Altijd zwaarder dan de rest van mijn vriendinnen

Van kleins af aan ben ik altijd te zwaar geweest. Op school voelde ik me onzeker en werd ik gepest. Zo besloot ik, toen ik 10 jaar was, meer water te drinken en droog brood te eten. Het hielp. Ik viel kleine beetjes af, maar ik was nog steeds een van de molligere meisjes uit de klas. Waarom kon ik nou niet gewoon dun zijn? Ik heb altijd veel aan sporten gedaan, zoals tennis, korfbal, streetdance, basketbal en nog wat sporten. Aan mijn beweging lag het dus zeker niet. Toen ik 15 jaar was besloot ik fanatiek te gaan hardlopen. Daarnaast schreef ik alles wat ik at in een boekje. Toen nog geen idee hebbende wat goed voor me was en wat niet, maar het werkte super goed! Ik viel bijna 10 kilo af en woog, voor zover ik me dat kan herinneren, voor het eerst in mijn leven weer 64 kilogram. Ik was door het dolle heen! Uiteindelijk begon het hardlopen me te vervelen. Ik begon met boksen en ging naar de sportschool. In het begin was ik een echte cardiobunny en was ik verslaafd aan het verbranden van calorieën. Het langste dat ik ooit op een crosstrainer heb gestaan is 3 uur. 3 uur?! Ja, serieus. Nu denk ik ook: 'Wat bezielde me toen?', maar destijds dacht ik dat het goed was. Des te langer en meer calorieën, des te beter toch? Later kwam ik meer in contact met jongens die aan krachttraining deden en zo besloot ik daaraan te beginnen. Ik vond het superleuk en merkte al snel dat ik sterker werd. Op dat moment at ik zo min mogelijk en was ik ervan overtuigd dat dit goed was. Mensen die al langer fitnessten zeiden dat ik meer moest eten, maar dat leek me absurd. Als ik meer zou eten, zou ik toch juist alleen maar aankomen?!

If it fits your macros

Tot ik in 2014 via Instagram in aanraking kwam met 'If it fits your macros'. Ik zag meiden, die in supershape waren, oreo koekjes en ijs eten. Dat wilde ik ook! Ik besloot me erin te verdiepen. If it fits your macros houdt in dat je je macros (koolhydraten/eiwitten/vetten) telt. Volgens de theorie zou het niet uitmaken of je je koolhydraten bijvoorbeeld uit koekjes haalt of uit bruine rijst. Je lichaam herkent namelijk alleen de voedingsstoffen en niet het product. De eerste twee maanden viel ik veel af en het voelde niet als een dieet. Eindelijk had ik iets gevonden dat fantastisch was! In die tijd besloot ik ook dat ik een cursus wilde volgen tot Personal Trainer. Ik wilde mensen helpen met het behalen van hun doelen, weer lekker in hun vel laten voelen en van zichzelf laten houden. Na een tijdje werkte de macros tellen wat op mijn zenuwen. Alles wat ik at moest ik afwegen en het moest precies binnen het aantal gram dat ik 'mocht' passen. Ik stopte er langzaam mee, begon weer veel meer te eten en ging vaak stappen. Beetje bij beetje kwamen de kilo’s er dan ook gewoon weer bij. Ik trainde nog steeds 5 tot 6 keer per week, maar kwam alsnog aan. Ik besloot dat het tijd was voor iets nieuws. Een cursus voeding en hormonen klonk dan ook erg interessant, en dat was het ook. Dit had ik nodig, eindelijk weer motivatie en een andere insteek om door te gaan. Daarna heb ik nog heel wat cursussen gevolgd over voeding en dan voornamelijk oervoeding. Dit houdt in dat je zo min mogelijk bewerkte producten eet. Eigenlijk een beetje zoals we vroeger aten dus; alles wat je in de natuur kan vinden. Het fijne hiervan is dat je niks meer hoeft af te wegen. Daarnaast merkte ik dat ik me energieker voelde nu ik op deze manier at.

Wees bewust, maar geniet!

Op het moment probeer ik nog steeds voornamelijk op deze manier te eten. Wel moet ik zeggen dat het me niet altijd even goed af gaat. Ik neem het mezelf niet meer kwalijk en geniet dan ook zeker van wijn, pizza, chocolade en al het andere lekkers wanneer ik daar zin in heb. Voor mij is het een kwestie van het vinden van je balans. Wees bewust van wat je eet, maar probeer jezelf niet alles te ontzeggen. Je leeft tenslotte maar 1x, probeer er dan ook van te genieten. Liefs, Roos