We FIT together
Hartstikke leuk, zo'n gezonde lifestyle, maar wat voor invloed heeft dat eigenlijk op je relatie? Wat doet het met je als jullie allebei fanatiek sporten of juist dat je partner liever alleen maar friet eet? In deze nieuwe reeks laten we stelletjes aan het woord over elkaars leefstijl. Met deze week: Fitgirls' Iris en haar vriend Rik.
Zij over Hem
Ik heb Rik vierenhalf jaar geleden ontmoet in een après-ski bar in Val Thorens, Frankrijk. Tijdens de Dutch Snowweek, nota bene. Als je een jongen onder die omstandigheden ontmoet, dan weet je twee dingen zeker: hij is sportief en houdt van een feestje. Dat is tegenwoordig nog niet veranderd, al is zijn sportiviteit wel wat minder geworden in vergelijking met zijn liefde voor feestjes ;). Dat vind ik het mooiste aan Rik; hij doet vooral wat hij leuk vindt en waar hij van geniet. En als hij iets niet leuk vindt, dan verandert hij de situatie zonder te oordelen. Die sterke eigenschap van hem heeft mij de afgelopen jaren ontzettend veel geholpen. En het heeft er denk ik ook voor gezorgd dat hij mijn try-outs op het gebied van voeding en sport zonder al te veel moeite doorstond. Hij is degene die mij aanspoorde een Instagram account (@mycleanrecipes) en eigen website te starten toen ik begon met kokkerellen en de lekkerste creaties op tafel toverde. Zelfs in mijn vegan periode at Rik met liefde vlees-vrij en ondersteunde hij mij in mijn zoektocht naar een leefstijl die bij mij past. Nu pas zie ik in hoe bijzonder dat is. Rik is iemand die nooit oordeelt. Zijn motto in het leven is: "vooral zoveel mogelijk genieten". En laat ik dat nu net erg moeilijk vinden; dat genieten. Wat dat betreft vullen we elkaar goed aan. Hij zorgt ervoor dat ik dingen af en toe los kan laten, ik zorg ervoor dat hij gezond eet. Toen ik hem ontmoette sponsorde hij vooral de pizzaboer, Coca Cola en de kant-en-klare maaltijden van Aviko. En waar ik heel onzeker kon doen over hoe ik eruit zag, omarmt hij zijn 'beginnende buikje'. Want, zei hij eens: "dat betekent ook dat ik zwaarder kan liften". Heerlijk, die nuchterheid. We zijn samen begonnen met CrossFit, nu een jaar geleden. Wat ben ik blij dat we deze passie samen delen! Alhoewel, het is voor mij een passie en voor Rik vooral een hobby. Hij is zo'n stijve hark dat een overhead squat waarschijnlijk nooit gaat lukken (sorry schat) en een drive om wedstrijden te gaan doen heeft hij ook niet. Maar dat geeft niet, hij doet het voor zichzelf, om fit te blijven en omdat hij het leuk vindt. En dat siert hem. Wel delen we samen een passie voor reizen. Vorig jaar, bijvoorbeeld, hebben we vier weken rondgetrokken langs de westkust van Amerika. Wat een prachtreis was dat! In die vier weken wist ik elke dag nog zekerder dat ik voor altijd bij Rik wil blijven. Een man die houdt van urenlang hiken, genieten van een rood wijntje tijdens het avondeten, op een klif gaat staan in de Grand Canyon terwijl hij hoogtevrees heeft, met mij zonder te zeuren San Francisco door struint naar dat ene cafeetje met een heerlijke, biologische menukaart en die net zo enthousiast wordt van Minions in de Universal Studios als ik; dat is ware liefde. Pas sinds de 8 weekse realiseer ik me dat het voor hem niet altijd makkelijk is om met mijn fitjourney om te gaan. Toen ik hem in mei 2015 vertelde dat ik een nieuwe uitdaging aanging, zei hij: "wanneer ga je nou gewoon eens genieten, leven, doen wat je wilt in plaats van uit je onzekerheid handelen?". En daarom houd ik zo ontzettend veel van hem. Hij zet me met beide benen op de grond. Hij is echt. Laat mij mijn eigen fouten maken zonder te oordelen, maar hij is er altijd om me op te steunen als ik er doorheen zit. Nothing but love for him. Hij over Haar
Ik ben zeker niet iemand die zomaar naar elke vrouw toeloopt in een bar en haar begint te versieren, maar Iris maakte die avond in Val Thorens een andere indruk op mij dan andere vrouwen. Zelf ben ik iemand die niet zoveel nadenkt over hoe iemand tegen mij aankijkt of wat iemand van mij vindt. Ik probeer vooral gewoon mezelf te zijn en dan moet iemand anders maar bepalen of ze daar mee kunnen leven of niet. Alles is mogelijk, als je er zelf maar achter staat. Omdat Iris destijds in Alkmaar woonde en ik aan de andere kant van Nederland, maar we elkaar toch wel erg leuk vonden, besloot ze na een jaar bij mij in te trekken in Doetinchem. Ik had zelf een aardig heftig studentenleven achter de rug en wilde me gaan richten op een leuke baan. Dit betekende voor Iris dat ze voor het eerst vertrok uit haar thuisomgeving en alles opnieuw moest gaan opbouwen, wat natuurlijk best spannend was. Ook was dit het moment dat we elkaar pas echt goed leerden kennen. Wat Iris zo leuk maakt is dat ze een enorme passie kan opbouwen voor wat ze doet. Iris deed veel aan spinning toen ze in Amerika woonde, en het leek haar wel leuk om instructrice te worden. Je raadt het al! Binnen een week kreeg ze het voor elkaar om bij een sportschool een baan aangeboden te krijgen (zonder enige ervaring met lesgeven), en dat terwijl ze pas net 21 was. Door het vele sporten kwam ze al snel in contact met 'gezond eten' en al gauw werd dit ook een passie. De meest gezonde gerechten kwamen op tafel en gezien het feit dat koken niet mijn grootste hobby was (en is), vond ik het allemaal wel prima. Samen met het feit dat ik vond dat ze een hobby moest hebben waar ze hier haar tijd mee kon vullen, zorgde dit voor haar huidige passie: bloggen! Wat ik wel opmerk is dat veel mensen niet zien (net als Iris in het begin) dat er op blogs, Instagram of andere social media meestal alleen de leukste ervaringen worden gedeeld. Vaak is het een aaneenknoping van mensen die ideale werelden schetsen van perfecte situaties, terwijl je niet de echte persoon achter het plaatje ziet. Ik denk dan ook dat de combinatie van Instagram, haar karaktereigenschap om dingen goed te doen en een stukje verleden ervoor hebben gezorgd dat ze zich een lange periode onzeker heeft gevoeld en ze constant bezig was met maar zoveel mogelijk sporten en zo gezond mogelijk eten. Deze periode heeft in onze relatie gezorgd voor een aantal periodes waarin het zelfs voor mij moeilijk is geweest om haar weer in een positieve spiraal te krijgen. Een voorbeeld hiervan is dat ze een bijnieruitputting opliep toen ze zo extreem aan het sporten en met eten bezig was. Vooral in een vakantie naar Thailand zorgde dit ervoor dat ze periodes had waarbij ze in bed lag en huilbuien had die ik totaal niet kon plaatsen. Voor mij was het getoonde verdriet op dat moment niet in perspectief met wat er aan de hand was, namelijk dat ze 'gewoon' verdrietig was over hoe ze eruit zag. En dat als je dit vergelijkt met situaties waarin andere mensen in de wereld zitten, dat hoe zij zich voelde ('het probleem') mijn inziens wel meeviel. Maar probeer iemand dat op zo'n moment maar eens uit te leggen. Wat hierbij erg lastig is, is dat ik (en of dat nu een jongenstrekje is of niet) alles altijd rationeel probeer te benaderen voor mezelf, maar ook richting haar. Terwijl het bij Iris een gevoel is dat niet zomaar weg te redeneren was. Dit gaf mij een enorm machteloos gevoel omdat ik op dat moment niets aan de negatieve gedachten over haar zelfbeeld kon veranderen. Het was echt iets waar ze zelf achter moest komen. Dat is een goede test geweest voor mijn geduld en er zijn een hoop momenten geweest dat ik ben weggelopen en heb gedacht: “zoek het nu zelf maar even uit!". Gelukkig heeft ook deze periode haar alleen maar geleerd wat ik haar altijd al wilde meegeven; dat hoe je eruit ziet en hoe je jezelf voelt altijd relatief is. Iedereen kan op zijn eigen manier gezond en fit blijven. Zolang je er maar van geniet! Wat dat is uiteindelijk toch het belangrijkste in het leven? Wil jij ook samen met je vriend(in) jullie verhaal delen? Dat kan! Stuur een mailtje naar iris@fitgirls.nl en wie weet lees je jullie verhaal hier binnenkort terug!