Suzanne's Transformatie: "Ik viel 22 kilo af, maar was nog steeds niet gelukkig"
Al vanaf de pubertijd had ik problemen met mijn gewicht en ik zat niet lekker in mijn vel. Als jong meisje had ik, als gevolg van een aangeboren hartafwijking, altijd ondergewicht en sportte ik veel, maar op de middelbare school veranderde dat. Ik stopte met iedere vorm van sport en lette totaal niet op mijn eten. Mijn ouders waren net gescheiden en ik was vaak alleen thuis waardoor ik vrij spel had in de snoepkast. Dat dacht ik althans, want uiteindelijk zat ik met een lichaam opgezadeld waarin ik mij totaal niet meer mezelf voelde. Als echte emotie-eter zorgde iedere tegenslag voor extra kilo’s en dat ging mijn hele middelbare school- en studietijd zo door. Misschien raar om te zeggen, maar ik had nooit echt door dat ik dik werd, tot ik het opeens was. Toen ik eind 2012 werkloos thuis kwam te zitten kwam bij mij opeens het besef: als ik zo door ga, word ik alleen maar dikker en ongelukkiger. Ik wist dat er wat moest veranderen en gebruikte mijn gedwongen vrije tijd om het sporten op te pakken en ging me wat meer verdiepen in gezond(er) eten.
Dun is beter
Tijdens mijn afvalproces was ik puur gefocust op het dun willen zijn. Dunne mensen waren mooier, knapper, succesvoller en vooral gelukkiger. Zelf was ik op dat moment niet gelukkig en weet dat voor de volle 100% aan mijn overgewicht, want wie werd daar nou wel gelukkig van? Als ik eenmaal dun zou zijn, dan zou ik zeker gelukkig zijn. Ik had alleen weinig idee van wat ik aan het doen was in de sportschool en de keuken en zag daardoor niet het gewenste resultaat. Door me verder te verdiepen in verschillende diëten en levensstijlen heb ik besloten om te minderen met koolhydraten. Ook heb ik krachttraining opgepakt en gaandeweg leerde ik steeds beter wat wel en niet werkte voor mijn lichaam en vooral wat het getal op de weegschaal omlaag hielp. Het resultaat mocht er zeker zijn: -22 kilo en ik was eindelijk dun. Gelukkig was ik echter bepaald niet. Obsessie
De weegschaal was meteen ook mijn grootste probleem en werd echt een obsessie. Elke dag stond ik erop, soms wel een paar keer per dag. Wat de weegschaal aangaf bepaalde mijn humeur voor de hele dag. Als de weegschaal een hoger getal aangaf dan gisteren was mijn hele dag verpest, want ik had de dag ervoor toch alles 'goed' gedaan qua eten en sporten? Ik werd extreem krampachtig met eten en was bang dat ik van alles weer dik zou worden. Sociale gebeurtenissen zoals etentjes en verjaardagen begon ik te vermijden, want dan had ik zelf niet in de hand wat ik kon eten en dat was echt een no-go. Ik strafte mezelf met extra sporten als ik iets gegeten had wat slecht was, of als ik het gevoel had dat ik die dag weer dikker was. Ik kreeg in die periode veel complimenten van mensen die het knap vonden dat ik zoveel was afgevallen en nu gezond leefde, maar niemand wist van de strijd die ik dagelijks voerde. Ik dacht dat ik gezond bezig was door af te vallen, maar mentaal maakte ik mezelf kapot. Nieuwe mindset
Op Instagram volgde ik al langer diverse health/fitness accounts en het is misschien cliché, maar dat is wel waar ik voor het eerst bewust met het concept zelfliefde werd geconfronteerd. Eigenlijk te belachelijk voor woorden, maar het was gewoon nog nooit in mij opgekomen dat je ook van jezelf en je lichaam kunt houden, in plaats van het alleen maar te bekritiseren en aan te wijzen wat je niet mooi vindt. Toen kwam bij mij binnen dat ik nooit beseft had dat geluk niet afhangt van hoe je lichaam er uitziet, maar dat het allemaal draait om hoe je naar jezelf kijkt en hoe jij je over jezelf voelt. Ik wil me niet meer focussen op alleen maar dun zijn, maar op gezond en gelukkig zijn en goed voor mezelf zorgen. Accepteren dat perfectie niet bestaat en dat we allemaal weleens mindere dagen hebben. Uiteindelijk zou ik graag zonder mentale beperkingen naar mezelf willen kijken en oprecht houden van wat ik zie en vooral van wie ik ben. Accepteren dat ik goed ben zoals ik ben, dat ik het verdien om van gehouden te worden en vooral door mezelf. Ik ben nog lang niet op dat punt, maar ik werk er aan en dat is het belangrijkste! Ik ben begonnen met afvallen omdat ik ongelukkig was, maar juist door nu de balans te zoeken tussen een healthy lifestyle en volop genieten ben ik op weg naar het echte gelukkig zijn. [caption id="attachment_27567" align="aligncenter" width="1024"] Voor en na foto - Suzanne Cuomo[/caption] Suzanne Cuomo is 27 jaar en werkt als grafisch vormgever bij een ICT distributeur in Nijmegen. Na haar werk is ze regelmatig te vinden in de sportschool of is ze onderuitgezakt op de bank druk bezig met het bingewatchen van een serie. Het bakken van heerlijke, gezonde en ongezonde taarten, cakes, koeken en dergelijke is een van haar favoriete bezigheden, naast het opeten ervan natuurlijk.