De 5 grootste fouten die gemaakt worden tijdens het hardlopen

In mijn hardloopcarrière heb ik gigantisch veel fouten gemaakt, mede omdat ik te lui was om mij in te lezen hoe het wél moest. Ik heb een marathon uitgelopen met een ontstoken pees (gedrogeerd met paracetamol) en ik ben ooit tegen de vlakte gegaan tijdens een 30-kilometer run. Van deze fouten heb ik geleerd en om jullie voor deze stommiteiten te behoeden, heb ik er een blog aan gewijd. Natuurlijk ook met wat advies hoe je deze foutjes kunt voorkomen.

1. Je loopt op verkeerd schoeisel

Puntje 1 is helaas niet goed voor de portemonnee maar o wat heb je veel baat bij goed schoeisel! Vaak ben je geneigd om voor de mooiste schoen te kiezen zodat je er heerlijk fashionable bij (hard) loopt maar die schoen is misschien niet jouw perfect fit. Het is beter om een filmpje te laten maken van de manier waarop je loopt. Dit hoef je niet aan je lover te vragen maar dit kan je bij de gespecialiseerde hardloopzaak laten doen. Soms krijg je een bakbeest van een hardloopschoen aangemeten, maar onthoud: een hardloopsessie is geen modeshow. Liever dat je goed loopt op een iets lelijkere schoen, dan lelijk lopen op een mooie schoen, toch? Enne… onderschat ook de kracht van ondergoed niet. Een schurend stringetje is na 10 km echt een ‘’pain in the ass’’.

2. Je vergeet aan krachttraining te doen

Door gebrek aan bilspier een blessure oplopen? Nee, dit overkomt jou niet na het lezen van deze blog. Als je gaat trainen voor een hardloop event, blijf dan ook zeker krachttraining doen. Dit voorkomt gênante gesprekken bij de fysio (en nog belangrijker: blessures). Train vooral lekker je bil- en beenspieren en vergeet ook de core niet. Een keer per week is al genoeg. Enne, krachtraining voorkomt dus blessures maar het zorgt ook voor betere hardloopprestaties (en een bil waar Kimmie K jaloers op is).

3. Je begint te snel

Dit is mijn beste advies ever: begin je hardlooptraining of wedstrijd nóóit te snel. Als je in het begin al als een gek gaat lopen hollen, raak je buiten adem of nog erger: je spieren verzuren. Dan wordt die training of wedstrijd een hel. Beter is om langzaam op te starten en te versnellen als je merkt dat je nog energie over hebt. Met handige trainingsapps zoals Runkeeper, kun je bijhouden wat jouw ‘’pace’’ is. Probeer een snelheid te vinden die jíj constant kunt volhouden. Dit maakt hardlopen een stuk aangenamer. Doe je mee aan een hardloop event? Raak dan niet in paniek van die overenthousiaste sukkels die je aan de kant duwen. Laat ze je vooral lekker inhalen want op het eind haal jij ze toch wel in als zij al hijgend, verzuurd en huilend de finish proberen te halen. Vergeet dan niet om nog even naar hen te zwaaien. #doei.

4. Je hebt geen variatie in je training

Baal je ervan dat je hardloopprestaties niet verbeteren? Dat kan komen omdat je geen variatie brengt in je hardlooptrainingen. Veel mensen maken de fout om telkens in hetzelfde rustige tempo te blijven trainen. Wissel daarom af met een interval of tempoloop. Om sneller te worden, doe ik ‘’wedstrijdjes’’ met andere hardlopers (zonder dat zij hiervan af weten). Ik ren dan net iets sneller langs een andere hardloper en als diegene mij weer inhaalt, weet ik dat diegene zin heeft in een wedstrijdje. Vervolgens zet ik een tandje bij en als het goed is, die andere hardloper ook. Dit heeft voor veel wedstrijdjes gezorgd met mensen die niet eens wisten dat ze meededen aan mijn zelfverzonnen hardloopwedstrijd (HAHA).

5. Je past je eetpatroon niet aan

Als je lekker aan het trainen bent (zowel met hardlopen als andere sporten), is het belangrijk om je spieren te herstellen. Het zou zo fijn zijn als dat kon met een zak chips en een glas wijn. Helaas moet het eiwitgehalte iets hoger liggen… Eiwitten zijn namelijk de bouwstenen van je spieren en helpen dus bij het herstel. Een bakje kwark, stukje kipfilet of een eiwit shake zitten vol eiwitten en zijn dus een betere traktatie voor je lichaam dan die zak chips. Maar blijf vooral wel een chippie eten en een wijntje drinken. Die calorieën ren je er toch weer af en hardlopen moet vooral geen strafkamp worden!