"Emigreren naar New York was de grootste uitdaging ooit!"

Hoe ver is een emigratie naar New York buiten je comfortzone? Letterlijk gezien is de afstand tussen Nederland en New York ruim 5847 kilometer. Het voelde soms ook alsof ik zo ver buiten mijn comfortzone was. Alles is ver weg en buiten bereik; mijn lieve ouders en zusjes, mijn vriendinnen, mijn oude baan en mijn favoriete koffietentje. In het anderhalf jaar dat ik hier woon, heb ik veel geleerd en meegemaakt. Ik denk dat ik een nieuwe situatie niet meer zo snel spannend zal vinden dan voordat ik in New York kwam wonen. De eerste twee weken dat ik in New York woonde, voelde ik mijzelf een beetje als Carrie uit Sex and the City. Ik dronk koffie in hippe koffietentjes, liep hard in Central Park -langs het bekende reservoir- en ging eten in leuke restaurants. Ik was nog echt de stad aan het ontdekken en het voelde alsof ik hier tijdelijk op vakantie was en weer terug naar Nederland zou gaan.

Taalbarriëre

Het moment waarop het tijd was om toch echt een huis te gaan zoeken en makelaars te gaan bellen, was mijn eerste stap buiten mijn comfortzone, aangezien ik slecht Engels sprak en eigenlijk niet echt houd van mensen opbellen. Geen goede combinatie?! Maar na een halve ochtend naar mijn aantekeningenbriefje met telefoonnummers te hebben gestaard, heb ik de telefoon gepakt. Het moest toch een keer gebeuren. Dit ging niet super; twee hingen op en de derde en vierde makelaar hadden geen tijd. Oké, dat ging niet fantastisch maar ik was wel trots op mezelf. Dit had ik toch maar even gedaan. Vervolgens bedacht ik dat mailen misschien wel veel makkelijker was en ik heb op deze manier verschillende ontmoetingen met makelaars geregeld om huizen te bezichtigingen. Na aardig wat bezichtigingen werden we uiteindelijk de trotste huurders van een heel leuk appartementje in Upper West New York.

Hollands gebak in New York

De tweede spannende stap was dat ik op zoek moest naar een baan. We kwamen als toerist regelmatig bij een leuke bakery in de ‘oude Oreo koekjes fabriek’. Ik zag toevallig een uitnodiging voor een sollicitatiemiddag waarbij je langs kon lopen en solliciteren. Ik twijfelde hard, maar mijn ouders die toevallig op bezoek waren zeiden: ‘ga, probeer het gewoon en zo niet, dan is het een goede oefening’. Ik dacht dat is waar, waarom niet?! Ik moet toch ergens beginnen in deze fantastische stad, maar hoe maak ik indruk? Ik spreek nog steeds geen vloeiend Engels en ik heb geen horeca-ervaring. Ik kwam op het idee om mijn eigen healthy speltmuffins te maken en deze mee te nemen naar de sollicitatieronde. De muffins gaven mij het zelfvertrouwen dat ik in ieder geval iets had om over te praten. Dit bleek een schot in de roos; ze vonden het fantastisch en vroegen wanneer ik kon komen om een uurtje proef te draaien. Dit was wel een tikkeltje raar; ik ging erheen als oefening en kwam terug met een baan.

De Amerikaanse werkcultuur

Het werken in de bakery was erg leuk en ontzettend leerzaam. De collega’s waren allemaal super aardig, maar anders dan Nederlandse collega’s. Zo vroeg niemand eigenlijk waarom ik in New York was of waar ik vandaan kwam. Iets wat ik in Nederland al lang had gevraagd aan een nieuwe collega. In Nederland klets je al snel over van alles met je collega’s; hier praat je vooral over het weer en wat je plannen zijn voor het weekend. Ze moesten geloof ik ook wel even wennen aan mijn Nederlandse openheid en enthousiasme. Ik heb veel geleerd als barista in New York en de omgang met klanten en toeristen, waarbij ik in het begin ook echt van mijn stuk werd gebracht door de felheid van de gemiddelde New Yorkse klant. Of bijvoorbeeld de ingewikkelde koffieorders waarbij de gewone koffie omgevormd werd tot een half cafeïne koffie, half decafé, met opgeschuimde sojamelk en drie zoetjes. En dit allemaal voor 1.90 dollar. Het werken in een Amerikaanse werkcultuur is dan ook echt een tikkeltje anders dan in Nederland. Na een jaar ben ik van baan gewisseld, omdat ik nog meer leuke werkplekken wilde ontdekken in New York. Ik had het werken bij de bakery op een gegeven moment zo eigen gemaakt dat ik dacht het is tijd voor een nieuwe uitdaging. Zo kwam ik na een nieuw sollicitatiegesprek; inclusief zelfgemaakte vegan, glutenvrije, gevulde speculaas terecht bij Sun & Flower. Dit is een vegan, plantbased koffie/lunchtentje in Tribeca waar ik werkzaam ben als barista.

Heimwee

Naast het werken en wonen in New York is het grootste gemis van Nederland het missen van familie en vriendinnen. Je maakt zo veel mee in deze stad en ik was erg gewend om dit met iedereen om mij heen te delen. Op een vrijdagavond miste ik bijvoorbeeld mijn lieve vriendinnetje met wie ik altijd wijntjes ging doen in Leiden om alle gebeurtenissen van de week te bespreken. Het maakt je soms extra gevoelig en emotioneel, vooral als je weer iets hebt meegemaakt dat buiten je comfortzone ligt. In New York moet je dus ook echt weer actief op zoek naar ‘vrienden’ zoals in je eentje naar een kennismakingsborrel gaan. Om mij te pesten zei een oud collega in Nederland tegen mij voordat ik ging emigreren, dat in the Loney Planet het volgende over New York staat geschreven: ‘New York is de stad waar je nooit alleen bent, maar waar je je ook het meest eenzaam kan voelen.’ Juist omdat iedereen alleen of samen naar New York komt, maak je heel makkelijk contact. Je komt elkaar tegen bij een borrel of toevallig in de stad en zegt ‘laten we volgende week gaan lunchen of koffie drinken.' Ook worden de contacten hier snel intensief en hecht omdat je allemaal hetzelfde meemaakt en je dit met elkaar deelt. Ik heb in dit anderhalf jaar zulke leuke en lieve vrienden ontmoet en gemaakt en ze zijn erg waardevol geworden. Het bijzondere vind ik dan ook dat ik deze mensen misschien in Nederland niet zo snel ontmoet zou hebben.

Fearless in New York

Wat mij vooral geholpen heeft, is om niet te veel stil te staan bij de dingen die je spannend of eng vindt. Het is misschien het zelfde als een sprong in een koud zwembad. Wanneer je eerst begint met het dippen van je tenen in het water, duurt het langer voordat je er uiteindelijk in springt. Hoe langer ik nadacht of analyseerde over dat ik bijvoorbeeld moest gaan solliciteren of dat dingen hier moeilijker gingen door miscommunicaties in de taal, hoe meer het voelde alsof ik iets deed wat buiten mijn comfortzone lag. Ik denk dat je als persoon sterker bent dan je zelf zou vermoeden. Als ik een situatie hier spannend vond, dan probeerde ik op een creatieve manier ermee om te gaan en daardoor toch op te vallen. zoals muffins mee nemen naar een sollicitatiegesprek of je enthousiasme gebruiken in het contact met de mensen hier. Het spreekt mensen aan waardoor ze je bijvoorbeeld willen helpen, contact met je willen houden of je de kans willen geven op een baan. Ik kan dus zeker zeggen dat New York mij meer fearless heeft gemaakt en dat ik ontzettend veel geleerd heb over mijzelf en het aangaan van nieuwe uitdagingen.   Dominique is voor het grote avontuur naar New York verhuisd. Als echte New York girl gaat ze alle hippe healthy food tentjes ontdekken en nieuwe sporten uitproberen. In haar maandelijkse blog neemt ze jullie mee op avontuur!