Durf anders te zijn!

Daar zit je weer jezelf af te vragen waarom je niet gewoon ‘normaal’ bent. Waarom denk je toch zoals je denkt en sluit dat vaak niet aan bij ‘de rest’? Gek genoeg lukt het je opvallend goed om je tóch in te mengen en sociaal betrokken te zijn bij mensen om je heen. Jij bent de lolbroek op het feest en met jou is het nooit saai; maar het is een manier die anderen overtuigt, want jij vraagt je nu weer af waarom zo weinig mensen jou écht begrijpen... Herkenbaar? Handjes in de lucht en tik ‘m aan! van kleins af aan heb ik me altijd ‘anders’ gevoeld dan anderen. En tuurlijk: ik was gewoon spontaan, gezellig en lekker spraakzaam. Peanuts. Maar dan opeens voelde ik me uit het niets een rare. Een eigenheimer. Een loner, omdat mijn mening bijvoorbeeld totaal niet aansloot bij mijn groepje, of omdat iedereen dezelfde kleren aan had en ik er nog niet dood in gevonden wilde worden. Nu vind ik het vaak helemaal prima en dikke doei als mijn mening niet in een hokje past. Ik ben gewoon Cilla en soms een beetje vreemd. Maar er waren zat periodes in mijn leven wanneer ik het er niet zo makkelijk mee had.

Vroeger

Ik weet nog dat ik als minimeisje al een beetje apart was omdat ik dieren op de kinderboerderij niet als eten zag, maar als wezentjes waar je mee knuffelde. Op het moment dat ik erachter kwam dat de kalfjes die ik de fles gaf later die week op iemands bord lagen, heb ik nooit meer vlees gegeten en wilde ik ze allemaal adopteren. Ik kon maar niet begrijpen dat mensen geen katten, honden en cavia’s aten, maar wél lammetjes en kalfjes. Gelukkig had (en heb!) ik een moeder die mij altijd steunt en ze besloot vegetarisch te gaan koken. Op school werd het in de jaren 90 nog wél heel raar gevonden. Pesten is een groot woord, maar ze vonden me wel een rare kwast. Vegetarisch eten is inmiddels mainstream geworden, maar veganistisch vinden de meesten toch een beetje extreem. Tot op de dag van vandaag -inmiddels ben ik veganistisch- maken mensen zich druk om mijn eiwitten.

No kids

En alsof een kind dat geen vlees wil eten niet weird genoeg is, wist ik ook al heel vroeg dat ik geen kinderen wilde. Zo! Maar dát was even bizar! Ik was een meisje en meisjes zijn nu eenmaal zo in elkaar gezet dat ze kinderen kunnen baren. Meisjes horen kinderen dus schattig en leuk te vinden en ze héél graag te willen. Punt. Ik heb me dan ook vaak afgevraagd of ik dan misschien géén meisje was, want ik had toen en heb nu nog steeds helemaal niets met kinderen. Het is absoluut niet dat ik ze verafschuw; ik heb er simpelweg niets mee. Als ik voor de keren dat ik ‘wacht maar tot je ouder bent’ een euro had gekregen, had ik nu een wellnessresort voor die kinderboerderijdieren gehad, maar helaas.

Inkt

Oké, we hadden een meisje dat geen vlees wilde eten, geen kinderen wilde en als klap op de vuurpijl ook nog eens onder de indruk was van tattoos. Ik was altijd al in de ban van mooie, grote en opvallende tatoeages en wist ook al heel snel dat ik ze ook wilde. En niet één, maar gewoon véél.

"Meisjes willen geen tatoeages, dat is raar."

Ik hoef uiteraard niet te vertellen hoe vaak ik aan moest horen dat ik met al die inkt niet serieus genomen zou worden in deze maatschappij, als tuig gezien zou worden en überhaupt...ik was een méisje! Meisjes willen geen tatoeages, dat is raar. Of nou ja, misschien een klein vlindertje ofzo aan de binnenkant van je enkel, maar geen sleeve met een fantasiewereld of een inktvis op je bovenbeen. Well, guess what? Got them! En waarom? Omdat ik deed wat ik wilde. Omdat ik altijd heb gekozen voor mezelf, hoe raar ik me soms ook voelde en hoeveel wind van voren ik ook moest doorstaan.

The real you

Mainstream is niet mijn ding, hoe graag ik dat soms ook wilde als ik me eenzaam en een einzelgänger voelde. Uiteraard heb ik vaak getwijfeld aan mezelf, want wie was ik nou en waarom vond ik zo slecht aansluiting bij groepjes? Waarom wilde ik zo graag en vaak alleen zijn in mijn eigen wereldje? Anders zijn is namelijk geen keuze, je kunt er niets aan doen hoe je je voelt en dat je toevallig anders denkt dan het gros is soms shit, maar ik vond vanzelf een kringetje mensen om me heen die ook ‘raar’ dachten, zichzelf waren en anders durfden te zijn dan de eenheidsworst, ook als de bijnaam freak daarop volgde. Laat dingen los en geniet gewoon van wie je bent, zonder je af te vragen waarom je niet ‘normaal’ bent. Je rauwe, donkere, rare kant is ook mooi, omdat dat simpelweg een deel is van joú. Jij bent een persoonlijkheid. Jij bent authentiek. Je bent fearless. En je biedt zoveel meer dan veel anderen, gewoon, omdat jij JIJ bent. Jij durft anders te zijn. Laat niemand je dat ooit afnemen.