Strong Viking Water edition: Bikkels over obstakels
Eind mei stond ik in Spaarnwoude spierwild bij de Hills Edition van de Strong Viking, nu precies drie weken later sta ik in Wijchen voor weer een Strong Viking. Twee dagen achter elkaar mag ik door de viezigheid ploeteren en stoeien met de obstakels. Op zaterdag ben ik samen met zes anderen van de Bart de Graaff foundation als prérun over het EK parcours gegaan. Op zondag zou de allereerste EK obstacle run wedstrijd van start gaan. Wij, als Bikkels van de Bart de Graaff foundation, mochten samen met het team No Limits van het revalidatiefonds over dit EK parcours. Ook heb ik een vriendin mogen ‘ontgroenen’ op de 13 kilometer water edition. Een lekker actief weekendje dus! Dagen van te voren stond mijn telefoon al roodgloeiend. De zenuwen bij de andere bikkels liepen behoorlijk op en elke ´scheet´ met betrekking tot de run werd gedeeld in de Bikkelgroep. Ik, lekker stoïcijns als altijd, laat mij door niets en niemand gek maken. Ik leg aan mijn medebikkels uit dat bijna alles emotie is, die je kunt uitschakelen. Alle bikkels die meedoen hebben een andere aandoening; blind, iemand met maar één been… Iedereen heeft zijn eigen lichamelijke beperking, of zoals ik liever zeg, fysieke uitdaging.
Bikkels over obstakels
In het EK parcours zitten obstakels die niet tijdens de water edition van de strong Viking aan bod zouden komen, de eerste drie waren zwaar en lekker complex: Het eerste obstakel gaat zonder problemen, na vele malen oefenen is het apenkooien voor mij geen probleem meer, zeker met droge en schone handjes gaat het vrij gemakkelijk! De tweede is een pittige! Heel veel armwerk en laat dat nou bij mij net nog zwaar in ontwikkeling zijn! (Aan het einde van dit jaar kan waarschijnlijk eindelijk geheel zelfstandig een jampotje openen). Helaas scheur ik op het laatste onderdeel van dit obstakel een stuk van mijn eelt af en begint het lekker te bloeden. Het voelt als een enorme brandwond, dat zijn aardig wat emoties kan ik je vertellen. Na nog meer touwklimmen eindelijk de modder in! Nog een aantal mooie obstakels mogen we afspoelen in het meer en kunnen we barbecueën. Met de hulp van het team No Limits heeft iedereen de (persoonlijke) obstakels overwonnen en mogen ze trots zijn op zichzelf! Voorafgaand aan de start werd ik nog door mijn mede bikkels voor gek versleten dat ik dit soort dingen vaker doe en ook nog leuk vind. Na afloop begrepen ze me en waren ze het er allemaal over eens, dit geeft zo’n kick!Zware start
Op zondagochtend ga ik samen met een vriendinnetje weer op weg naar Wijchen, helemaal ingetaped en wel! Aangezien ik nog een klein aandenken van zaterdagnacht in de vorm van een kater heb, sta ik nog op de stand-by stand. Hierdoor moet ik een beetje denken aan een verhaal dat ik ooit van iemand hoorde; hoe leg je aan iemand uit wat het betekent om chronisch ziek te zijn en altijd pijn te hebben. In dat verhaal kwam naar voren dat je het hebben van chronische pijn als volgt kan zien; per dag krijg je een beperkt aantal lepels. Alles wat je doet kost; een halve lepel, één lepel of zelfs twee lepels. Ik voel aan mijn lijf dat mijn ‘lepels’ overvol zijn en dat mijn lichaam het zwaar heeft.Never give up!
De 13 kilometer Water Edition staat er op de planning, zoals gewoonlijk na het ophalen van de startnummers en het maken van de fris en fruitig foto’s, smeer ik mijn opgelopen verwondingen nog even in met vaseline zodat er hopelijk niet al te veel water en vuil inkomt. De status van mijn lichaam voor deze Water Edition was niet ideaal; een open hand, een plak van mijn vinger afgesneden en twee blauwe en opengehaalde scheenbenen zijn niet top als je van plan bent om door de modder te rollen. Het kan altijd erger en ik dartel nog steeds vrolijk rond dus geen problemen! De eerste kilometers gaan voorspoedig, lekker nat, vies en geen gekkigheid. Het hamer gooien, balanceren op de evenwichtsbalk en elkaar op de rug dragen gaat van een leien dakje. De Iceman en de fjord drop vormen wel een kleine uitdaging. Vanwege mijn rug en reuma ben ik al absoluut geen fan van kou. Toch dompelen we lekker samen in het ijsbadje en glijden we van de Fjord drop (die lekkere hoge glijbaan). Na nog rondje rennen en een sprong van grote hoogte in het water komen we over de finish! Ik ben stiekem wel heel trots op Janneke! Nog nooit meer dan zes kilometer hardgelopen en de eerste obstacle run ever, op twee obstakels na alles gedaan! Ze had dezelfde instelling als ik; liever kruipend de finish over dan opgeven.. Je wordt besmet door diegene met wie je omgaat of andersom…Trots
Na een weekend vol met lichamelijk activiteiten, heb ik meer last dan anders van mijn lijf, maar nog steeds overheerst het plezier en de trots dat ik dit maar weer mooi gefikst heb! Ik krijg heel veel mooie en positiever reacties op het vertellen over het sporten met mijn fysieke uitdaging. Natuurlijk willen we allemaal graag horen dat je het goed doet, vaak zijn we constant op zoek naar bevestiging van anderen. Ik weet inmiddels dat je eerst moet zorgen dat je trots en blij bent met je eigen prestaties, voordat je echt kan waarderen wat anderen van deze prestaties vinden. Het is heel on-Nederlands om met je kop boven het maaigras uit te steken. Als je overtuigd bent van je eigen kwaliteiten en van je eigen krachten mag je dat ook best hardop zeggen over- en van jezelf. Trots zijn op wie je bent en wat je presteert is niet verkeerd! Want als jij al niet blij en trots bent op jezelf, hoe kan iemand anders dat dan zijn?What’s next?
De volgende activiteiten zijn alweer gepland! Op mijn oproep voor de 42 km is één reactie binnengekomen.. In september 2017 ga ik samen met één van mijn favoriete mudbuds 42 km door de modder ploeteren, een heerlijke uitdaging! Maar eerst een halve marathon in september en in oktober de 19 kilometer Strong biking Brother Edition met een aantal gasten die in het leger hebben gezeten, dat geeft hopelijk een extra dimensie aan zo’n loop! Dit zijn allemaal mooie uitdagingen die ik heel graag aanga, om mezelf te blijven pushen, vooruitgang te stimuleren en om alles uit het leven te halen en echt te ervaren dat ik leef!Lotte is een echt sportfreak en dol op grote (sportieve) uitdagingen. Met betrekking tot haar reuma spreekt ze liever van een fysieke uitdaging dan van een lichamelijke beperking. Lotte zit in haar laatste jaar van de studie sportmarketing, alleen nog een scriptie en dan kan het echte avontuur beginnen. Naast het schrijven van haar scriptie is zij ook Bikkel via de Bart de Graaff foundation en bezig met haar eigen onderneming op te starten. Naast het sporten is reizen en koken een andere echte passie van Lotte.