Viviën's transformatie: van anorexia naar gezond.

Het is alweer 5 jaar geleden dat ik genezen ben verklaard van de ziekte anorexia nervosa. Het was een heftige periode, niet alleen voor mij maar ook voor mijn naasten. Voor mij is dit tot op de dag van vandaag de grootste overwinning uit mijn leven. Jarenlang bracht ik mijn familie en vrienden in enorme onrust. Het was voor hen moeilijk om te zien hoe ik iedere dag de keus maakte om niet te eten en zeven dagen per week, acht uur per dag de sportschool in dook. Mijn ziekte maakte mijn lichaam en geest kapot. Ik nam steeds meer afstand van het leven.

‘Mijn moeder lag iedere dag naast me in bed, omdat ze bang was dat ik dood ging."

Als ik hier nu met een gezond verstand op terug kijk, denk ik: ‘hoe ver kan een mens gaan?’ Op dat moment was ik al zo ziek dat mijn hart en ziel mij langzaam aan het verlaten waren. Ze hadden geen huis meer om in te wonen. Uit die periode zijn er ook stukken weg, mijn brein kon dat niet meer verwerken. Deze vreselijke ziekte los laten was niet gemakkelijk. Anorexia gaf mij iets, anders had ik het nooit zo lang vol kunnen houden. In een dieptepunt van de depressie heb ik uiteindelijk zelf contact gezocht met een kliniek (Amarum). Ik wist dat ik zo niet verder kon leven.

De kliniek

Ik ben vier jaar lang intern opgenomen geweest. Dit was ook hard nodig! De vrijwillige opname in de kliniek is de beste keus geweest die ik gemaakt heb. Wat heb ik daar enorm veel geleerd! De eerste dag dat ik daar binnen kwam werd mij gevraagd: ‘Wie ben jij?’ Het enige wat ik als antwoord kon geven was: ‘Ik draag de naam Vivien, ik ben geboren en getogen in Doornenburg.’ Verder wist ik niets over mezelf. Ik wist niet of ik een mening had, wat ik voelde, wat ik wilde en hoe ik hierover kon communiceren. Ik had geen idee wie ik was! Na vier jaar behandeling, waar ik iedere dag alleen maar heb gepraat over het leven en mij zelf, het verleden en het heden, had ik een eigen 'ik' ontwikkeld, met een eigen mening. Doordat er bij ons thuis vroeger nooit over gevoelens werd gepraat, heb ik nooit geleerd om deze te uiten. De kliniek leerde mij dat communiceren alles gemakkelijker maakt. Ik ben nu een ontwikkelde vrouw die het kreng anorexia aan de kant heeft gezet! De kern van het ziek zijn, daar ben ik naar mijn idee pas een aantal jaar achter. Tijdens de periode in de kliniek hebben we een throwback gedaan naar mijn verleden. Ik wist niet goed wie ik was en ik geen gevoel had bij de herinneringen uit mijn jeugd, ging ik samen met de hulpverleners op zoek naar de oorzaak. We vonden een aantal dingen die mij zeker geraakt moeten hebben tijdens mijn jeugd en hier heb ik trauma therapie voor heb gekregen. Daar stopte voor hen de zoektocht ook, dat moest het zijn geweest. Ik had zelf geen idee, dus ik ging er maar vanuit dat zij het wisten.

Na mijn tijd in de kliniek ben ik echter heel zelfbewust gaan leven, en heb ik veel bijgeleerd over mijn lichaam en mijn persoonlijkheid. Ik besef nu dat het een eigenschap van me is om de focus op bepaalde dingen te overdrijven en daarin door te slaan. Dat zit in mijn aard en anorexia was een non-verbale uiting.

Ik communiceerde niet, maar door mezelf uit te hongeren liet ik zien dat het niet goed met me ging.

Wie ben ik nu?

Als ik mijzelf als persoon moet beschrijven zou ik zeggen dat ik leergierig, zelfbewust, zorgzaam, rustig en gevoelig ben. Maar ook impulsief, ongrijpbaar, een prater, een doorzetter en een streber- zwart of wit. Ik ben vooral heel perfectionistisch en zeer gedisciplineerd. Dit is mijn kracht maar ook mijn valkuil. Soms kan ik doorslaan in iets dat me interesseert. Goed is bij mij zelden goed genoeg. Ik wil mezelf altijd uitdagen en kijken tot hoever ik kan gaan. Maar juist dankzij mijn verleden, heb ik dit nu beter in de hand. Mijn naasten maken zich nog weleens zorgen wat betreft mijn natural bodybuilding: ‘als het maar niet op een onnatuurlijke manier verder gaat'. Ik snap hun angst, maar deel die niet. Ik weet nu wie ik ben, wat mij gelukkig maakt en vertrouw mezelf volledig. Voeding en beweging is nog steeds een heel belangrijk onderdeel van mijn leven. Ik heb nu een gezonde leefstijl ontwikkeld. Al zien sommige mensen dit misschien als een obsessie, zo voelt het voor mij niet. Een obsessie is in mijn beleving iets wat je leven beheerst. Sporten en gezonde voeding beheersen niet mijn leven. Ik zie het zo: ‘Ik ben genezen van anorexia, maar de cirkel is nooit doorbroken’. Het is enkel en alleen veranderd in iets positiefs; krachtig is prachtig! Het was een grote stap om weer te gaan sporten. Ik moest hiervoor niet alleen eerst het vertrouwen van vrienden en familie terug winnen, maar ook in mezelf. Soms wist ik niet of ik nu gezond of obsessief dacht, gewoon weg omdat ik het vertrouwen in mezelf kwijt was. Nu vertrouw ik mezelf volledig! Ik voel me gezond en ik weet heel zeker dat anorexia me nooit meer in de greep zal krijgen.

De beste versie van mijzelf

Tegenwoordig ziet mijn leefstijl er gezond uit. Ik sport vijf dagen in de week met een split schema (krachttraining) en doe twee keer in de week twintig minuten cardio. Dit schema laat ik om de zes weken maken door Nellensports. Ik sport bij SHK Arnhem en ben blij met de goede begeleiding. Zonder SHK had het terugwinnen van mijn zelfvertrouwen meer tijd gekost. Mijn dagen bestaan uit de juiste voeding op het juiste moment, in combinatie met de juiste workout. Het is een geweldige sport! Het vergt aandacht en de nodige discipline. Mijn doel wat betreft sport en voeding is dat ik meer spiermassa op wil bouwen op een natuurlijke manier. Dat betekent goed eten en op de juiste manier trainen. Bodybuilding vergt aandacht en is continue uitproberen. Het is een hele studie om erachter te komen hoe je lichaam werkt. En natuurlijk wil ik me fit voelen! Ik hoop dit nog vele jaren te mogen doen. Mijn andere passie, naast sporten, is fotografie. Het afgelopen jaar ben ik in mei afgestudeerd als vakfotograaf aan de fotovakschool. Daarnaast werk ik bij het geweldige (design) hotel Modez.

''Als ik mijn leven een cijfer zou moeten geven dan geef ik het....een dikke acht!''

Ik heb een paar goede vriendinnetjes waar ik alles mee deel, een lieve familie waar ik zuinig op ben en geniet met volle teugen van de dingen die ik doe. Ik ben mijn familie en goede vriendinnetjes, Amarum (kliniek) en SHK (sportschool) eeuwig dankbaar. Maar mijn moeder, broer en stiefvader in het bijzonder en niet te vergeten mij zelf. Ik moet mezelf eeuwig dankbaar zijn, een mooi leven zonder anorexia is een enorme overwinning. I’m proud! Voor degenen die met deze ziekte in gevecht zijn, alsjeblieft vecht! Ooit zal je beseffen dat vechten om de ziekte los te laten de beste keus zal zijn die je in je leven hebt mogen en kunnen maken. Jij beslist, niemand anders!

Je kunt Viviën volgen op haar Instagram page.

In deze rubriek biedt Fitgirls.nl een podium aan vrouwen die een transformatie hebben ondergaan. Dit kan een transformatie zijn van ongezond naar gezond of ‘normaal’ naar gespierd, maar alle soorten lichaamstransformaties om trots op te zijn horen in deze rubriek thuis. Het zijn stuk voor stuk inspirerende verhalen om jou te motiveren om de sterkste versie van jezelf te worden! Wil jij jouw verhaal delen of ken jij iemand wiens verhaal een plekje in deze rubriek verdient? Mail dan naar redactie@fitgirls.nl en wie weet lees jij jouw verhaal binnenkort hier terug!