Nieuwe 'foodbaby' trend geeft verkeerd signaal af

Redactie

Vorig jaar rond deze tijd deed ik onderzoek naar de nieuwe fitnesshype op fit & health blogs. Strakke, gespierde lichamen werden het nieuwe ideaalbeeld voor vrouwen en iedereen hield zich bezig met 'het perfecte lichaam'. Nu lijken er een nieuwe trends op te komen, tegen al die irrealistische ideaalbeelden. Maar zijn deze anti-fitspiration bewegingen wel zo empowering? Naar mijn mening is er nog weinig veranderd in de huidige beeldvorming. Waar social media eerst vol stond met six-packs, thigh gaps en sportselfies, zien we nu een ander extreem verschijnen; de foodbaby. De opgeblazen foodbaby is het tegenovergestelde van de strakke blokjesbuik en lijkt de perfecte manier om dit extreme ideaalbeeld te bestrijden.

Anti six-pack

Aan de ene kant vind ik het mooi dat deze vrouwen het beeld afbreken dat fitchicks continu rondlopen met een platte buik; we eten allemaal immers wel eens te veel en hebben last van een opgeblazen buik. Anderzijds roepen deze foto's meer vragen op dan ze beantwoorden. Zo'n foodbaby foto is slechts een momentopname en zegt helemaal niets over hoe iemand leeft of wat iemand eet. Dit kan tot nog meer onzekerheid leiden; over wat een gezonde leefstijl al dan wel niet zou moeten inhouden. Daarnaast, en laat ik hiermee gelijk tot de kern komen; wat betekent zo'n foto nu eigenlijk? Wat is het nut van het massaal plaatsen van foodbabies. Let op, dit is totaal niet bedoeld als aanval. Het is top dat we er met z'n allen achter komen dat ideaalbeelden niet gezond en niet realistisch zijn! Wat dat betreft, zijn dit een goede initiatieven. Maar moeten we dan het ene extreem bestrijden met een ander extreembeeld? Laten we eens een stap terug nemen en bedenken in wat voor vreemde (virtuele) werkelijkheid we ons inmiddels bevinden.

Bewijscultuur

We plaatsen elke poep en scheet op social media, geven ons volledig bloot op Instagram en waarom? Natuurlijk hoort dat bij de share cultuur van Instagram, maar ik vraag me soms af welke kant dit op gaat.. Moeten we straks ook foto's delen van ons brakke hoofd na het stappen om te bewijzen hoe hard we gefeest hebben? Moeten we bezwete after-workout foto's plaatsen om te laten zien hoe goed we hebben getraind? Is de foodbaby het bewijs dat je tot het uiterste geniet van het leven? Waarom moeten fitte vrouwen bewijzen dat ze niet alleen maar op blaadjes sla leven?!
Het is vanzelfsprekend dat iedereen wel eens te veel eet, ik denk ook niet dat iemand zich hier voor zou moeten schamen. Moet ik dan zo'n foto plaatsen om te bewijzen dat ik ook 'maar gewoon een mens ben'? Net als dat ik niet de behoefte voel om te bewijzen hoe plat mijn buik er 's ochtends met de juiste lichtval uit ziet, voel ik niet de behoefte een foodbaby foto te delen na een etentje. De foodbaby trend is, ondanks de goedbedoelde intenties, een bevestiging van de bewijscultuur op social media. Net als #nomake-up foto's die moeten bewijzen dat je er zonder make-up ook nog steeds mooi en natuurlijk uit ziet. Het lijkt het toppunt van authenticiteit; al weten we natuurlijk allemaal dat niemand écht 'zo wakker wordt', het bewijs dat je er in het echt ook goed uit ziet. Maar waarom moeten we dit soort dingen bewijzen? Waarom vestigen we constant de aandacht op het lichaam?

''De foodbaby trend is, ondanks de goedbedoelde intenties, een bevestiging van de bewijscultuur op social media.''

Kritiek op onhaalbare schoonheidsidealen

Ik las pas iets over ''dé nieuwe trend na de thigh gap; de ab crack''. ''Weer een onhaalbaar schoonheidsideaal,'' werd er gezegd. Het lijkt wel een nieuwe trend om alles een ''onhaalbaar schoonheidsideaal'' te noemen en hier kritiek op te leveren! Ten eerste is de ab crack eigenlijk niets nieuws. Of het nu om een droog sixpack gaat of om een subtielere, gedefinieerde lijn in het midden van je buik, het ideaalbeeld blijft hetzelfde; een strak lichaam met zichtbare buikspieren. Ten tweede streven dit soort kritische artikelen, gericht tegen onwerkelijke schoonheidsidealen hun doel voorbij. De beelden blijven hierdoor door de media circuleren en kunnen nog steeds hun invloed uitoefenen op het zelfbeeld van (jonge) vrouwen. Hierdoor houden dit soort mediaberichten de focus op het 'perfecte' uiterlijk, al dan wel niet onbedoeld, in stand.
Het is goed om bewustzijn te creëren over onhaalbare schoonheidsidealen, maar als het alleen blijft bij kritiek is het nutteloos. We kunnen wel met z'n allen roepen hoe gevaarlijk bepaalde ideaalbeeld zijn, of er een anti- fitspiration statement tegen maken, maar wat bereiken we hiermee als we er geen ander perspectief tegenover plaatsen. Laten we ons richten op positieve verandering in plaats het negatieve beeld te bestrijden met een soortgelijke, extreme voorbeelden.

''Het is goed om bewustzijn te creëren over onhaalbare schoonheidsidealen, maar als het alleen blijft bij kritiek is het nutteloos!''

Body positivity?

Body positivity gaat verder dan het constant wijzen op gevaren en gebreken in de samenleving. Het vergt juist de introductie van een andere focus. Laten we stoppen te bewijzen hoe 'fit' of hoe 'echt' we zijn. Écht fit zijn, betekent namelijk dat je zo lekker in je vel zit, dat je dit aan helemaal niemand hoeft te bewijzen. Fit van buiten en vanbinnen! Vooral dit laatste verdient veel meer aandacht. Het is zo belangrijk dat vrouwen aan hun mindset gaan werken en een gezonde relatie met hun lichaam krijgen; hun zelfbeeld niet meten aan allerlei trends maar een leefstijl en lichaam ontwikkelen dat bij hen past!

''Écht fit zijn, betekent dat je zo lekker in je vel zit, dat je dit aan helemaal niemand hoeft te bewijzen!''

Fit zijn, is namelijk meer dan een fit lichaam maar gaat om sterk en zelfverzekerd zijn. Het is kunnen zeggen; F*ck it, het maakt me niet uit wat anderen van me denken, zolang ik maar gelukkig ben met mezelf. En of je dan 's ochtends en ab crack hebt en 's avonds na het sushi eten een opgeblazen foodbaby hebt, is dan totaal onbelangrijk!