Gezond eten is een misvatting: Het 'Metabolic Nutrition Plan'
“Ben jij nou zo skinny geworden? Hoe dan?!” is een vraag die ik veel op me afgevuurd krijg. Om jullie een eindeloos verhaal over jojoën, Sonja Bakkeren en doodsaaie eiwitdiëten te besparen, val ik maar meteen binnen met iets wat wél werkt; het Metabolic Nutrition plan. Deze wetenschappelijk onderbouwde methode gaat uit van het principe dat elk mens optimaal draait op een eigen unieke voedingsmix. Hoe zit dit nu precies? Zoals jullie in mijn kennismakingsblog al konden lezen was ik ‘Miss Impossible’. Ik kon niet afvallen, althans, niet als ik me niet in idiote bochten manoeuvreerde. Door al het lijnen van jongs af aan, was mijn lijf kapot gedieet en zei mijn stofwisseling 'dikke doei' toen ik écht te dik werd en ervoor wilde gaan. Het meest vreemde van het 'niet kunnen afvallen', vond ik dat ik voor mijn gevoel wél gezond at. Veel groente, twee keer fruit, voldoende eiwitten, afwisseling. Jullie kennen het. Maar toen ik met het 'Metabolic Nutrition Plan' begon, hoorde ik voor het eerst dat de term 'gezond eten' een misvatting is. “Whut?” Ja, echt!
Wat als 'gezond' wordt bestempeld, is namelijk niet voor iedereen gezond.
De Theorie
Ik zal eerst een beetje ingaan op de hoofdtheorie. Volgens Metabolic Nutrition zijn er drie ‘hoofdtypen’; een carbs-, een protein-fat-, en een mixed type. Heel beknopt, houdt dit in dat je motortje op één van deze voedingsmixen het beste draait. Dit betekent dus niét, stel je bent een carb type, dat je leeft op dubbele sandwiches met tortellinie, rijst en gepofte aardappelen, maar dat je ervoor zorgt dat er altijd iets meer koolhydraten op je bord liggen dan vetten en eiwitten. Ditzelfde geldt voor de proteïne-vet types, maar dan logischerwijs andersom. En als gemixte types zorgen dat hun maaltijd ongeveer voor vijftig procent uit carbs, dertig procent uit proteïne en twintig procent uit vet bestaat, leven ze nog lang en gelukkig. Kijk, geen mens is hetzelfde van buiten,right? Elk lijf reageert anders op bepaalde voeding en training. Het is dus eigenlijk niet meer dan logisch dat het ook geldt voor de binnenkant van ons lichaam. Stel: je hebt een Diesel auto, dan zou je de tank nooit volgooien met benzine. Als je tóch steeds een héél klein beetje benzine bij de Diesel gooit, gaat je auto geleidelijk aan kapot. Je kunt dus met wat je elke dag eet, hoe 'gezond' dat ook mag zijn, jouw metabole motor constant en ongemerkt van de verkeerde brandstof voorzien, omdat dit simpelweg niet bij jouw lichaam past. Tests en uitvogelen
Aan de hand van veel tests, voedsel combineren, finetunen, logboeken bijhouden en uitvogelen, kwam er uit de test dat ik een Mixed Type ben. Tijdens het testen merkte ik al dat mijn lijf het beste reageerde op gemixte maaltijden. En dat verklaarde dus ook waarom ik eigenlijk alleen maar dikker en chagrijniger werd van die fantastische eiwit diëten. Een Mixed Type is het gemakkelijkst te voeden, want mixen is de key. Maar het is meteen ook het moeilijkste om aan te leren. Je moet namelijk ook alles weten over het Carbs en Protein-Fat Type, omdat je als Mixed type eigenlijk simpelweg allebei bent, mét bijbehorende schommelingen naar het ene of het andere type. Uiteraard vond ik het in het begin lastig om steeds alles te mixen. Ik had soms gewoon zin in een fout broodje kaassoufflé met mayo en uien of een dikke plak brioche met roomboter én pindakaas én Nutella (én honing! #joe!) En nee, het ging NIET snel. En ik ben ongeduldig, dus het was vreselijk. Het ging geleidelijk, rustig, en toen opeens... BAM! Meer energie, minder snaaien, een lager vetpercentage en geen spierverlies. Iets wat ik héél belangrijk vind, want wie wordt er blij van zwabberdijen en flubberbillen? Juist! Langzaam merkte ik ook dat het een soort automatisme werd ofzo, hoe ik mijn voeding het beste kon mixen. Hierdoor had ik ook niet meer constant honger, wat een teken was dat ik de juiste voedingsmix had gevonden. Ik at voorheen misschien niet ongezond, maar het paste ook niet bij me. Miss Fitpossible
Nu, ruim een jaar later, weet ik wat mijn lichaam wil qua brandstof, kan ik betere keuzes maken en weet ik welke voedingsmiddelen ik wel of niet moet combineren. Ik ben langer verzadigd, hebt minder cravings, geen energieschommelingen, een beter humeur en in mijn geval, drie spijkerbroekmaten kleiner. Metabole voeding is geen dieet, omdat een dieet zogenaamd zou werken voor iedereen (wat natuurlijk onzin is als je daar logisch over nadenkt). Het plan geeft simpelweg inzicht in wat er bij jouw lijf past en daar ga je naar leven, zonder daar overdreven veel moeite voor te moeten doen of er constant over na te moeten denken. Je bent niet meer constant bezig met eten, maar gaat bewust en een soort van ‘natuurlijk’ kiezen wat jij nodig hebt. En dat is fijn. Aangezien we al zoveel hebben om over na te denken, niet dames? Cilla heeft het programma gevolgd bij de ontwikkelaar van de methode, Xavier Martins Dias, gezondheidsdeskundige en inspanningsfysioloog. Hij is te bereiken op zijn trainingsclub Akademia voor meer info. Cilla kan het zelf bijna niet geloven, maar ze is alweer 32 jaar. Ze woont in Amsterdam met haar man Tom, maar is een geboren Rotterdamse, met het hart op de tong. Dit jaar studeert ze af als communicatie- en informatiewetenschapper, richting media, maar behaalde al eerder haar papieren als schoonheidsspecialiste. Cilla’s leven draait om fitness, boksen, haar website Squatcilla.nl en haar katten.
