Share your story! Dat was in het begin makkelijker gezegd dan gedaan. Eerst in het kort: ik ben nog geen 18 jaar, maar toch loop ik al sinds 2013 met vage rugproblemen en er zijn periodes geweest waar ik zelfs amper kon lopen van de pijn. Een enorme rollercoaster. Maar nu sta ik, als het tenminste mee zit met school, drie à vier keer per week in de sportschool te zwoegen. Klinkt best gek zo, eigenlijk… In 2013 begon het hele gedoe. Na vijf keer mijn hamstring te hebben ingescheurd, wilde de laatste blessure maar niet herstellen en fysio- en manueeltherapeuten vonden het een apart geval (ik denk dat ze ook zo over mij in het algemeen dachten). Uiteindelijk dachten ze dat mijn rug de oorzaak was van het langzame herstel. Iets zat daar niet goed. En hier begon de
trouble. De fysiotherapeuten startten met een behandeling waarbij ze mijn rug gingen kraken, zonder verder onderzoek. Een paar weken later kreeg ik soms last van een dof, stekend en tintelend gevoel in mijn rug, wat door trok naar mijn bovenbenen. Het werd niet beter en ik ben gestopt bij die fysiopraktijk.
En weer door…
Door de huisarts ben ik uiteindelijk doorverwezen naar het Sport Medisch Centrum in Den Bosch. Ik was daar nog geen half uur binnen toen ik te horen kreeg dat er snel een MRI-scan nodig was. Best spannend voor de eerste keer. Volgens de scan zat er onder in mijn rug een kleine uitstulping bij een van de laatste tussenwervelschijven, maar deze kon niet voor die klachten zorgen. Later op röntgenfoto’s (die ik zoveel heb gehad dat ze me waarschijnlijk erg fotogeniek vinden 😉) was de uitstulping ook niet meer te zien. Core-stability oefeningen werkten ook niet meer. Hierna volgden nog meer artsen, fysiotherapeuten, osteopaten en nog een MRI-scan.
Revalideren
Omdat artsen de oorzaak nog steeds niet konden achterhalen dachten ze dat ik me aanstelde. Uiteindelijk ben ik in juni 2016 begonnen aan een revalidatietraject die, eerlijk gezegd, zwaarder was dan ik had verwacht. Mijn klachten waren steeds erger geworden en op sommige momenten verloor ik zelfs de kracht in mijn benen waardoor ik dagen niet kon lopen. Binnen het revalidatietraject werden mijn klachten van verschillende kanten belicht. Voor de pijn zelf heeft het helaas niet geholpen. Nu is het 2017 en ik ben al bijna een halfjaar klachtvrij. Het is me gelukt, misschien ben ik toch een apart geval, haha!
Healthy lifestyle
Ik ben me gaan verdiepen in een
healthy lifestyle. Voornamelijk in voeding en sport. Ik wist dat voor rugklachten core-stability oefeningen een
must waren om die spieren aan te sterken. Ik heb altijd maar braaf naar de fysiotherapeut geluisterd, maar hoe zit dit nou? Dus hup, ik samen met mama naar de sportschool, want alleen gaan was nog best een
issue. Sta je ineens tussen gespierde bulldozers, twee keer zo klein en net zo sterk als een wandelende tak. Ze wisten me wel enthousiast te maken. Hoezo had ik dit niet eerder gedaan?! Maar hoe komt het nu dat ik klachtvrij ben? Ik ben gestopt met vitaminesupplementen. Ik had gelezen dat dit soms voor vage klachten kon zorgen en tadaaa! Het heeft wel veel impact gehad, dus ik ga ook niet verder zoeken om erachter te komen wat het uiteindelijk is geweest. Ik wil het liever gewoon afsluiten. Ik kan gewoon weer leuke dingen doen met vriendinnen (lees: eten) en mijn lieve vriend, die ook echt een enorme steun is geweest, tot zijn grootste ergernis weer lekker vervelen. Ik kan mezelf gerust weer een echte fitgirl noemen.
Sporten, eten en genieten
Ik studeer verpleegkunde, wat ook een grote motivatiebron was om van de klachten af te komen en mij te gaan verdiepen in sport, voeding en het menselijk lichaam. Nu sta ik vier keer per week in de sportschool. Als ik niet in de boeken zit natuurlijk, ik ben een brave studente 😉. Ik voel me zowel mentaal als fysiek weer helemaal gezond. Ik kom blij de sportschool binnen en ik ga ook weer blij (maar vooral kapot) de sportschool uit. Ik hou me nu voornamelijk bezig met krachttraining om de spieren rondom mijn
core aan te sterken (hardlopen is niet mijn sterkste kant, dus cardio is niet mijn prioriteit #oops). Er lopen veel mensen rond met vage (rug)klachten, maar het wil niet meteen zeggen dat het aan jezelf ligt en dat het niks is, zoals mij vaak is verteld. Het verhaal heeft bij mij een goed einde gekregen en door mijn verhaal te delen, hoop ik anderen een hart onder de riem te steken dat het echt mogelijk is om weer te genieten! Dat is echt wel het voornaamste wat ik heb geleerd: blijven genieten, ook al is het moeilijk.
Hilde is bijna 18 jaar en studeert HBO Verpleegkunde aan Avans Hogeschool in Den Bosch. Als ze niet op school zit, zit ze het liefst of thuis lui op de bank, of hangt ze ergens in de sportschool rond. Eten en tennissen zijn een van haar favoriete bezigheden, maar het leukste is natuurlijk eten met vriendinnen. Die omschrijven haar trouwens als lekker vrolijk en druk.
Mariska
op 06 May 2017