Stoppen of doorgaan: hoe Daphne voor zichzelf leerde kiezen

Als jong meisje keek ik op naar jonge vrouwen waar het zelfvertrouwen vanaf straalde. Als ik dacht aan zelfvertrouwen dan zag ik iemand voor me die geen moeite had met het maken van keuzes in haar leven. Zo'n jonge vrouw waarbij alles voor de wind gaat en die zich zelfverzekerd en goed voelt bij het maken van keuzes. Die vrouw die, alleen al bij het zien van het menu, in een split second weet wat haar voor-, hoofd- en nagerecht gaat worden, en die na drie jaar bij een bedrijf te hebben gewerkt vindt dat ze genoeg geleerd heeft en dus op zoek gaat naar iets anders. Nu ik groot ben weet ik door ervaringen en gesprekken met andere jonge vrouwen dat dat een vertekend beeld is van de realiteit, want elk meisje, elke jonge of oudere vrouw voelt zich, in heel wat keuzes, weleens onzeker…

Keuzes, keuzes, keuzes...

In mijn vorige blog vertelde ik je over de keuze die mijn huisarts mij gaf: “Doorgaan zoals je nu doet en dan zie ik je over een halfjaar terug met een burnout, óf kiezen voor jezelf en je rust pakken. Alles waarvan je nu het gevoel hebt dat het too much is even laten vallen en vooral datgene gaan doen waar jij je fijn bij voelt, en nog belangrijker: waar je energie van krijgt!”. Die keuze maken was een van de moeilijkste die ik heb moeten maken, want hoe kies je nou voor jezelf? Ik ben toch ook zus, collega, teamgenoot, fitgirl, vriendin… Als ik voor mezelf kies betekent dat dan niet dat ik iedereen laat vallen? Betekent dat dan niet dat iedereen mij als een egoïstisch persoon gaat zien? En hoezo ga ik alles wat ik leuk vind om te doen niet meer doen? Maar ik was mij ook bewust van de keerzijde: ga ik zo door met mijn lichaam uitputten door mezelf telkens weer in duizend stukjes te verdelen, om maar niet bang te zijn iemand teleur te stellen? Ga ik door met streng zijn voor mezelf door vooral niet te klagen en mijn problemen voor lief te nemen, omdat de problemen van iedereen om me heen zoveel belangrijker waren? Ga ik door?! Nee, ik stop er mee!

Still going strong

Het heeft me een nacht huilen en een goed gesprek met mijn vriend gekost, maar de volgende dag belde ik mijn werk, mijn korfbalclub, mijn familie en een paar van mijn goede vrienden en vriendinnen op om te zeggen dat ik op was. Ik kon niet meer: ik koos voor mezelf. Dit ging natuurlijk niet zonder enige slag of stoot maar nu ruim een jaar later ben ik blij dat ik weer meer rust in mijn leven heb en ik de tijd heb om de juiste keuzes te maken in mijn leven. En nog steeds vind ik keuzes maken verrekte moeilijk en baal ik als ik voor mijn gevoel niet de juiste heb gemaakt, maar ik heb ook geleerd dat dat helemaal niet erg is, dat je niet te streng moet zijn voor jezelf, dat iedereen die zielsveel van je houdt gewoon aan je zij blijft staan en dat je elke dag opnieuw dingen leert in het leven, mits je daarvoor open staat! En ohja, dat wijn drinken en dansen met je vriendinnen nog steeds heel belangrijk blijft! In mijn volgende blog vertel ik je over mijn coachingstraject en de tip die mijn leven veranderde! Hopelijk heb jij er ook wat aan… Liefs, Daphne