Report: Fearless together at the Strong Sister Run

Redactie

Zaterdag 30 april was het zo ver: met het hele Fitgirls.nl team gingen wij de uitdaging aan bij de Strong Sister Run Rotterdam. 7 kilometer, 23 obstakels, modder, ijskoud water en tien strong sisters om je er doorheen te slepen. We did it!

Feeling the fear...

We vonden het best wel heel erg spannend. Vrijdag liep ik ’s ochtends met mijn handschoenen aan en paraplu in de handen. Het was koud en nat en ik had écht geen zin om over iets meer dan 24 uur te moeten zwemmen in een ijskoude sloot. Ik voelde de angst. De angst om ziek te worden of onderkoeld te raken. Gelukkig bleek ik niet de enige met angsten. Op kantoor waren we het erover eens dat het zwaar ging worden. Angst voelden we allemaal, maar we hadden elkaar en samen kregen ze ons niet klein. We gingen het gewoon doen!

...But doing it anyway

De volgende ochtend werd ik wakker door een zonnestraaltje dat door mijn gordijn naar binnen scheen. Zon? ZON! De zon scheen! Vanaf dat moment had ik er alleen nog maar zin in en stuiterde ik naar de trein. Maaike, Dina en ik ontmoetten elkaar in Utrecht waar we overstapte op de trein richting Rotterdam. De rest van onze sisters gingen met de auto. Vanaf Rotterdam Alexander zou er een pendelbus zijn. We liepen braaf achter de menigte in sportkleding aan en zijn toen écht bijna in de verkeerde pendelbus gestapt (de pendelbus die naar een roeitoernooi onderweg was). Gelukkig kwamen we met een kleine omweg in de juiste bus terecht, die ons naar het terrein bracht. We werden ontzettend goed verzorgd door de organisatie; we mochten ons klaarmaken in een VIP area met tipi, kampvuur en onbeperkt eten en drinken. Ik had me waarschijnlijk een prinses gevoeld als er niet zo veel ijskoud water en modder was geweest.
Om twaalf uur liepen we naar het startvak. Het zonnetje scheen nog steeds en de sfeer zat er goed in; dansend op Que Si Que No, maakten we onszelf warm voor de komende zeven kilometer. Daar gingen we! Het duurde even voordat we echt van start konden gaan, doordat iedereen één voor één door het startpoortje moest (wel zo veilig).

Neus in, mond uit, ogen op de overkant en zwemmen

Er stonden ons 23 obstakels te wachten. Één van de eerste was meteen ontzettend heftig. We moesten 150 meter zwemmen door het ijskoude water. Kou, mijn grootste angst. Ik had echter geen tijd om lang na te denken, want Dani vloog (zoals bij elk obstakel) zonder te stoppen of na te denken door. Oké, inderdaad, niet nadenken, gewoon gaan! KOUD! Ik voelde mijn hart kloppen en mijn longen klappen. Oké; neus in, mond uit, ogen op de overkant en zwemmen! Door dit mantra steeds te herhalen, kwam ik aan de overkant. Dat gevoel als je uit het ijskoude water komt, is echt heerlijk. Je huid staat strak gespannen en je hebt het gevoel alsof je elektrisch geladen bent. We survived!
Zodra we alle #FEARLESS shirtjes die we konden zien (onze sisters) aangespoeld waren, gingen we door. Iedereen was op dat moment met zichzelf bezig, omdat de kou zo heftig was, waardoor het helaas even misging: Maaike was in het water achtergebleven en had het heel zwaar. Ze had haar hoofd gestoten tegen de buis boven de glijbaan en had moeite met ademhalen door het ijskoude water. Shit! Dat was natuurlijk helemaal niet de bedoeling. Half hyperventilerend, kreeg ze het toch voor elkaar om naar de overkant te zwemmen. Gelukkig had ze ons snel daarna weer gevonden. Een paar tranen en een groepsknuffel en we gingen weer verder.

Stap voor stap

Daarna volgden nog een paar duiken in water en modder, 250 meter bergop tijgeren onder prikkeldraad door en hier en daar wat klimmen. De omgeving was erg mooi en het weer had veel erger gekund. Het windje was wel fris, wat natuurlijk niet lekker is als je nat bent, maar stap voor stap, elkaar helpend, kwamen we dichterbij de finish. We made it!
Zonder kleerscheuren, tenminste zo leek het. We kwamen bij de tipi aan om onze tassen te pakken en te gaan douchen, toen Lizzy het niet meer trok. Ze klapte in elkaar en trilde als een rietje: onderkoeling.
Gelukkig werd ze heel snel geholpen door de EHBO, nadat ze een halfuur aan een warmte infuus had gelegen, was ze er gelukkig weer en kon ze lekker met ons naar huis.

#FEARLESS

We hebben allemaal wat geleerd. Maaike doet zoiets nooit meer, al stond ze er versteld van dat ze de resterende zeven kilometer toch heeft kunnen uitlopen, ondanks de zware start. Dani was helemaal in haar element en heeft ontdekt dat dit echt haar ding is. Ik heb geleerd dat mijn lichaam veel sterker is dan mijn hoofd. Ik heb vaak gedacht dit kan ik niet, dit trek ik niet en ik had het door en door koud, maar toch bleef ik staan en vocht mijn lichaam zich erdoorheen. Je kan meer dan je denkt! Trots; dat waren we op ons team! We zijn ook heel trots op Tess (de winnares van twee startbewijzen voor de run), die gewoon als derde is geëindigd van alle meiden en daarmee een plek op het podium heeft veroverd. Gefeliciteerd Tess!

WE. ARE. FEARLESS.