Nancy's Transformatie: Hoe haar kantelpunt haar terugbracht naar zichzelf
Een jaar lang voelde ik mij verloren in mijn studie en door ontzettend hoge verwachtingen aan mezelf te stellen bereikte ik niets meer. Mijn kantelpunt was het moment waarop mijn eigen oma met kerst 2015 haar excuses aanbood voor high-energy zijn en enthousiast grapjes maken. Ik besefte me dat ik ontzettend ver was afgedreven van mijn eigen ‘zijn’.
Platgeslagen in het zand
Mijn innerlijke stem vertelde mij dat ik lui en stom was, ik had tenslotte VWO gedaan. Een HBO-studie moest ik toch op mijn sloffen kunnen halen? Deze stem werd steeds sterker en ik begon mij, onbewust, helemaal af te sluiten van de buitenwereld. Na een tijd zag ik alleen mijn toenmalige vriend en mijn huisgenote nog regelmatig. Ik danste niet meer - ja, alleen in mijn woonkamer, ik sportte niet meer en mijn voorheen sterke lichaam verzwakte, waardoor mijn figuur achteruit ging. Ik had dit niet door, ik had geen connectie met mijn lichaam. Na een tijdje voelde mijn lichaam ook niet meer ‘van mij’, maar alsof ik er in zat opgesloten. Na die confrontatie met mezelf tijdens kerst ben ik naar een psycholoog gegaan. Zij kwam tot de conclusie dat ik met een angststoornis en depressieve gevoelens te dealen had. Die mededeling vond ik, ondanks dat ik wist dat het niet goed ging, heel heftig. Het voelde alsof ik mij middenin een mistbank bevond, niemand kon mij bereiken en ik kon niemand bereiken. Op sommige dagen was het enige wat ik voor elkaar kreeg om onder de douche te stappen en boodschappen te doen. Leren omgaan met de golven
Na een paar sessies bij de psychologe herkende ik al iets meer van mijn eigen gedrag. De dingen die ik dacht en deed waardoor ik niet vooruit kwam. Helaas gaf zij na 3 maanden aan geen tijd meer voor mij te hebben. In dezelfde maand ging mijn relatie uit en mijn huisgenote, tevens een van mijn beste vriendinnen, gaf aan op zichzelf te willen gaan wonen. Ik maakte een ‘fit’ Instagram account aan en hield dat volledig voor mijzelf, niemand uit het ‘echte leven’ wist ervan. Ik besloot in ieder geval goed voor mijn lichaam te gaan zorgen, op de rest had ik nog weinig grip. De sportschool waar ik al een tijd lid van was ontving me met open armen en ik kreeg plezier in de circuittrainingen, onder andere door de supervrolijke, motiverende trainer. Doordat ik tegelijkertijd mijn voeding aanpaste én vroeger best goed in vorm was door het turnen vlogen de kilo’s eraf. Het lezen over voeding, fitnessoefeningen en filosofische, spirituele teksten gaf handvatten om op alle vlakken te blijven groeien en stukje bij beetje mijzelf te kunnen redden in de branding. De golven bleven komen, sommige golven neem je zonder problemen en andere keren ga je kopje onder. In deze periode was ik ook heel erg bezig met mijn waarden en levensvisie, waar ik ook uitgebreidere stukjes over schreef op social media. Erachter komen wat je kernwaarden zijn, wat je passie is en wat je allemaal van anderen kunt leren is heel gewoon voor twintigers en dus kwam dat ook bij mij langs. Zelf roeien
Doordat ik nu toch echt aan het afstuderen ben heb ik een tijd weinig kunnen sporten door de ontzettend lange studiedagen die ik maakte, en ook voeding schoot er weer een beetje bij in. Ik kan niet van mezelf verwachten dat ik op hetzelfde level blijf met 24/7 studeren als vorig jaar met een half baantje. Hierin zat voor mij wéér een les: accepteren dat ik nu niet alles kon doen aan dat lichaam. Dat is en komt helemaal goed, maar ik heb andere prioriteiten hoog staan nu. Mijn overtuigingen vind je ook terug op mijn Instagram. Werken aan body (bijvoorbeeld sporten en voeding), mind (bijvoorbeeld studie en meditatie) en soul (bijvoorbeeld dansen, muziek en openheid naar de wereld om me heen) is iets wat ik zal blijven nastreven. Door dit afgelopen jaar weet ik wat ik belangrijk vind in het leven. Ik weet nu wat ik kan, zelfs op mijn laagste punt. Hierdoor heb ik besloten dat iedere uitdaging of tegenslag die komt, geaccepteerd gaat worden door mij. Hierdoor weet ik dat er meer is wat je aan leerlingen kunt meegeven. Hierdoor wéét ik dat ik een enthousiast en vrij persoon ben. Hierdoor weet ik dat ik open wil zijn over gevoel, onder andere om anderen het gevoel te geven dat zij kwetsbaar mogen zijn. Als kers op de taart heb ik afgelopen jaar een modern-jazz choreografie gemaakt en die begin juli vertoond op het podium van de Stadsschouwburg Utrecht. De dans bevatte heel veel van dit verhaal in metaforen en was dus ook een deel van het verwerkingsproces. Het gevoel dat ik had toen ik daar stond met een groep geweldige dansers is onbeschrijflijk! Sinds deze periode is mijn nieuwsgierigheid weer helemaal terug. Aerial acrobatics, leren gitaar spelen en nog veel meer. Ik heb zin om de dingen die ík tof vind te leren en ervoor te gaan! Nancy (@fitfancynancy_) is 25 jaar en is bijna afgestudeerd juf. Na 20 kilo te zijn afgevallen in een jaar heeft ze nu aandacht voor ‘body, mind and soul’. Door op deze drie gebieden zichzelf uit te dagen maakt ze haar eigen pad van innerlijke balans.