"Ik heb geen kinderwens, maar ik ben natuurlijk niet van ijs"

Redactie

In zo’n beetje iedere serie, iedere reclamespot en iedere commerciële foto zie je het terug: “het perfecte gezin”, bestaande uit een hardwerkende vader, een lieve moeder en twee kinderen; vaak een jongen en een meisje. Zonder dat je het zelf doorhebt, zie je dit beeld zelfs meerdere malen per dag. Het lijkt alsof we verplicht worden om allemaal een vrolijk gezinnetje te starten. Wanneer je dit niet wil en ervoor kiest om geen kinderen te krijgen, word je vaak raar aangekeken. Onze ambassadrice Cilla kiest er ook voor om geen “gezinnetje” te stichten. In dit interview vertelt ze waarom.

Laten we direct met de deur in huis vallen; waarom wil je geen kinderen!?

In de eerste plaats wil ik geen kinderen, omdat ik simpelweg geen moedergevoelens heb. Als jong meisje hoorde ik vriendinnetjes tijdens handjeklap al roepen dat ze ‘heeeeeel veel kinderen wilden als ze later groot waren’. Ik niet. Ik wist toen al dat ik heeeeel veel tatoeages wilde, dat wel. En dieren. En een lieve man. En katten. Maar geen kinderen. Ik hield ook nooit van poppen; dat gezeul ermee altijd, haha. Naast het moedergevoelens-issue, speelt óók de tijd waarin we leven wel een beetje mee. Hoe zou ik een kind kunnen uitleggen waarom mensen doen wat ze doen? Waarom er oorlogen zijn? Waarom we het milieu verpesten? Ik zou het niet weten... Je dropt zo’n kind hier toch maar neer op een aarde die er steeds slechter aan toe is.

Mensen zien het als een levensdoel om kinderen op de wereld te zetten en die groot te zien worden, welk groot doel heb jij dan eigenlijk?

De wereld zien. Gelukkig zijn met mijn man Tom. Genieten van wat het leven mij te bieden heeft, zonder de zorgen om een kind erbij te hebben. Daarnaast werk ik veel en graag en focus ik me veel op sport en de ontwikkeling van mijn lichaam. Ik wil een badass fitnessoudje worden. Minimaal!

Vind je het niet jammer dat je geen kleinere versies van jezelf en je vriend kan opvoeden en zo je familielijn kan voortzetten?

Ja, soms denk ik daaraan en moet ik lachen. Ik heb namelijk geen hekel aan kinderen (in tegenstelling tot wat mensen weleens denken). Dat ik geen kids wil, wil niet zeggen dat ik ze niet leuk vind. Kinderen zijn geweldig! Ze zeggen alles eerlijk; zijn puur en echt. Dat zou mijn kind zéker weten ook zijn. En ik zou een awesome moeder zijn! Maar dat ik ze leuk vind, wil niet zeggen dat ik ze ook wil baren. Ik ben niet gek, ik zie ook wel dat het tof kan zijn om je voort te planten, maar als ik het zo niet voel, vind ik het egoïstisch om het wel te doen puur en alleen omdat de maatschappij dat van je verwacht, ofzo.

"Dat ik geen kids wil, wil niet zeggen dat ik ze niet leuk vind."

Wat is het commentaar van anderen als je vertelt dat je geen kinderen wil en hoe ga je hiermee om?

Vroeger dachten mensen vaak dat ik een grapje maakte of moest ik het bekende ‘wacht maar tot je ouder bent’ versje aanhoren. Toen ik ouder werd, merkte ik wel steeds meer dat mensen het ook geloofden als ik vertelde dat ik het echt niet wilde. Gelukkig wil Tom ze ook niet, daar heb ik ontzettend geluk mee. Het is vreselijk als je heel gelukkig bent met elkaar en de één wel kinderen wil en de ander niet... Maar soms zijn mensen ook gewoon brutaal, hoor. Vragen als "ben je wel vruchtbaar?" of opmerkingen als ‘je wil het wel, maar je dúrft gewoon niet,’ heb ik ook weleens gehoord, maar als ik dan vervolgens andersom de vraag stel; "waarom wil jij ze wél?" dan is het antwoord vaak: "eeeh, ja, gewoon. Dat is toch normaal?" Right. Dus ik ben abnormaal?! Oh ja, wat ook altijd leuk is: "Maar als je straks oud bent, wie zorgt er dan voor je?" Zo bizar. Je gaat er nú al vanuit dat je kind voor jou gaat zorgen? Wie zegt dat je goed met je kind overweg kan? Dat je geen kindje krijgt met het syndroom van Down? Of een kind dat emigreert naar Australië? Dat, dus.

Stel, je zou toch zwanger raken, wat dan?

Dat ligt er helemaal aan hoe ver ik in de zwangerschap ben, natuurlijk. Als ik net een paar weken in verwachting zou zijn, zou ik het wel weg laten halen. Als ik de 2,5 maand voorbij ben en het wurmpje al een vormpje krijgt, dan kan ik het niet meer over mijn hart verkrijgen en dan is het gewoon welkom. Ik heb geen kinderwens, maar ik ben natuurlijk niet van ijs.

Jij bent iemand die nooit in het “perfecte” plaatje paste, wat wil je zeggen tegen mensen die ook niet de grote massa volgen?

Ik volg de massa niet, omdat ik dat niet wíl, hè. Je wil niet weten hoe makkelijk mijn leven zou zijn geweest als dat wel zo was. Weet je? Ik heb ook struggles gehad met het feit dat ik me vaak ‘anders dan anderen’ voelde (en soms nog steeds voel). Maar je komt tijdens je leven altijd wel andere weirdo’s tegen, waardoor je merkt dat je echt niet de enige vrouw bent die onder de tatoeages zit, aan vechtsport doet, veganistisch eet of geen kinderen wil. En wat is er perfecter dan jij die gewoon jij bent, right? Geniet van je uniciteit en van het idee dat er maar één exemplaar van jou rondloopt. Wees gewoon heerlijk en met trots jezelf; er zijn al genoeg anderen.