#7 Merel’s fitjourney: Balans
Mijn vorige blog eindigde ik onder het motto: "op vakantie eet ik overdag gezond en ’s avonds geniet ik van heerlijk eten en een wijntje zonder er spijt van te hebben en zonder mezelf te verwijten dat ik ‘zwak’ ben geweest." Met de gedachte: "van een paar wijntjes kom ik niet in één week tien kilo aan" in mijn achterhoofd, wilde ik oprecht kunnen genieten en loslaten wat ik zou ‘moeten’ doen. De keuze was snel gemaakt, maar nu de uitvoering nog. Ik at mezelf die avond vol met tapas, genoot van de wijn en sloot de avond af met een heerlijk ijsje (ik kon niet kiezen tussen de smaken stracciatella, amarena en oreo, dus koos ik ze alle drie). Toen ik de volgende ochtend om half acht baantjes aan het zwemmen was in het zwembad (ik moest toch iets compenseren) kon ik de gedachte ‘wat als…’ maar moeilijk uit mijn hoofd krijgen. Wat als ik die laatste paar tapas niet had genomen? Wat als ik maar één bolletje ijs had gekozen in plaats van drie?
Gelukkig was ik met mijn eigen deskundige op reis (Lees: Iris) en kon ik met haar over dit gevoel praten. Het maakte me alert op het feit dat deze gedachten zich konden gaan ontwikkelen in extremen: nu is dit ene ijsje slecht, maar vind ik dat straks ook van een broodje? Ik moet hier niet in doorslaan en juist de balans vinden. Van een bordje sla word je niet slank en van een ijsje word je niet dik. Die week at ik nog twee ijsjes en dronken we met z’n vieren vijftien flessen rode wijn leeg. La buena vida! Balans
Overdag hield ik me keurig aan mijn motto: we ontdekten een heerlijke organic food market waar we de rest van de week niet meer weg te slaan waren. We hebben er ontbeten, geluncht en we vierden er de 30e verjaardag van mijn vriend met een (h)eerlijke organic raw vegan chocolatpie! De hele uitstraling van dit tentje inspireerde mij om gezond te eten en goed voor mezelf te zorgen. Tijdens de lunch praatte ik met Iris over de veranderingen die ik door kan voeren in mijn voeding, waaronder het minderen van koolhydraten. Bij thuiskomst zouden de crackers vervangen worden door kwark, noten, salades, eieren, kipfilet en avocado. Het loslaten had ook een andere kant van de medaille: aan het einde van de week ‘had ik toch al slechtere’ keuzes gemaakt, dus wat zou die ene slechte dag dan nog uitmaken? We vlogen op vrijdag terug naar huis, landden om 19.00 in Düsseldorf en moesten van daar nog terugrijden naar Alkmaar. Toen we om 22.00 uur onze koffers weer neerzetten in ons appartement, gierden we van de trek. Ik keek mijn vriend aan en zei met een ietwat beschamende blik: "Ik heb echt zo’n trek in een patatje." Een half uur later zaten we aan een patatje mayo en een kroket. Niet zo fitproof, maar wel ontzettend lekker! De volgende dag vierde mijn vriend zijn verjaardag voor vrienden en familie en had ik een mooi excuus om gezellig een drankje mee te drinken. Zondag was ik niet veel waard, mijn lichaam was dit niet meer gewend. Op maandag had ik net een stuk geschreven over het feit dat ik soms teveel kan blijven hangen in dingen die ik niet kan veranderen toen ik een (voor mijn gevoel) super stomme fout maakte. Het lukte me niet om het los te laten en te denken: het is wat het is, je kunt er niets meer aan doen. Mijn frustratie leidde mij bijna automatisch naar het tosti-apparaat en voordat ik het wist had ik twee tosti’s naar binnen gewerkt. Het leek wel alsof zowel mijn lijf als mijn mind helemaal in de war waren van de keuzes die ik had gemaakt. Voor mijn gevoel stond ik op een soort crossroad waarin mijn ego zei: "Je bent tien kilo afgevallen, je mag heus wel af en toe iets ongezonds nemen." Maar de rest schreeuwde: "Je bent nu zo goed bezig, zet dit door en je zult je alleen nog maar beter voelen." Mijn ego wil vasthouden aan mijn gewoonten en vecht tegen alle veranderingen. Dit viel ook nog eens samen met deadlines en afspraken waarin ik het complete overzicht verloren was: stress was onvermijdelijk. In stressperioden ben ik altijd geneigd geweest om naar eten te grijpen, maar nu ik dit niet meer wil, raakte ik een beetje in paniek.
Life changing
De afgelopen week was niet de beste uit mijn fitjourney: ik heb niet de beste keuzes gemaakt als het op voeding aankomt, maar ik ben daardoor wel aan het denken gezet. Ik merk dat mijn voeding heel veel samenhangt met hoe ik in mijn lijf zit en dat heeft weer zoveel te maken met mijn mind. Ook op spiritueel vlak lees ik steeds meer boeken die mij helpen om me dichter bij mezelf te brengen waardoor ik meer energie en minder stress ervaar en ook gezondere keuzes kan maken in mijn voeding. Voor mij is het ene (lichaam) onlosmakelijk verbonden met het andere (geest). Hoe ik me voel en hoe ik over mezelf denk, bepaalt wat ik in mijn mond stop en andersom. Deze fitjourney heeft mij nog meer aan het denken gezet dan ik van te voren had kunnen denken. Ik wist dat het life changing zou (kunnen) worden, maar dat het me zo aan het denken zou zetten over mijn toekomst, had ik niet verwacht. Het brengt me heel erg in de war, maar ik zie ook wat het me kan brengen. So now I’ll do what’s best for me: ik wil vaak voldoen aan de verwachtingen en verlangens van anderen in plaats van te kijken naar wat het beste is voor mijzelf. ‘Normale’ dingen als voldoende nachtrust, gezond eten, yoga & meditatie zijn daardoor niet altijd mijn prioriteit. Ik kan gezond eten en sporten maar als ik te weinig slaap voel ik me alsnog niet ‘fit’. Ik kan voldoende slapen maar wanneer ik mijn yogales mis, voel ik mij onrustig. Als ik niet de tijd neem om in het weekend naar buiten te gaan en de hele dag opgesloten zit in huis, voel ik me somber. Al deze elementen beïnvloeden hoe ik me voel. Tijd om de balans op te maken: waar sta ik nu en waar wil ik naartoe? Elke twee weken schrijft Merel over haar fit journey op Fitgirls.nl. In haar blogs beschrijft ze hoe ze stap voor stap op haar manier, haar weg naar een fit leven vindt.