Tot een jaar geleden stond ik 24/7 ‘aan’, op scherp en in de go!-go!-go!-stand. Mezelf ziekmelden bij een griepje? Ben je gek! Als ik kan lopen, kan ik ook werken. Slapen? Zonde van mijn tijd. Nee hoor, aan twee uur slapen heb ik echt genoeg. Ik wel. Lucky me! Er zitten maar 24 uren in één dag, dus die wil ik optimaal benutten. No inefficiency for me! Waar is het feestje? Hier is het feestje! Ik vond mijn baan bij Personal Body Plan de leukste ter wereld; echt een speeltuin. Tot ik keihard van de schommel lazerde..

Total breakdown & kortsluiting in mijn hoofd

Holy shit. Die klap had ik niet zien aankomen. Van de ene op de andere dag, althans, zo lijkt het dan, viel ik om. Maar echt: ik kon niet meer lopen, viel steeds flauw, moest voortdurend overgeven, had een hartslag van 140 in rust en mijn hersenen waren op. Ik dacht dat ik een beroerte had gehad en lag serieus in de mentale kreukels. Ik had nooit gedacht dat dit mij zou overkomen. Van de eerste weken kan ik me nog vlagen herinneren. In complete paniek de supermarkt uitrennen omdat de verse bladspinazie op was en ik geen alternatief kon bedenken. En dat terwijl ik al uren het bezoekje aan ‘de hel’ had uitgesteld. Lezen lukte niet. Ik zag letters, maar kon er geen woorden van vormen. Gevoelens van falen, schaamte en schuld. Ondanks de steun van mijn partner, collega’s, vrienden en familie voelde ik me eenzaam en ik was bang dat het nooit meer goed zou komen. Op straat vertoonde ik me niet tussen 7 uur 's ochtends en 7 uur 's avonds, want wat zou men wel niet denken?

Regisseur in plaats van acteur

Een burn-out is een heftig proces waarin je helemaal terug moet naar de basis. Je moet je echte zelf vinden en los kunnen laten wat anderen van je vinden en verwachten. Wie ben je, los van je werk en los van anderen? Tijdens deze periode ontdekte ik dat ik mijn volledige identiteit en eigenwaarde ontleende aan mijn werk. In welke baan dan ook, werd ik mijn werk. Hoe treurig is dat! Altijd op zoek naar waardering en willen voldoen aan de verwachtingen van anderen. Ik was eigenlijk acteur in mijn eigen leven. Tijdens de burn-out besloot ik weer regisseur te worden en de touwtjes van mijn leven in eigen handen te nemen. Ik besloot naar mijn hart te luisteren, ook al sprak dat even een andere taal.

Recharge your battery

Achteraf gezien kon de burn-out natuurlijk niet echt als een klap komen. Ik stond al tijden in de overlevingsstand, werkte al jaren minimaal 60 uur per week, ben een enorme perfectionist, heb voortdurende prestatiedrang en wilde destijds alles tegelijk. Mijn batterij was niet meer opgeladen na het weekend of de vakantie, en alle hulpsignalen van mijn lichaam negeerde ik compleet. Ik was zo ver van mijn gevoel verwijderd. Grenzen aangeven? Leuk, maar dan moet je ze wel eerst voelen, voordat je er alweer keihard overheen gedenderd bent. Ik had dagelijks vier uur reistijd richting mijn werk in Amsterdam en reed vaak door de polder. Opeens wist het zeker; ik wilde komkommerplukker worden. Een droombaan; niet nadenken, geen mensen. Alleen de komkommers en ik, wij samen in de buitenlucht.

Niet de oude, maar de nieuwe ik

“Ben je alweer de oude?” Die vraag krijg ik vaak. “Nee, gelukkig niet!”, zeg ik dan. “Ik ben de nieuwe ik. Een ik die luistert naar haar intuïtie, haar hart volgt, grenzen aangeeft, bewuster leeft en anderen oprecht wil inspireren een gezonde en gelukkige lifestyle te creëren.” Tijdens mijn studie Gezondheidswetenschappen verdiepte ik mij in de wondere wereld van het menselijk(e) lichaam, geest en gedrag. Vooral de wisselwerking tussen deze drie als holistisch geheel interesseert me. Een gezonde en gelukkige geest past in een gezond en gelukkig lichaam. "Mens sana in corpore sano" (Latijn). In mijn volgende blogs deel ik mijn kennis, tips en ervaringen op het gebied van onder andere stressmanagement, hormonale huishouding en een duurzaam fitte en gelukkige lifestyle. Ook is het één van mijn persoonlijke missies om de burn-out uit de taboesfeer te trekken. Burn-out een zwaktebod? Juist niet!