PUMA running team
Afgelopen zondag hadden Laura en ik de eer om namens Fitgirls.nl met het PUMA running team mee te lopen op de Wings for Life World Run. Met deze run loop je voor diegene die dat niet kunnen. Wings for Life zamelt geld in om mensen met een dwarslaesie te kunnen genezen. Zij hebben de Wings for Life World Run in het leven geblazen om zoveel mogelijk geld in te zamelen. En hoe zamel je zoveel mogelijk geld in? Juist! Door groot te denken. Toen we aankwamen in Breda werden we meteen ontvangen met een mooi pakket van Puma. We werden van top tot teen gekleed. Er was nog net tijd om een pannenkoek naar binnen te werken, een groepsfoto te maken en al gauw moesten we verzamelen bij de start! We hadden geen mooiere dag kunnen bedenken, maar stiekem had ik wel wat minder warm weer gehad. Het was net iets te warm voor mij.Time to start!
Nu werd het toch wel spannend! Twintig minuten voordat we zouden starten, moest ik opeens plassen. Eenmaal terug keek ik naar Laura en ik wist dat ik haar vandaag op mentaal, maar ook op sportief gebied niet kon bijhouden. Ik ben op dit moment namelijk alles behalve fit. Ik zag op tegen het hardlopen en ik wist dat ik de tien kilometer van vorig jaar vandaag niet zou kunnen evenaren.Ze moedigde me aan om bij de start bij de voorste groep te blijven zodat we een goede startsnelheid zouden hebben. In mijn enthousiasme had ik hier ook echt zin in (dacht ik) en ik ging ervoor. Bij het startsein schoten we eruit en terwijl ik zoekend naar m'n plekje niet helemaal gefocust was, verzwikte ik mijn enkel :(. Oh nee, niet nu!"Ik keek naar Laura en wist dat ik haar vandaag op mentaal, maar ook op sportief gebied niet kon bijhouden."
Tot de vijf
Ik gaf aan Laura aan dat ik wilde stoppen en dat zij maar door moest gaan. Ze keek mij twijfelend aan terwijl ik het parcours verliet en Laura verder rende. Terwijl allerlei gedachtes door mijn hoofd spookte en verschillende stemmen tegen mijn geweten aanpraatten, probeerde ik orde te scheppen in deze wirwar. Kort daarop had ik mijzelf bij elkaar gepakt. Er zijn mensen die niet kunnen lopen. Er zijn zo veel mensen die ervan dromen om op twee benen een hardloopwedstrijd te kunnen doen. Dus ik moet, ik zal, ik ga vijf kilometer uitlopen. Laura was doorgerend, die zou ik nooit meer kunnen inhalen. Op eigen houtje red ik het ook. Ik zette mijn schouders eronder totdat ik een roze verschijning in tegenovergestelde richting zag wandelen. Het was Laura. Ze kwam mij ophalen om samen verder te gaan. Ze zei dat deze wedstrijd juist bedoeld is om elkaar te ondersteunen en dat we er samen wel zouden komen. Ook had ze mij niet alleen willen laten.Laura traint vaak en veel. Een wedstrijd als deze is voor haar een mooie kans om het onderste uit de kan te halen en te laten zien wat ze kan. Ondanks dat besloot ze om haar eigen wedstrijdtijd, haar eigen succes en haar eigenbelang opzij te zetten om als Fitgirls team samen de finish te halen. Dit gaf mij een bevredigend gevoel, een extra reden om door te zetten."Ondanks alles besloot ze om haar eigen wedstrijdtijd en succes opzij te zetten om als Fitgirls.nl team samen de finish te halen."
Samen sterk
Met tussenpozes van wandelen en rennen bereikten Laura en ik de finish. Ik was toch wel erg opgelucht toen we de bus op het 6.5 kilometerpunt bereikt hadden. Nee deze afstand is niet al te benoemenswaardig. Helemaal omdat er mensen waren die veertig, vijfitig en zestig kilometer hebben uitgelopen. Maar voor mij was deze afstand, in de veel te warme zon, precies voldoende om een aantal dingen te beseffen. Dit initiatief, dit idee; samen sterk staan voor een ander; mentaal en fysiek groeien, was op een merkwaardige wijze allemaal naar het oppervlak gekomen. Het idee dat we samen op de wereld zijn, en dat we er zijn om elkaar te helpen, is al te meer duidelijk geworden. Ik ben heel blij dat ik heb doorgezet en mijn steentje heb bijgedragen voor dit evenement, voor mensen met een dwarsleasie en voor mijzelf.
Linda
op 11 May 2016