Hoe ik van mijn obsessie met eten af kwam

Toen mij gevraagd werd een blog te schrijven over mijn ervaring op gebied van obsessief omgaan met eten, moest ik even slikken. Hoe kan ik een periode van tien jaar met diverse eetstoornissen in één blog verwerken? Durf ik überhaupt te vertellen op wat voor obsessieve manier ik tien jaar lang om ging met eten? Beginnend met anorexia, vervolgens boulimia, terug naar anorexia en eindigend met orthorexia. Hoe mijn obsessie met eten ontstond en hoe ik er uiteindelijk van af kwam, vertel ik je in deze blog.

“Ik wil alleen maar iets gezonder eten...”

Zoals bij velen, begon het ook bij mij redelijk onschuldig. Tenminste, voor de buitenwereld. Ik had zelf namelijk al een vrij concreet plan uitgestippeld. Ik wilde ‘gezond’ gaan eten en ‘een beetje’ afvallen. Snoepjes werden verbannen en tussendoortjes bestonden alleen nog maar uit fruit of komkommer. Ik wilde geen boter meer op mijn brood en geen jus meer bij de aardappelen. Naar verloop van tijd wilde ik überhaupt geen brood meer en at ik ’s avonds alleen nog wat groente en een beetje rijst. Het gezegde “van kwaad tot erger” komt hier goed tot zijn recht. Anorexia nervosa sloop er heel geniepig in. In korte tijd ben ik ruim vijftien kilo afgevallen en was ik alleen nog maar vel over been. Maar er was natuurlijk niets aan de hand. Ik had alles onder controle. ik wilde immers alleen maar ‘een beetje’ afvallen.

Eten en overgeven

De eerste drie jaar (van de tien in totaal) had anorexia nervosa de overhand. Toen kwam boulimia nervosa om de hoek kijken. Ik had eetbuien waarin ik in een uur tijd hoeveelheden at die een normaal mens in twee dagen zou eten. Daarna voelde ik mij enorm schuldig, waardoor ik vijf minuten later in de badkamer stond over te geven. Ook de volgende dag at ik zo min mogelijk om die eetbui te compenseren. ’s Avonds brak de hel los, omdat ik honger had en één bord eten niet genoeg was. Oftewel: volgende eetbui. Als gevolg van de vele eetbuien kwam ik heel wat kilo’s aan en leek ik voor de buitenwereld weer ‘gezond’. Echter was ik alles behalve gezond. De ene dag at ik letterlijk alles wat los en vast zat, terwijl ik de volgende op één appeltje leefde om de dag ervoor te compenseren.

‘’Ik leek voor de buitenwereld ‘gezond’…’’

Een paar kilo minder

Ik voelde mij dik, was erg verdrietig en walgde alleen nog maar van mijzelf. Ik ging weer terug naar heel weinig eten, waardoor ik opnieuw vele kilo’s afviel. Rond mijn negentiende werd ik mij ervan bewust dat weinig eten niet goed was en dat het niet langer zo door kon gaan. Op een gegeven moment at ik weer redelijk normale hoeveelheden en werd alles ietwat stabieler. Desondanks was ik nog steeds erg obsessief met eten bezig en plande ik alle eetmomenten in. Als ik bijvoorbeeld om 12:30 uur klaar was met lunchen, en iemand bood mij om 12:45 uur een stukje komkommer aan, dan was dat een hele dikke no-go. Hoewel het slechts een stukje komkommer was, pastte dit absoluut niet in mijn planning. Ik mocht namelijk pas om 16:00 uur weer iets eten. Tevens moest al mijn eten zo ‘gezond’ en ‘clean’ mogelijk zijn. Geen pakjes, geen zakjes, geen kant-en-klare tussendoortjes. Ik was ziekelijk gefixeerd op gezond eten; nu ook wel bekend als orthorexia nervosa. Daarnaast vermeed ik alles op sociaal gebied. Een dagje weg met vriendinnen? Een festival? Een verjaardag? Uiteten? Alle gelegenheden waar eten bij kwam kijken, gaven mij enorm veel stress. Ik vond het super eng ergens anders te eten en daardoor mijn planning om te moeten gooien. Het voelde veiliger dit soort situaties daarom maar uit de weg te gaan.

‘’Ik was ziekelijk gefixeerd op gezond eten; nu ook wel bekend als orthorexia nervosa’’.

Ik wil kunnen genieten!

Gedurende die tien jaar heb ik meerdere psychologen bezocht, diverse therapieën gevolgd en ben ik herhaaldelijk in behandeling geweest. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het idee had weinig baat te hebben bij al deze hulp, al zal het vast wel iets hebben geholpen. De uiteindelijke knop heb ik echter toch echt zelf moeten omzetten. In de loop der tijd begon ik mij te realiseren dat mijn omgang met eten totaal niet in orde was en kreeg ik steeds meer de behoefte om goed voor mijzelf te zorgen. Ik wilde een sterke vrouw worden die ook in staat was te genieten van eten. Zo eentje met rondingen, hier en daar wat vetjes, mooie billen en een goed stel benen. Een vrouw die zich af en toe ook een lekkere Big Mac gunt en een bak chocolade ijs. Langzamerhand ging het steeds beter en kon ik weer genieten van een heerlijke maaltijd inclusief toetje.

Hoe ik van mijn obsessie met eten af kwam

Op dit moment ben ik enorm dankbaar dat ik weer kan genieten van een broodje pindakaas, een dikke plak cake of twee borden spaghetti. Ik heb inmiddels weer wat vet op mijn lichaam zitten en ben oprecht blij een flink aantal kilo’s te zijn aangekomen. Ik durf weer uit eten te gaan, een patatje naar binnen te schuiven en een festival te bezoeken. Ik weet niet precies hoe ik de knop heb kunnen omzetten, ik denk dat ik op een gegeven moment in zag dat er meer in het leven is dan ‘eten’ en diëten. Daarnaast heb ik geleerd om mijn controledrang los te laten. Het is zo fijn om op een relaxte manier bezig te zijn met eten.

‘’Ik zag in dat dat er meer is in het leven dan ‘eten’ en diëten…’’

Het is logisch dat, wanneer je een tijd lang obsessief bezig bent geweest, je bang bent de rem los te laten. Mijn advies is om te proberen negatieve doelen, zoals ‘nooit meer snoepen’ om te zetten naar positieve doelen, zoals ‘gezond en fit zijn’ en ‘balans vinden en genieten’. Stap voor stap train je jezelf wat losser te worden op gebied van eetgedrag. Probeer jezelf minder te wegen en laat wat je eet niet afhangen van het getal op de weegschaal. Leg jezelf geen restricties op, dit werkt alleen maar averechts. Het uiteindelijke doel is, dat je weer in contact komt met wat je lichaam nodig heeft. De website www.wegmetdeweegschaal.com/ kan je hierbij helpen. Je vindt hier boeken, tips en begeleiding.