In een samenleving waar ratio overheerst en gevoelszaken worden weggeschoven als ‘zweverig’ is het best lastig om te ontdekken wat je hart je precies vertelt. Ik ben geen tegenstander van de kwaliteiten van de hersenen, en ik snap dat het gevoel iets is wat we niet vast kunnen pakken. Wij mensen houden van bewijs: als je een gevoel niet kunt definiëren, uitdrukken of uitstippelen, dan mogen we er aan twijfelen of het wel bestaat. 1 en 2 oktober vindt de Inner Peace Conferentie plaats in Amsterdam. Meer en meer mensen zijn op zoek naar antwoorden op levensvragen, naar vervulling en naar dat wat hun blij maakt. En laat de ratio het daar nou afweten. Het is tijd om ons hart te laten spreken. Het is tijd voor een tijdperk waar we weer terugkeren naar onze kern en het rationele weer balansen met dat wat we voelen. Want laten we eerlijk zijn: alleen denken aan inner peace is niet genoeg. Toen ik achttien jaar was vertrok ik naar Florida met een enorme drang om het dorpse bestaan in Volendam te verlaten en de grote, spannende wereld te ontdekken. Waarom naar Florida? Omdat ik bij het boeken het nummer van rapper Flo Rida voorbij hoorde komen. Lekker random dus, maar gevoelsmatig helemaal helder. En daar ontving ik dan ook wel mijn eerste glimpje van Inner Peace. Doordat ik geen fiets tot mijn beschikking had (en ik mijn geld liever spendeerde aan cocktails) moest ik enorme afstanden wandelen. En die wandelingen brachten me na een tijdje in een andere staat van zijn, alsof ik zweefde. Bij terugkomst ontdekte ik dat dat gevoel ook ontstond bij Kundalini Yoga lessen. Niet tijdens de les, nee: pas als ik terug fietste naar huis. Een heerlijk gevoel dat alles klopte. En in lijn was met alles om me heen. Onaanduidbaar, maar wel fijn. Alsof ik iets gedaan had waar het universum heel blij van werd.
Minuscuul onderbuikgevoel
Dat gevoel bleef me triggeren. Geen idee waar ik mee bezig was, maar wel met een minuscuul onderbuikgevoel dat me zei dat dit juist was. Dagelijks ging ik aan de slag met yoga of meditatie en geloof me: niet omdat dat nou zo leuk was. Het is echt niet altijd een feestje om minuten lang geconfronteerd te worden met jezelf. Of om jezelf naar een matje te brengen terwijl het zonnetje buiten schijnt. Maar wel omdat ik ergens
deep down voelde dat dit het juiste wandelpad was. Voor mij. En omdat de reward fijn was. Van mediteren tussen de monniken in Nepal, klavertjevier zoeken in de tuin van een Hindoestaanse familie tot brulmeditaties met Osho aanhangers en witte tulbanden in Frankrijk: mijn Volendamse nuchterheid werd behoorlijk uitgedaagd. Maar bij elke nieuwe ervaring werd ik weer verbaasd en werd er weer een stukje roestharde opvatting afgepeld: er ontstond beetje bij beetje ruimte voor een ander orgaan dan dat van mijn hersenen. Een veel zachtere.
Ieder voor zich, met z'n allen één
Mijn hart leidde me naar situaties waar ik ontdekte dat je door het vuur moet gaan als je wilt groeien. Het vuur van de gedachtes. Want niet alles hoeft comfortabel te voelen: soms is er weerstand nodig om deze de kiem te smoren. Je bent veel meer dan dat. Jij kan alles. Je wordt toch wel opgevangen en alles is zo in elkaar gezet dat jij het beste tot je recht komt. Het universum is zo slim. Veel slimmer dan je ooit kunt bedenken. Het enige wat jij moet doen is tijd investeren, ruimte maken en willen luisteren. Naar dat stukje in jezelf dat er altijd al is geweest maar niet zo hard schreeuwt als je overheersende gedachtes. Ik denk dat het enige doel in het leven is om je hart te volgen. Vanuit je hart te leven en vanuit je hart beslissingen te maken. Om Inner Peace te creëren. Ieder voor zich, zodat we met z’n allen één kunnen zijn. Of dat makkelijk is? Nee. Of dat leuk is? Nee, niet altijd. Het is confronterend, je maakt keuzes die anderen kunnen kwetsen en je bent soms gedwongen mensen los te laten. Maar of dat het waard is? JA! Ervaren hoe bevrijdend het is dat het leven geen strijdveld is waar je moet knokken is het zeker waard. Net als het meewaaien met een wind die je naar al je dromen brengt of het kunnen rusten in een onuitputtelijk vertrouwen dat alles goed komt. Iedereen heeft recht op het uiten van zijn unieke kwaliteiten. Iedereen is hier met een doel op aarde en voor iedereen is er een plekje waar je het beste tot je recht komt. En je hart brengt je daar: of je verstand het daar nou mee eens is of niet.
Op 1 en 2 oktober vindt er een conferentie rondom vrede plaats in Amsterdam die compleet in het teken staat van het creeren van Inner Peace. Bestel hier je tickets. 
