Nee zeggen en op je bek gaan: zo blijf je in balans
Na een flinke burn-out ben ik eindelijk aan het opkrabbelen. Hoe zeer ik ook uitkijk naar weer mee mogen doen, vind ik het ook doodeng om straks weer op mezelf te zijn aangewezen. Mijn valkuilen zijn hardnekkig, mijn burn-out was heftig en ik weet hoe makkelijk ik mezelf voor de gek kan houden. Ik ben impulsief en hyperactief, dus hoe blijf ik in balans?
Plan ruim
Ik kan als een kei plannen, voor anderen. Op de een of andere manier heb ik die gave niet kunnen inzetten voor mijn eigen planning. Voor een ander denk ik aan reistijd, pauzes, tegenslagen en vertragingen, van mezelf verwacht ik bij wijze van spreken dat ik in tien minuten van Den Haag naar Zwolle kan komen. Door minder op tijd te plannen en meer op dagdelen creëer ik ongemerkt meer ruimte. In die ruimte kan ik even lummelen, nadenken, afgeleid raken, plassen of eten zonder dat mijn planning volledig in de soep loopt. Wat een verademing! Pauzes nemen
'Nog heel even iets afmaken' staat vrij hoog op de lijst van 'Dingen die ik dagelijks tegen mijn man zeg'. Eerder stoppen komt in mijn vocabulaire niet voor. Lekker gezond! Nu ben ik aan het oefenen met een RSI-app op mijn laptop die mij er elk uur aan helpt herinneren om een pauze te nemen. Zeker bij het schrijven, een belangrijk onderdeel van mijn dagelijks leven, is het van levensbelang om te pauzeren zodat ik vrij kan denken. Daarnaast is het ook heel gezond om af en toe even te lopen en wat te drinken te pakken. Iets voor mezelf doen
Al miljoenen keren heb ik te horen gekregen dat ik 'lekker wat voor mezelf' moet gaan doen. Wil iemand mij uitleggen wat dat precies is, vraag ik me dan af. Met wat hulp heb ik een lijstje gemaakt met dingen die ik graag doe en die echt voor mezelf zijn. Ik kwam onder andere op sporten, schilderen, lezen, televisie kijken en wandelen uit. Door pauzes en hobby's in mijn planning op te nemen zorg ik ervoor dat ik een stok achter de deur heb. Dan kan ik een vinkje zetten als ik het heb gedaan en daar word ik intens gelukkig van (ja, echt!). 'Nee' zeggen
Optimistisch zijn staat in mijn geval haaks op de kunst van het 'nee' zeggen. Ik ben niet heel assertief, ik zeg liever 'ja' als het eigenlijk niet kan dan dat ik iets afwijs. Daarnaast denk ik vaak dat het wel even lukt om iets te doen, een funeste combinatie. Een truc die ik heb geleerd is om wat tijd in te bouwen voordat ik een antwoord geef. Het liefst spring ik direct bovenop een verzoek zodat ik het kan afvinken en de ander niet laat wachten, maar dan ga ik weer veel te snel akkoord met dingen die ik misschien helemaal niet wil doen. Door te reageren met 'Daar kom ik op terug' bouw ik ruimte in om te overwegen wat ik wil. Soms is dat 'nee'; en dat geeft ruimte voor dingen die ik wel graag wil doen. Op mijn bek gaan
Hoe ga ik een tweede burn-out voorkomen en blijf ik hyperactief in balans? Door soms ook even op mijn bek te gaan en dat oké te vinden. Natuurlijk is het niet leuk als het allemaal even teveel wordt, maar niet elke dag is het feest en soms loopt het helemaal mis. Ik moet echt mezelf gunnen om niet perfect te zijn, alles op een rijtje te hebben en continu te presteren. Zonder die druk is de kans op een tweede burn-out al een stuk minder groot, want dan kan ik op de rem gaan staan wanneer het niet lekker loopt in plaats van dat ik wacht tot het echt niet meer gaat.