Mijn Antwerp Throwdown ervaring!
In the heat of the moment schrijf ik dit blog. Ik ben net thuisgekomen van een lange wedstrijddag in Antwerpen. De eerste, sinds mijn driedubbele enkelbreuk. Ik ben nog verre van hersteld, maar toch ben ik trots dat ik zojuist met een vermoeide glimlach op mijn gezicht naar de auto heb kunnen strompelen. Zoals al eerder beloofd gaat dit blog over mijn persoonlijke wedstrijdervaring, waar ik de jurk en handtas inruilde voor een militair vest en zware kettlebells.
Selectie: de qualifiers
In een eerder blog gaf ik al een toelichting op de procedure die vooraf gaat aan zo’n wedstrijd. Ook voor de Antwerp Throwdown moest je je eerst kwalificeren door middel van een set workouts. Deze werden dit keer van tevoren gepubliceerd en je had een week de tijd om ze te voltooien in je eigen box. Bij het zien van de workouts zakte de moed mij eigenlijk al in de schoenen. Ik had bewust gekozen voor de geschaalde en aangepaste categorie van de wedstrijdatleten aangezien deze meestal minder zwaar is dan het algemene niveau. Niets bleek minder waar voor mijn gehavende pootje: springen, springen en nog meer springen… Als er iets was wat ik nu nog niet kon, dan was het dat wel. Wedstrijden staan er bekend om dat je je grenzen nét wat verder verlegt en ik besloot, na goed overleg met fysio en persoonlijke begeleiders, het een kans te geven. Met horten en stoten kwam ik de selectie WOD’s (workout of the day) door. Belemmeringen probeerde ik te compenseren met een flinke snelheid op onderdelen als snatches, roeien en power cleans. Dat blijf ik het mooie vinden aan deze sport: het is zo all-round dat er altijd wel iets is waar je goed in bent. Mijn opnames waren dan misschien niet de mooiste, toch kwam er een onverwachtse kwalificatie uit: als 7e van 86 scaled vrouwen mocht ik naar Antwerpen!Voorbereiding: voeding, trainen & rust
De grootste shock te boven, kreeg mijn enkel de eerste klap… Ik trainde al weer een tijdje op redelijke intensiteit, maar deze qualifiers waren heftig en vraagden in korte tijd veel van mijn lichaam. Gelukkig zat er meer dan een maand tijd tussen de kwalificatieronde en de daadwerkelijke wedstrijd, waardoor ik genoeg gecontroleerde rust en training in kon bouwen. Wat betreft de voorbereiding wist ik totaal niet wat ik kon verwachten. Ik dacht, in de trant van de kwalificatie workouts, er het beste aan de doen om zoveel mogelijk op intensiteit, conditie en techniek te focussen, zonder mijn enkel al te veel te belasten. Hier is het vooral belangrijk het ‘gecontroleerd’ te doen: een gestructureerd schema voor voeding en training kan je goed in de flow brengen. Ik kan wel denken dat ik binnen een maand ineens 3 nieuwe oefeningen onder de knie kan hebben, maar dat is simpelweg onwaarschijnlijk en kost een hoop energie en stress. In plaats daarvan ging ik met lekkere motivatie rustig door met waar ik mee bezig was, stretchte ik meer en nam ik een paar dagen voor de wedstrijd een uitgebreide massage en (actieve) rust.De wedstrijd: The Antwerp Throwdown
Toen was het moment daar… Al om 6 uur ‘s ochtends ging ik met mijn trouwe lading supports naar België, waar de parkeerplaats gevuld was met Reebok outfits. Voor mij stonden die dag 3 dingen centraal:- Choose your battles – Ik ken mijn zwakke en sterke punten en gezien het aantal workouts op zo’n dag is het cruciaal dat je knalt op de momenten dat je het verschil kunt maken en dat je geen overbodige energie verspilt aan je zwakke punten. Zo liet ik het eerste deel van mijn derde workout voor wat het was, om dit later te compenseren tijdens het tweede deel.
- Planning is key – Er zit een groot mentaal spelletje achter je dag planning. Waar je normaal gesproken één, misschien twee workouts op een dag doet, zijn dit er op een wedstrijddag minstens 3 in korte tijd. Een planning vol met workouts en voorlichtingen zorgt ervoor dat je strak moet inplannen wanneer je eet, hoe je herstelt, je omkleedt en weer op tijd klaarstaat om te knallen.
- Enjoy the moment – Onthoud: het is maar een wedstrijd! Geniet van jouw prestaties en pak je moment. Dit heb ik mijzelf zo’n beetje de hele dag voorgehouden. Normaal gesproken ga je echt voor je individuele vooruitgang: nu staan er atleten naast je die ook op een scorebord verschijnen. Natuurlijk wil je niet op de laatste plek staan, maar wees realistisch wat betreft je eigen kunnen. Ik probeerde na iedere workout te genieten van de sfeer. Van deelnemers die elkaar aanmoedigen tot supporters die hun stem kwijtraken… Het hoort er allemaal bij.