Charda's transformatie: De fitgirl die ik dacht te willen zijn...
Mijn naam is Charda van der Vliet. Het begon allemaal toen ik 10 jaar geleden mijn bijbaantje in de sportschool kreeg. Daar stond ik dan. Mensen coachen en aanmoedigen in de fitnesszaal. Ik ging helemaal in het sfeertje op en raakte zelf ook aardig gehecht aan mijn dagelijkse sportuurtjes. Je lichaam uitdagen, naar een hoger level brengen en steeds verder je grenzen verleggen. Toen der tijd begonnen ook de foodhypes. Koolhydraten waren uit den boze, melk mocht niet meer gedronken worden en brood moest je vooral lekker laten staan. Ik ging erin mee. Op zoek naar een healthy lifestyle waarin ik mijzelf weinig lekkers gunde. Als ik een dag het sporten moest overslaan door wat voor reden dan ook kon ik een week lang teleurgesteld zijn. Ik vond mijzelf een echte fitgirl. Mijn lichaam begon zich te vormen naar de vrouw die ik voor ogen had. Mooie strakke lijnen, gespierde armen en natuurlijk de blokjesbuik. Ik werd wekelijks sterker en sterker en kon alleen nog maar doelgericht bezig zijn.
Een grote tegenslag
Tot de dag dat ik rugpijn kreeg. Niet zomaar rugpijn. Flinke zenuwpijnen die uitstraalden naar mijn bil en been. Vele fysiobehandelingen later kwam ik terecht in het ziekenhuis. Een MRI-scan gaf de uitslag waar ik het meest voor vreesde. Een hernia. Lopen ging bijna niet meer, laat staan sporten. Ik kon mijn eigen sokken niet meer aantrekken en voelde me van een sterke, zelfverzekerde fitgirl terugglijden naar een zielig hoopje ellende. Gezond eten was op dat moment niet belangrijk voor mij. Het enige wat ik wilde is van de pijn worden verlost. En dat gebeurde. Na een succesvolle herniaoperatie en 6 weken revalidatie was de pijn compleet verdwenen. Het voelde als een bevrijding. Maar de fitgirl die ik was voor de herniaoperatie was verdwenen. En raar genoeg voelde dat als een opluchting. Het was, net als mijn hernia, weg. Geen moeten meer
Naast dat ik het nog een lange periode rustig aan moest doen voelde ik ook niet meer de druk van ‘moeten sporten’ en gezond ‘moeten eten’. Ik had er vrede mee dat ik mijn pr-record van squatten bij lange na niet meer haalde. In het weekend nam ik weer een lekker stuk chocolade met een wijntje erbij. Waar kwam dit gevoel van vrede vandaan?
Alles in het leven zie ik als een leermoment. Ook de hernia is op mijn pad gekomen voor mijn persoonlijke ontwikkeling, daar geloof ik in. Het heeft mij laten inzien dat ik diep vanbinnen ongelukkig was met de vrouw die ik wilde creëren. Het was namelijk nooit goed genoeg. Ik wilde altijd meer, beter en sneller. Nooit was ik tevreden als ik een fijne training had afgerond. Was de week voorbij, dan had ik naar mijn mening veel gezonder kunnen eten. Ik was mijzelf steeds dieper de put aan het inpraten. Voor de hernia deed ik dit geheel onbewust. Ik dacht zelfs dat ik het fijn vond om zo doelgericht bezig te zijn met mijn lichaam. Maar nu weet ik dat het mijn ego was die sprak. Ingesleten patronen
Na de hernia herkende ik mijn patronen. Stiekem wilde ik weer meer, sneller en beter. Maar nu wist ik dat dit mij geen voldoening zou geven. Ik besloot om te gaan accepteren waar ik op dat moment in mijn leven stond. Ik besloot om mijn lichaam te accepteren, inclusief haar zwakheden. Geen makkelijke keuze, want ingesleten patronen krijg je er niet zomaar uit. Het woord ‘balans’ maakte ik tot een belangrijk onderdeel in mijn leven. Ik wilde weer in balans zijn op alle facetten in mijn leven. In balans op het gebied van sport, voeding, ontspanning en mindset. Nog steeds komt af en toe de oude fitgirl om de hoek kijken. De fitgirl die zichzelf niet accepteert, altijd te streng is en nooit genoegen neemt met minder. Nu weet ik haar in controle te houden en niet meer zo snel naar dat stemmetje te luisteren. De nieuwe fitgirl heeft namelijk geleerd dat tevredenheid, acceptatie, persoonlijke groei en jezelf op nummer 1 zetten vele malen belangrijker zijn. Mede heb ik dit inzicht te danken aan mijn hernia. Het heeft mij laten inzien dat het leven niet alleen maar draait om doelgericht en met een gedwongen gevoel je dagen door te komen. Vandaag de dag ga ik voor persoonlijke groei met mijn innerlijke stem op de achtergrond. Nu sta ik in contact met mijn lichaam en weet ik of ik op het goede pad zit of niet. Ik blijf veel beter in balans en kan nu veel meer genieten van het leven, zonder dat ik het gevoel heb van alles te moeten. Ervaar jij dit ook? Begin dan bij jezelf te accepteren zoals je bent. Respecteer jezelf, leer van je fouten en pak je verantwoordelijkheid om je leven lichter en leuker te maken.