Te dik, te dun: Het is nooit goed genoeg
Vorige week las ik dit artikel van onze ambassadeur en lieve vriendin Milou. Er was iemand die niet begreep waarom Milou hoofdredacteur van de Women’s Health was geworden. Ze is immers niet heel erg fit, toch? Milou schreef hier vervolgens het volgende over: "Ik voel mij zonder sixpack en mega bil réte fit. Hoezo? Omdat fit zijn voor mij niet gaat om een bepaald uiterlijk, maar om hoe ik me voel. Of ik ‘s ochtends vol levensenergie wakker word, uitdagingen met beide handen aangrijp, zonder moeite een sprintje trek wanneer ik weer eens te laat ben en zelf mijn potten pindakaas open kan draaien wanneer deze met secondelijm dichtgeplakt lijken te zijn." Vervolgens heeft Milou met Women’s Health de campagne #inshapemyshape opgezet om hiermee vrouwen te inspireren. Geen negatieve gedachten meer, jezelf niet meer naar beneden halen maar vooral trots zijn op jouw eigen lichaam en wat je lichaam allemaal kan. Ik ben het hier helemaal mee eens en wil daarom graag mijn persoonlijke verhaal met je delen. Ik vind het best wel spannend want ik heb dit nooit eerder online gedeeld en maar een handjevol mensen weten ervan, maar misschien kan ik jou nét dat ene zetje geven om ook trots te zijn op je lichaam. "Je bent een goede danseres, jammer dat je benen zo stevig zijn"
Ik heb een eetstoornis gehad. Ik heb jarenlang gestruggled met eten en mijn zelfbeeld. Ik heb ongeveer elk dieet gevolgd wat er te vinden was en alles geprobeerd om af te vallen. Dat lukte, maar ik werd er niet gelukkig van. Ik vond mezelf jarenlang te zwaar terwijl ik nooit te zwaar ben geweest volgens mijn BMI. Het zat allemaal tussen mijn oren. Zelfs toen ik 48 kilogram woog, was ik niet tevreden. En zelfs nu ik inmiddels genezen ben en weet dat gewicht echt maar een getal is, heb ik soms moeite om te zien dat ik aankom, ook al is het spiermassa. Ik heb een dansopleiding gedaan in de periode dat ik op mijn ‘zwaarst’ was en middenin mijn eetstoornis zat. In een roze panty en een nietsverhullend, zwart balletpak uren naar jezelf kijken in de spiegel is niet leuk. Voor niemand denk ik, maar zeker niet voor mij op dat moment. Ik haatte klassiek ballet daardoor, terwijl ik het eerst eigenlijk best wel leuk vond. In mijn derde jaar moest ik om de week naar de diëtiste en werd ik gewogen en gemeten omdat ze vonden dat ik te zwaar was. Of eigenlijk was ik niet te zwaar, maar mijn benen waren te dik. "Je bent een goede danseres, jammer dat je benen zo stevig zijn" stond op mijn beoordelingsformulier. Veel gesprekken en situaties uit die periode kan ik me nog woord voor woord herinneren. Sommige heb ik volledig geblokt, omdat ze gewoonweg te pijnlijk zijn. Uiteindelijk was het zo stressvol en werd ik zo ongelukkig dat ik niet meer wilde dansen. Ik wilde zelfs geen dansfilms en video’s bekijken. Ik gaf mijn passie op. Het is nooit goed genoeg
Een jaar geleden heb ik tijdens een leuke stranddag een foto van mezelf in bikini geplaatst op mijn persoonlijke Instagram-profiel. Nu jullie iets meer van mijn achtergrond weten begrijpen jullie misschien waarom dit een soort ‘overwinning’ was voor mijzelf. Op deze foto reageerde iemand die ik niet ken met 'Nou, daar mogen wel wat kilo’s bij'. Er was wederom commentaar van iemand anders op mijn lichaam. Te dik, te dun. Het is nooit goed genoeg. Gelukkig heb ik door de jaren heen een sterke mindset ontwikkeld en haal ik mijn geluk niet meer uit hoe mijn lichaam eruitziet, maar ben ik blij en dankbaar voor alles wat ik ermee kan. Net zoals Milou beschreef. Mede daardoor trek ik mij ook niets meer aan van de meningen van anderen. Ik geloof er echt in dat we met FITGIRLS en onze campagnes, zoals onze #LETSGETREAL-campagne en de #inshapemyshape-campagne van Women’s Health, elkaar kunnen versterken en een verschil kunnen maken. Wees lief voor jezelf
Ik heb geleerd om van mezelf te houden. Hoe meer ik van mezelf hield, hoe beter ik voor mijn lichaam ging zorgen. Ik straf mijn lichaam niet meer door niet te eten en keihard te trainen, maar voed het zoveel mogelijk met gezonde producten waar mijn lichaam en geest blij van worden. Dit betekent in mijn geval 80% gezonde, voedzame voeding en 20% lekkere dingen, zoals deze Tony Chocolonely cheesecake bijvoorbeeld ;-). Voor mij een hele goede balans waar ik me fijn bij voel. Ik heb zelfs een aantal maanden geleden weer in een dansstudio gestaan. Ik heb gedanst en ik was zó intens gelukkig. Dansen is mijn grootste passie en ik was haar kwijtgeraakt, alleen maar omdat ik niet in een zogenaamd perfect plaatje paste. Hoe zonde is dat en hoeveel vrouwen hebben dit niet? Niet meer naar het strand omdat je niet in bikini durft, niet dat ene korte jurkje aan omdat je je benen niet mooi vindt. Geen croptop aan doen omdat je geen sixpack hebt. Fuck it. Echt. Ik ben #inshapemyshape: Ik zorg voor mijn lichaam en ik ben lief voor mezelf. En... ik heb mijn beoordelingsformulier ritueel verbrand ;-). Ga jij ook lief voor jezelf zijn en doe je mee? Deel je foto en verhaal met #inshapemyshape en doe in oktober mee met onze #letsgetreal campagne. Stay tuned!
Mir
op 24 Aug 2017Lizzy Blijleven
op 24 Aug 2017Debbie Huson
op 24 Aug 2017Lizzy Blijleven
op 24 Aug 2017Rob van Bragt
op 24 Aug 2017Lizzy Blijleven
op 24 Aug 2017Marielle
op 24 Aug 2017M92
op 15 Mar 2018