Geef je bloot aan -110 graden Celsius met Whole Body Cryo
Minstens één week per jaar zoek ik de kou op, om lekker een weekje te gaan snowboarden in de sneeuw. Ik vind het heerlijk en ik kan dan goed tegen de kou. Dit komt natuurlijk ook omdat ik dik ben ingepakt. Hier in Nederland behoor ik toch wel tot de top vijf van grootste koukleumen. Wie had gedacht dat ik vrijwillig in mijn bikini in -110 graden zou staan? Ik niet in ieder geval. Afgelopen dinsdagochtend ging ik de uitdaging met mezelf aan. Ik gaf mezelf letterlijk bloot aan ongelofelijke kou. Ik moet dan ook eerlijk zeggen dat ik best een beetje zenuwachtig was. Hoe kan je nu overleven in een cabine van -110 graden Celsius? Je bent dan toch na één seconde al meteen een ijsblokje? Van oorsprong komt Whole Body Cryo uit Japan. Daar werd het in de jaren 70 gebruikt voor reumatische klachten. Bij Whole Body Cryo sta je drie minuten lang in een cabine van -110 graden Celsius. Je lichaam gaat door deze kou verschillende processen in. Dit zorgt ervoor dat je lichaam een boost krijgt, meer energie en een betere huid. Het kan ook goed zijn voor spierherstel.
Een warmte bad
Allereerst een shout out naar N-ice, want ik heb in tijden niet zo’n schone, fijne locatie gezien. N-ice is erg mooi en modern ingericht. Als je binnenkomt, kom je direct bij de balie waar je warm wordt ontvangen. Ik was er voor het eerst bij en daarom moest ik een vragenlijst invullen. Hierbij werd gecheckt of ik wel bevoegd ben om in de cabines te gaan. Als laatst werd ook nog mijn bloeddruk getest. Thank goodness was alles goed en kreeg ik toestemming om er in te gaan. Het enige wat je mee hoeft te nemen is een bikini, maar het kan ook in je ondergoed. Je krijgt daar een badjas, sloffen en sokken.
Omgetoverd naar een ijsblokje
De deur ging open en dat betekende dat ik aan de beurt was. Toen begonnen de zenuwen toch wel echt te komen. Het enige wat door mijn hoofd ging was: Waarom doe ik dit? Wie wilt er nou vrijwillig in -110 graden staan? Ik ging samen met twee andere meisjes, waarvan eentje dit al eerder had gedaan. Dit vond ik erg prettig, want samen sta je sterker toch? Mocht ik een ijsblokje worden dan konden zij mij nog naar buiten schuiven. Alles werd goed uitgelegd en we wisten precies wat ons te wachten stond. In de ruimte voor de cabines kregen we nog handschoenen, oorwarmers en een mondkapje. De badjas ging uit en toen voelde ik me toch wel heel bloot. Er zijn drie cabines. In de eerste is het -10 graden, de tweede -60 graden en de derde -110 graden. In de eerste en tweede sta je tien seconden in de cabine, en in de derde nog ongeveer tweeënhalve minuut. Voordat ik het wist stond ik al in de derde cabine. Die twintig seconden gingen gigantisch snel. Man, wat was de derde cabine koud… In het begin was ik alleen maar aan het denken 'Hoe ga ik dit overleven? Ik vries hier straks dood!' Gelukkig was de vrouw die er werkte tegen ons aan het praten via een microfoon. Ze gaf ons tips wat we konden doen als we het echt koud kregen of moeite hadden met ademen. Om de één of andere reden ging ik heel raar ademen en kreeg ik dat niet onder controle. Ik merkte dat mijn armen en scheenbenen begonnen te prikken, op die plekken kreeg ik het ook echt heel koud. Bij mijn buik voelde ik eigenlijk helemaal geen kou. De medewerker vertelde ons dat het kwam omdat je lichaam jouw organen wilt beschermen. De tijd vloog gelukkig voorbij. Ik was toch wel echt blij dat ik er uit mocht.