Duizend en één nacht in Egypte
Ik ging op reis naar Egypte! Ik mocht het magische Midden - Oosten met zijn farao’s en piramides van dichtbij bekijken. Het was een ware cultuurshock, maar wat waren de locaties waar ik verbleef mooi zeg! Voor een ontspannende vakantie heb je in Egypte (toch wel) alles wat je in een wellness vakantie zoeken moet! Vroegah
Ik kan me als de dag van gisteren herinneren dat mijn tante met haar vriend naar Egypte op reis ging. Naar het land van de piramides, de farao's, de hiërogliefen en de woestijn. Ik hoefde er niet lang over na te denken, want ik wist als klein meisje van 13 jaar meteen dat ik ook naar dat land wilde, wanneer ik groot was. In groep 7 hebben wij namelijk als klas 'de farao’s' geheten en stonden onze projecten in teken van Egypte. Zo leerden wij hiëroglyfen schrijven, maakten we onze eigen grafkamer in de klas en boetseerden we dat kleine mestkevertje, genaamd Scarabee, voor geluk. Onze meester Paul kon de tofste verhalen vertellen en nam ons mee naar dat magische land. Je snapt natuurlijk wel dat ik, als een kind, zo blij was toen ik de uitnodiging kreeg om mee te gaan op persreis. 
Welness hoppen
Vijf dagen in wellness baden, klonk me goed in de oren. Plus een mooi moment om een land als Egypte te zien en over te schrijven. We werden in het`Movenpick Hotel te Hurghada, het gebied van de rode zee met zijn warme water en koraalriffen waar je u tegen zegt, geplaatst, en van daaruit gingen we verschillende hotels bezoeken. Voor ons was duiken of zwemmen in de rode zee niet weggelegd want we hadden een strak programma wat we moesten naleven. Onze eerste stop was het Westin Soma Bay hotel met een van de grootste SPA’s van Afrika en het Midden Oosten. We bezochten daar de Thalasso: een immense bubbelbad met een parcour van massagestralen waarbij geen stukje lichaam gemist wordt. Begeleid door Mohamed gingen we in een hoog tempo langs de massagestralen. Geen stukje werd gemist en je snapt wel dat dat hilarische momenten met zich meebracht. Dit allemaal in zeezout water die vanuit de Rode Zee in het bad wordt gepompt. Toen we klaar dachten te zijn, kregen we een workout waar je u tegen zegt: op volle snelheid rennen tegen de stroom van het water in, been en arm training, fietsen… Alles kwam voorbij. Ik had nog nooit zoiets meegemaakt: wat was dit tof zeg! 
Cleopatra
Onze tweede stop was in het Steigenberger Al Dau Beachhotel. Hier konden we terecht voor een massage. Het personeel was super gastvrij en ook hier werden we in de watten gelegd. De vrouwen kregen een heerlijke ontspannende massage met essentiële oliën en rustgevende muziek. De mannen die met ons mee waren kregen een Thaise massage die daarentegen minder in dank werd afgenomen. Half mank lopend en onder de striemen kwamen ze de kamer uit strompelen. Dat zal ze leren om dat kleine vrouwtje, zoals ze haar noemden, niet serieus te nemen, dacht ik (haha). Wat ons enorm opviel als westerlingen was de westerse aanpak overal. In Hurghada staan grote uit de grond gestampte hotels die alle soorten wellness aanbieden zoals we ook in Nederland hebben. Waar was de ezelinnenmelk gebleven waar Cleopatra zich vroeger in baadde? Met geneeskrachtige en anti-verouderings- eigenschappen, dat is toch echt Egyptisch? 
Auw, dat deed pijn!
De Egyptenaren zijn een trots volk en dat wilden ze ons dan ook graag mee geven. We mochten een kijkje nemen in het Oberai Sahl Hashees. Dit paradijsje op aarde is meer iets voor de rijken onder ons. Je kunt daar werkelijk alles uit handen geven en word er op je wenken bediend. Hier maakte ik kennis met Rashid die me, voordat ik het wist, bij de hand mee nam naar zijn salon. Hij vroeg me of ik niet van die kleine donshaartjes op mijn gezicht af wilde. Welke donshaartjes? Zijn die zichtbaar dan? Een klein beetje verontwaardigd, maar ook benieuwd naar zijn techniek stemde ik in. Met een nylon draad maakte hij driftige bewegingen en voelde ik een prikkende pijn. De tranen stonden in mijn ogen en ik kreeg allemaal rode striemen op mijn gezicht. (Moet je nagaan hoeveel pijn het deed als ik zelfs rode striemen op mijn gezicht had ;).) Uiteindelijk zag ik wel wat verschil maar om nou mijn hele gezicht zo onder handen te nemen? Ik was blij dat we weer verder moesten. Ik dankte Mohamed duizend maal en wist niet hoe snel ik weer in de bus moest gaan zitten. Sindsdien zie ik overal kleine donshaartjes op mijn gezicht: bedankt Rashid! (zucht). 
Duizend en één nacht
Na drie dagen genieten van de zeelucht gingen we op reis naar Caïro. De hoofdstad van Egypte. De stad met zijn … miljoen inwoners. De stad van de chaos waar iedereen te pas en te onpas oversteekt. De stad van de piramides van Gizeh die achter de wolkenkrabbers vandaan rijzen. De stad van de Nijl, waar je rust in de chaos vindt en de stad van het Egyptisch Nationaal museum, dar zo vol staat dat je niet weet waar je moet beginnen. We hebben het allemaal bezocht want dat moet nu eenmaal als je voor het eerst in Egypte bent. Na een verblijf in Hurghada, waar het enorm rustig is, moest ik in Caïro wennen aan alle drukte om me heen. Drukte kun je het niet eens noemen: het is werkelijk waar een chaos. Bangkok is er niets bij. Maar wat is het prachtig om zo een stad in real life te zien en zelf te ervaren hoe alles om je heen in zijn werk gaat. Het sprookjesachtige is er alleen wel een beetje vanaf. Al is dat ook niet zo raar; ik ben geen 13 meer en ook ik ben geïnfecteerd met het 'volwassenen' syndroom. Alhoewel deze hotspot niet om de hoek is, zou ik er zeker nog een keer heen willen gaan. Al is het alleen maar om een nacht onder de sterrenhemel te slapen in de koude woestijn… Toch nog een beetje duizend en één nacht :). 
