29 juli 2016 
4 min. leestijd

Afkicken van mijn sportverslaving

Afkicken van mijn sportverslaving
Deze maand heb ik geen nieuwe sport voor jullie uitgetest. Ja, je leest het goed, Niks, nadaa noppes! Na een rondje Tai chi dacht ik even te gaan knallen, maar niets is minder waar. Als ware ’fitgirl’ houd ik mijn vetpercentage nauw in de gaten. Toen ik al een tijdje bleef hangen op hetzelfde getal kwam mijn voedingscoach met een leuk nieuwtje: mijn lichaam staat in ‘starvation mode’. Pardon? In wat?! Ik doe niet aan diëten dus where the fuck (pardon my language) heb je het over?

Starvation mode

‘’Omdat je zo streng eet en enorm veel sport gaat je lichaam energie opslaan in plaats van vet verbranden. Het is de noodstop van je lichaam’’ wordt mij verteld. Mijn voedingscoach weet hoe ik mijn lichaam een boost kan geven. Niks doen, gewoon nadaa. En geloof me, deze woorden bevallen mij absoluut niet ! Aangezien het voor mij ook wel duidelijk is, dat ik dit onbegonnen spelletje ga verliezen, is het tijd voor maatregelen. Heel fijn dat mijn lichaam een prachtig signaal afgeeft dat zij een pauze wil, deze bewustwording is nog niet geheel doorgedrongen in mijn mentale gesteldheid. Ik ádem sport! Zodra mijn voedingscoach dus ook aangeeft om een week lang niéts, maar dan ook helemaal niets te doen en gewoon lekker te eten staat mijn wereld stil. Hoe dan? Ik ga een compromis aan. Samen met mijn vriend ga ik vier dagen naar Italië. De ideale gelegenheid om cultuur te snuiven en lekker te eten zonder aan sport te denken. Vier volle dagen, dat is de deal. Zo laat ik braaf mijn sportkleding thuis en stap ik het vliegtuig in op naar het grootste sport avontuur van mijn leven!

RUST?!

Ons hotel ligt boven een berg in de middle of nowhere. Ik zie alweer mooie heuvels om te gaan hardlopen maar dat gaat helaas niet gebeuren. Het Tenuta San Pietro hotel verwelkomt ons vriendelijk en heeft vier sterren. Daar vermaak ik me wel! Een prachtige kamer en relaxt bed waar je heerlijk op neer kan ploffen na een goede early bird work out, die er uiteraard niet gaat komen. Op het terras zijn kinderen aan het spelen en er is een prachtig uitzicht op de olijfbomen en wijngaarden. Na half uur begin ik mij te vervelen.. Ik ben niet bekend met een lichaam in ruststand. Ik kijk om me heen, wat moet ik gaan doen? Mijn vriend duwt een boek in mijn handen en na tien minuten ben ik er alweer klaar mee. Het is te warm, anders warm. Ik zweet liever in de hitte met een paar goede dumbbells in mijn handen dan zittend op een stoel. Snel pak ik de Women’s Health erbij en begin jaloers naar de plaatjes te kijken van sportieve dames. Ik voel onrust. Dit ga ik geen vier dagen volhouden.

Re-feeding

Die avond breekt uitdaging nummer twee aan. Er zijn geen eiwitshakes tot mijn beschikking, geen kwark en geen keukenweegschaal om mijn nootjes af te wegen. Ik moet het doen met menukaarten en zonder Myfitnesspall. Jeetje, wat ben ik eigenlijk geobsedeerd. Bij Tenuta San Pietro besluiten wij ook te gaan dineren. Een 7-gangen diner (jawel) inclusief een wijnproeverij. Ik kan genieten van goed eten en ik doe alsof het een normale cheatday is, dan kan ik heel erg genieten van dit soort bourgondische uitjes! De tonijn, kalfsvlees, olijfolie ijs en pasta’s waren dan ook verrukkelijk. Het wijn vloeide en ik begon er eindelijk van te genieten. Bijna een Michelin ster waardig, wat een leven! Dag twee. De Re-feeding gaat door met het ontbijt. Een croissantje met Nutella, wauw dat doe ik niet eens op mijn cheatdays! Deze lekkernijen klinken niet verkeerd in mijn oren. Met het uitzicht op weer wat lekkere wijntjes vanavond begin ik al in de flow te komen. Hiermee verbreek ik de zogenoemde ‘calorie restrictie’ die ik al maanden tot levensstijl heb omgedoopt. Hierdoor moet mijn lichaam dus een boost krijgen en merken dat het geen noodstop is en de stofjes Leptine (Leptine, je weet wel, het hormoon dat aangeeft dat je vol zit ) en mijn schildklier hormonen ook weer wakker geschud worden.

Obsessie

Dat eten gaat mij gemakkelijker af dan het niet-sporten. Dag drie en ik zit onrustig met mijn vingers op het dashboard in de auto te tikken. Ik wil de stadsmuren beklimmen, over de hoogste trappen lopen en baantjes zwemmen in het zwembad. Maar mijn vriend houd mij tegen. Nee, we doen het rustig aan. De zweetdruppels rollen over mijn voorhoofd en dat is niet door de hitte. Ik wil, nee, moet.sporten! Een diepe zucht. ‘Tijd om je eroverheen te zetten’, zeg ik tegen mijzelf. Het besef van de obsessieve kant voor mijn liefde voor sport is nu diep tot me doorgedrongen. Deze vier dagen zijn niet voor niets. Ook dit is het resetten van lichaam én geest.

Opnieuw verliefd

Na de Tai chi dacht ik het gecontroleerde en obsessieve wel los te hebben gelaten. Maar niets is minder waar. Ook als het gaat om mijn voedingspatroon ben ik strikter dan ik dacht. Dit waren de moeilijkste vier dagen van mijn leven, maar ook de meest leerzame! Met twee kilo meer –grotendeels vocht- op de weegschaal kwam ik terug in Nederland. Genoten van alle rust en nieuwe wijnen, en het rebooten van mijn lichaam. Ik heb er nu ook echt zin in om weer te gaan bewegen. Het is even geen routine meer. Ik doe het omdat ik het leuk vind. Het is geweldig om fit te zijn. Soms moeten we alleen even een momentje pakken om er achter te komen wat dit ook alweer precies inhoud. En opnieuw verliefd worden op onze hobby: sport! sam Fitgirls

Als PR, media en communicatie manager werkt Sam in de fashion en lifestyle branch. Ze is een ware sportvrouw in hart en nieren. Ze is een ambitieuze hardloopster en dol op nieuwe uitdagingen. Ze gaat geen mogelijk uit de weg om nieuwe dingen te proberen en werpt zichzelf graag in het diepe om er dan weer sterker uit te komen.

Reactie plaatsen