Blessures. Hoe ga je er mee om?

Deze maand staat Fitgirls.nl in het teken van ‘Count your blessings’. Mariëlle kijkt terug op de afgelopen twaalf maanden en realiseert zich dat het een prachtig jaar was, ondanks dat ze haar pols brak. Aan het eind van het jaar heb ik de gewoonte terug te kijken op wat er de afgelopen twaald maanden afspeelde. Wat ging er goed, wat kon beter? Het ging in 2015 eigenlijk best heel lekker. Ons gezin met drie kinderen (vier, zeven en negen) is een drukke bende en is, zover ik kan beoordelen, gezond en gelukkig. Met familie en vrienden hebben we weer mooie momenten beleefd. Uit het trainen en het bereiden van gezonde maaltijden, haal ik veel voldoening en energie. Ik werk in een heel tof team met lieve bureaugenoten en we hebben de mogelijkheid gehad mooi werk te maken. So far, so good…

Tegenvaller

Het enige wat dit jaar flink tegenzat was mijn polsbreuk. Tijdens een Crossfit WOD gleden mijn handen weg met het maken van pull ups. Nu, ruim vier maanden later, kan ik er het positieve van inzien, maar dat was in het begin bepaald niet het geval! Nog nooit in mijn leven had ik iets gebroken of was ik geblesseerd. Precies nu dat ik zo lekker fanatiek aan het trainen was, brak ik mijn pols. En niet op één, maar op drie plaatsen. In het begin was ik boos en erg verdrietig. Ik was bang dat het nooit meer goed ging komen.

How to deal with it?

Inmiddels ben ik bijna volledig hersteld. Tijdens het herstel heb ik een paar belangrijke lessen meegekregen die mij hebben geholpen om te dealen met mijn blessure.

1. Vraag hulp

Zeker de eerste twee weken had ik veel pijn en kon ik bijna niks! Haren wassen en in een staart doen, aankleden, eten klaarmaken (probeer maar eens een eitje kapot te slaan met één hand of een uitje te snijden), veters strikken, autorijden, boodschappen doen, schrijven (het was ook nog eens mijn ‘goede’ hand) en ga zo maar door. Bij alles had ik hulp nodig. Als een geluk bij een ongeluk, gingen we een week na mijn val op vakantie en konden mijn man en kinderen veel doen. Toch vond ik het vaak frustrerend om hulp te vragen, terwijl zij het juist heel fijn vonden om te helpen. Achteraf was hartstikke trost op ze dat ze zoveel konden doen en zo lief voor mij waren.

2. Met de zorgen van morgen, verpruts je vandaag

De eerste dagen heb ik me suf gezocht naar ervaringen van andere sporters met een polsbreuk. Ik kwam vooral patiënteninformatie tegen waarin stond dat ik pas na vier maanden weer zou kunnen sporten en dat het herstel zeker 6-12 maanden zou gaan duren. De kans op blijvend letsel na een gecompliceerde breuk zou aanzienlijk zijn. Ik baalde als een stekker en was erg bang dat het allemaal lang zou gaan duren. Nu kan ik zeggen dat de maanden voorbij gevlogen zijn en dat het zonde is geweest dat ik zo bang was voor de mogelijke tegenvallers en consequenties.

3. Focus op wat je wél kunt

Bij sommige blessures kun je aangepast bewegen, ook als je in het gips zit! Vraag daarom bij de box of sportschool waar je traint naar de mogelijkheden. De dag na mijn vakantie (drie weken na mijn val), ben ik weer heel rustig gaan trainen onder begeleiding van Vincent Krijnberg (Crossfit Arsenius). We gingen voor ‘steal legs and killing abs’. Heel veel front squats, sit ups, split lunges en fietsen op de air dyne. Vrij snel kon ik ook weer een aangepast benen/buik ciruittje doen of een Bodyshape les volgen bij Sportclub Mahorokan. Eigenlijk viel het allemaal best wel mee! Het enige wat super tegenviel, was het moment dat mijn gips eraf ging (na zes weken). Ik keek daar heel erg naar uit, maar mijn pols was stijf en deed veel meer pijn dan met gips. Het heeft nog zeker acht weken geduurd voordat ik mijn pols weer pijnloos kon gebruiken. Inmiddels is hij weer aardig op kracht en bijna helemaal mobiel.

4. Waardeer wat je al hebt bereikt

In het blog van Fitgirl Marloek las ik, dat een blessure je ook veel kan brengen. Ondanks dat ik het nog steeds liever niet had meegemaakt, kan ik dat achteraf gezien beamen. Voordat ik mijn pols brak wilde ik persé alle Crossfit skills zo snel mogelijk onder de knie krijgen en liefst alles voorgeschreven (rx) uitvoeren. Inmiddels heb ik meer waardering gekregen voor wat ik allemaal al wel kan en hoe fit ik eigenlijk ben. Het gaat langzaam vooruit, maar ik heb er plezier in en dat is wat uiteindelijk telt. x Marielle