Yasmaine's Transformatie: Leven met de littekens van een open buik
Geboren worden met een omphalocèle, een moeilijk woord voor open buik. In Nederland worden 1 op de 5000 baby's geboren met deze aandoening. Bij mij was dit 30 jaar geleden en ik denk er nog iedere dag aan. Dagelijks ja, omdat ik elke dag mijn littekens zie.
Omphalocèle
Toen ik 30 jaar geleden werd geboren, was er nog weinig over bekend. Voor mijn moeder was het een grote schok, want er was niets op de echo's te zien. Tegenwoordig is dit tijdens de zwangerschap al te zien op de echo. Maar wat is omphalocèle nu eigenlijk? Het is een aangeboren aandoening van de buik. De buikwand van een ongeboren kind sluit niet goed. Door een gat bij de navel steekt dan een deel van de organen in de buik naar buiten. Daaromheen zit meestal een vlies. Na een lange tijd in het ziekenhuis is dit uiteindelijk allemaal goed gekomen. Wel ben ik door de open buik geboren zonder navel. Iedereen vraagt altijd: 'Maar kan dit en dat dan wel?' Ja, dat kan. Ik heb verder gewoon een normale voeding gehad en ook als ik zelf zwanger zou willen worden, moet dit geen problemen geven. Zelf ben ik het heel erg gewend en weet ik niet beter, maar voor andere mensen is dit vaak echt heel raar. Na mijn geboorte heb ik meerdere operaties gehad aan mijn hart, lies en buik. Op mijn twaalfde ben ik een zware maagoperatie ondergaan die zeer waarschijnlijk te maken had met mijn open buik. Littekens
De mensen om mij heen weten dat ik ben geboren met een open buik en hebben mijn verhaal al meerdere keren gehoord. Ik vind het fijn om er soms over te praten. Maar de mensen die mij niet kennen zien vaak alleen de littekens. Ik heb twee grote littekens en geen navel. Eén litteken komt van mijn hartoperatie en een van mijn buikoperaties. Het lijkt alsof het één lang litteken is, maar dat is niet zo. Als ik naar de sauna ga of naar het strand, wat ik niet zo vaak doe, kijken mensen altijd. Dat geeft ook niet, dat is menselijk, ik doe het zelf ook. Het is voor mij alleen soms wel moeilijk. Ondanks dat ik er heel open over ben en ik het gewend ben, voel ik mij toch heel erg bekeken en raar. Het hoort nu eenmaal bij mijn medische verleden en daarom ook bij mij. Slank zijn
Eén van de dingen die bijna alle kinderen hebben die geboren zijn met een open buik, is dat ze erg slank zijn. Ik heb zelf altijd een hekel aan het woord dun en zeg daarom ook slank. Los van dat dit bij de aandoening hoort, heb ik twee ouders die slank zijn en is mijn spijsvertering snel. Ik kan eigenlijk eten wat ik wil. Ik heb mijn slank zijn altijd geaccepteerd en ik weet niet beter. Ik vind het prima en maak me daar nooit druk om. Heel veel andere mensen maken zich daar echter wel druk om. Ik krijg tot op de dag van vandaag nog veel opmerkingen hierover. Ik ben nu eenmaal erg slank en dit heeft grotendeels ook te maken met mijn medische verleden. Iedereen heeft zo weer zijn of haar eigen lichaamsbouw en manier van leven. Sporten
Omdat ik altijd er slank ben geweest en in de stad woonde, heb ik mij de laatste jaren weinig met sporten bezig gehouden. Ik hoefde tenslotte niet af te vallen. Het enige was alleen dat mijn conditie hierdoor ook niet zo goed was. Daarnaast vond ik het belangrijk om wat meer spiermassa op te bouwen zodat mijn slanke lichaam wat meer vorm kreeg. Ik ben dan ook begonnen met vrij intensieve krachttraining en dit werkte erg goed! Na een ochtendje voor de fun mee te hebben gedaan met survival training, ben ik dit ernaast gaan doen. Wat was dat gaaf! Kracht, techniek, tactiek en doorzettingsvermogen waren hier de belangrijkste punten. Ik heb hier zoveel uit gehaald. Niet alleen kreeg mijn lichaam meer vorm en werd het strakker, ik werd er zoveel zelfverzekerder van. Door onze verhuizing zijn wij helaas gestopt met deze training. Ik ben begonnen met tennis en sinds kort ook met hardlopen. Vooral het hardlopen geeft mij weer zoveel uitdaging en ik haal hier veel kracht uit. Mijn spieren worden weer sterker en ik kan mijn hoofd lekker leegmaken tijdens het lopen. [caption id="attachment_30464" align="aligncenter" width="509"] Door te sporten en vooral tijdens het hardlopen kan Yasmaine haar hoofd even leegmaken.[/caption] Mijn persoonlijke verhaal
Ik heb dit persoonlijke verhaal geschreven om verschillende redenen, onder andere om meer aandacht te geven aan littekens omdat je dit niet vaak ziet. Het hebben van littekens is niet lelijk of raar. Het hoort bij je en maakt je juist uniek. Ook is er nog weinig aandacht voor deze aandoening. Op facebook is er een (gesloten) groep waarop ouders hun verhalen kunnen delen, adviezen kunnen geven aan elkaar en kinderen (zoals ik) die hun kant van het verhaal kunnen vertellen. Ook wordt er door de ziekenhuizen steeds meer onderzoek gedaan. Toch krijgt 1 op de 5000 kinderen in Nederland deze aandoening. Tot slot zou ik iedereen op willen roepen om, wat je lichaamsbouw of figuur dan ook is, kracht te halen uit het sporten. Bij mij heeft het niet zozeer een grote lichamelijke verandering teweeg gebracht, maar wel een geestelijke. Ik voelde mij zelfverzekerder, helderder en krachtiger. Ik kan, ondanks mijn medische verleden, sporten en hier veel energie uit halen. Yasmaine is 31 jaar oud en werkt als schadehandelaar. Sommigen kennen haar misschien als de blogster 'schademeisje'. Naast haar werk woont ze samen met haar vriend in een klein dorp waar ze gek is op hun moestuin, kippen en sporten in de buitenlucht. In dit blog vertelt ze haar persoonlijke verhaal over haar operaties en hoe het sporten haar hier bij geholpen heeft. Bewaren Bewaren