Petra's Transformatie: Van morbide obesitas naar marathonloopster!
Het moment dat je derdejaars studente bent, college hebt op de 4e etage en je er totaal geen zin in hebt. Niet omdat je geen college wilt, maar omdat jouw lichaam het eigenlijk niet aan kan om 4 trappen te beklimmen. Dat was hoe mijn leven als 22-jarige studente eruit zag. Ik woog op dat moment ongeveer 120 kilogram, wat met mijn lengte van 1.68 meter in de categorie 'morbide obesitas' viel. Na een lange fase van ontkenning, ging ik ermee aan de slag. Niet wetende dat er meer zou veranderen dan mijn gewicht alleen, nee: ik werd een compleet ander persoon! Hoe het begon...
Ik ontkende mijn overgewicht al heel lang. Broeken een maat groter kopen? Ach, het hoorde erbij. De H&M, daar kwam ik allang niet meer. Die hadden niets leuks in mijn maat. En toch, het motiveerde me niet voldoende om aan de slag te gaan. Tot de dag dat ik me besefte dat ik niet mijn hele leven dit gewicht mee kon dragen: het zou teveel worden. Toen ben ik rigoureus alles gaan veranderen. Of dit goed was? Nee. Ik at veel te weinig. Ik deed niet aan calorieën tellen, maar ik gok dat ik opeens ging leven op 1200 kilocalorieën per dag. Veel te weinig. Zoals jullie je kunnen voorstellen: de kilo's vlogen eraf, zeker toen ik het ook nog aandurfde om een sportschool abonnement te nemen. Ik viel te snel af. Dit resulteerde in het ontwikkelen van galstenen. Een halfjaar naar mijn 'ommezwaai' lag ik op de operatietafel om mijn galblaas te laten verwijderen. Te snel afvallen is niet gezond... Afvallen is meer dan alleen lichamelijk
Ik had mijzelf een te strak regime gegeven. Ik kon dit niet blijven volhouden. En dat bleek ook, toen mijn eetbuien weer naar voren kwamen. In het jaar dat ik aan het afvallen was had ik alles, inclusief mijn emoties, aan de kant geduwd. Toen die langzamerhand weer naar boven kwamen, kreeg ik weer last van mijn eetbuien. Waarom? Ik had aan het gevolg van mijn overgewicht gewerkt, maar niet aan de oorzaak. Ik kwam in die periode zo'n 15 kilogram aan, en woog weer rond de 90 kilogram. Ik realiseerde me toen dat ik met de oorzaak aan de slag moest gaan. Hardlopen
In die periode kwam het moment dat ik mij realiseerde dat ik goed voor mezelf moest gaan zorgen, dat ik lief moest zijn voor mezelf. Ik ben op zoek gegaan naar wat voor mij gezonde voeding is, en op welke manier ik dit mijn hele leven kan volhouden. Ik merkte dat ik het beste functioneer op pure en onbewerkte voeding, ook omdat ik inmiddels zonder galblaas door het leven ga, en ik daarom soms best heftig op vette en/of gekruide voeding kan reageren. Daarnaast begon ik met hardlopen. Evy Gruyaert, van het Start to Run programma, werd mijn beste vriendin. Als zij fier was, omdat ik een rondje gelopen had, dan was ik helemaal happy. Ik merkte dat hardlopen therapeutisch werkte: als ik een rotdag had, kon ik mijn hoofd legen. Door de combinatie beweging, gezonde voeding én voldoende liefde voor mezelf, ging ik ook weer naar een gezond gewicht! De 70 kilogram kwam in zicht! Doelen stellen
Mijn gewicht bleef stabiel, waardoor ik op andere vlakken doelen kon gaan stellen. Na 5 kilometer gedaan te hebben, kon ik al snel 10 kilometer lopen. En toen zag ik een bericht op Facebook, waarin de eerste Halve Marathon van Disneyland Parijs werd aangekondigd. Met nog één jaar te gaan wist ik: die ging ik lopen. Dat werd mijn doel. Het hardlopen ging zo lekker, dat ik mijn eerste halve marathon al een halfjaar eerder liep: in Barcelona. Ik plande een tijd van 2:15, maar, zoals wel vaker is gebleken, was ik tot meer in staat. Ik finishte in 2.01! De marathon...
En dan... Dan is er nog maar 1 ding magisch voor een hardloper: een marathon. De twijfel sloeg toe: ik? Een marathon? Kan ik dat echt? Even zag ik weer dat meisje, dat onderaan de trap stond. 120 kilogram. Ga ik die naar boven krijgen? En toen dacht ik: let's do it! Ik volgde netjes mijn hardloopschema, deed voldoende krachttraining en ik lette goed op mijn voeding. Daardoor stond ik 9 april topfit aan de start van de marathon van Rotterdam. En wat heb ik ervan genoten. Het meisje dat ooit 120 kilogram woog, die ging het gewoon doen! Die 42.2 kilometers, die waren echt een roteind. Maar ik heb mezelf geen groter cadeau kunnen geven dan dit: een gezond lichaam waar ik blij en tevreden mee ben, dat fit genoeg is om een marathon uit te kunnen lopen. Ik deed er 5 uur over, wat langer was dan gepland, maar dat doet niets af aan het trotse en onoverwinnelijke gevoel toen ik die medaille om m'n nek kreeg! Ik zou dat onzekere 22-jarige meisje, met haar 120 kilogram, zo graag willen vertellen dat ze het wel kan. Dat die 4 trappen te overwinnen zijn. Dat haar eetbuien te overwinnen zijn. Dat ze 5 jaar later over de finish op de Coolsingel zou komen, met haar armen in de lucht, na 42.2 kilometer hardlopend afgelegd te hebben. Dat haar leven nog zoveel kansen zou krijgen. En dat er een tijd zou gaan komen, waarin ze zichzelf kan accepteren en zichzelf nog leuk gaat vinden ook! 
Dit is Petra van Dijk, 27 jaar oud en ze heeft een fulltime baan in de jeugdzorg. Ze is fanatiek hardloopster en op jacht naar nieuwe PR's. Daarnaast blogt ze op www.petraruns.nl over hardlopen, gezonde voeding, afvallen en een happy & healthy lifestyle. Op instagram is ze te volgen als @petraruns.nl.
