Obsessie?
Hoeveel tijd besteedt je aan het nadenken over je voeding? Dit houdt ook in: hoe lang ben je bezig met het bereiden, plannen en het berekenen van voedingswaarden? Ik zet mijzelf de spiegel voor en ga deze vragen eerlijk beantwoorden. Conclusie? Ik heb een voedingsobsessie... Ergens ben ik er ontzettend blij mee dat ik op mijn leeftijd zo goed voor mijn lichaam zorg. Ik drink niet (teveel), eet geen fastfood, geraffineerde suikers, gebruik geen drugs en rook niet. Ik sport veel en ben in topconditie. Ja, ik ben trots! Maar ik ben er ook van bewust dat ik wat minder geniet dan ik zou willen. De stressmomenten van de sociale eetgelegenheden komen mij erg bekend voor. Ook al ken ik geen sociale druk, ik vind het soms toch een beetje jammer. En het kan ook erg onhandig zijn.Zwart/wit denken
Waar komt deze obsessie dan toch vandaan? Het gevoel dat je gezond moet leven is over het algemeen een motiverende factor. Dit kan alleen veranderen in een angst van een slechte gezondheid, het gevoel dat je moet opboksen tegen het schoonheidsideaal of de drang naar controle. Ook kan het idee dat je slanker, sterker of gespierder bent het gevoel van eigenwaarde versterken. Het is vaak een kwestie van zwart/wit, iets dat we moeten leren los te laten. Het is geen keuze tussen gezond of ongezond. Of een keuze tussen een vette hamburger of een plakje kipfilet. Een streng opgelegd regime betekent niet dat je anders alle remmen los gooit. Balans is het key woord om de gezonde fixatie te doorbreken.Grenzen
Ik las een artikel over een ex-fitgirl. Een wat? Ja, een ex-fitgirl. Een verslaafde aan sport en voeding. Een macro's geobsedeerde. Een ondankbare vriendin die een croissant met nutella afslaat op valentijnsdag. Deze chick was zo verslaafd aan gezond leven dat zelfs een ontbijtje op bed haar niet gelukkig maakte. Ik schrok enorm van dit artikel, want ik herkende mijzelf er zo goed in. Ik liet het artikel direct aan mijn vriend lezen die het stiekem wel een beetje grappig vond. Ja, iets waar ik op begin te lijken en ik absoluut niet wil. Ik wil kunnen genieten van een wijntje op zijn tijd. Van een stukje taart die mijn schoonzus heeft gebakken voor mijn neefje die 1 jaar wordt. Ik hoef niet rigoureus mijn levensstijl overboord te gooien, natuurlijk niet. Maar er zijn grenzen en die heb ik bereikt. Vanochtend werd ik wakker gemaakt door mijn altijd lieve vriendje met zelfgemaakte croissantjes en een mini potje nutella. Hij herinnerde mij aan het artikel wat ik hem eerder had laten lezen. De beste cheatmorning die ik mij had kunnen wensen waarna ik met volop energie full body met extra gewicht in het krachthok te vinden was!